نشست خبری داوران جشنواره جهانی فیلم فجر
نشست خبری داوران سی‌و‌هفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر در حالی برگزار شد که از پررنگ ترین مباحثی که در آن مطرح شد بلوغ تماشاگران سینمای ایران، جایگاه شاخص سینمای ایران در جهان و کیفیت فیلم های این دوره از جشنواره بود.
به گزارش سرنا، نشست خبری داوران سی و هفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر ظهر روز پنجشنبه ۵ اردیبهشت ماه در گذر اجتماعات چارسو محل برپایی جشنواره برگزار شد.
امیر اسفندیاری معاون امور بین الملل سی و هفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر در ابتدای این نشست ضمن خوشامدگویی به مهمانان از داوران دو بخش جلوه گاه و بین الادیان دعوت به حضور در جایگاه کرد.
روسودان گلورژیدزه و خسرو معصومی از بخش «جلوه گاه شرق» در این نشست حاضر بودند. از جمع داوران «بین الادیان» هم اینیس گیل و داگلاس فالسون در این نشست شرکت کردند.
اسفندیاری درباره بخش «بین الادیان» اینگونه توضیح داد: در دیگر جشنواره ها داوران «بین الادیان» جایزه کلیسای کاتولیک را به فیلم ها می دهند ولی ما تقاضا کردیم این جایزه در ایران جایزه بین الادیان باشد و داوران این بخش را سازمان سیگنس به ما معرفی می کند.
فالسون: حضور در جشنواره جهانی فیلم فجر تجربه ای شگفت انگیز بود
پس از صحبت های اسفندیاری، فالسون داور بخش «بینالادیان» نیز با تشکر از دعوتش به جشنواره جهانی فیلم فجر گفت: حضور در این جشنواره تجربه ای شگفت انگیز بود زیرا من با فستیوالی عالی رو به رو شدم.
وی افزود: قبل از حضور در این جشنواره، پیش بینی خاصی از آن نداشتم اما امروز می توانم بگویم که فراتر از توقع من عمل کرد.
داور جشنواره جهانی فیلم فجر با تاکید بر اینکه سینمای ایران سینمایی شگفت انگیز است و امیدوارست فیلم های بیشتری از این کشور در دنیا نمایش داده شود، توضیح داد: من نماینده ایرلند و ۱۵ سال است در سیگنس فعال هستم. سیگنس اعضای خود را به عنوان داور به جشنواره ها معرفی می کند و اگر مسئولیتشان ارتباط با مسیحیان پروتستان باشد، نام اینترفیس دارند.
اینیس گیل دیگر داور بخش «بینالادیان» نیز بیان کرد: اشتراک تجربه ها در این جشنواره و مهمان نوازی ایرانیان بسیار عالی بود. من نماینده سیگنس پرتغال هستم و گفتگو درباره مسایلی که همه با آن درگیر هستیم تجربه فوق العاده ای بود. من نماینده سیگنس پرتغال هستم و گفتگو درباره مسایلی که همه با آن درگیر هستیم تجربه فوق العاده ای بود. داور بخش بین الادیان بودن تجربه مثبتی بود که از آن لذت بردیم.
گلورژیدزه نیز با قدردانی از دست اندرکاران جشنواره جهانی فیلم فجر گفت: در این جشنواره فیلم هایی عالی دیدیم که شاید تنها می توان در جشنواره جهانی فیلم فجر این آثار را دید.
فالسون در ادامه به پرسش یکی از خبرنگاران مبنی بر اینکه در ارزیابی فیلم های بخش «بین الادیان» چه ملاک هایی را مدنظر داشته است؟ پاسخ گفت: انتخاب ابتدایی فیلم ها در این بخش بسیار مناسب بود و با فیلم هایی رو به رو شدیم که از منظر «بین الادیان» به آن ها علاقه زیادی داشتم. من در این بخش دوست ندارم فیلم هایی که صرفا با مفهوم خالص دین درگیر هستند ببینم بلکه دوست دارم اثار ضمن نگاه دینی، روابط، دوستان، خانواده و مشکلات را تصویر کنند.
خسرو معصومی نیز بیان کرد: اولین دوره ای است که در جشنواره جهانی فیلم فجر به عنوان داور این بخش شرکت می کنم و پیش از این در فستیوال های مشابه نظیر قاهره و مونترال چنین تجربه ای نداشتم.
وی افزود: جای تعجب است که امسال در جشنواره فیلم کن هیچ فیلم ایرانی به عنوان نماینده نداشتید.
وانگ ژیائوشوای، پیتر فلایشمان، مایک فان دایم، مظفر اوزدمیر، نرگس آبیار و نوید محمدزاده در ادامه جلسه برای توضیحاتی درباره بخش مسابقه بین الملل «سینمای سعادت» به جایگاه رفتند.
امیر اسفندیاری در پاسخ به پرسشی درباره تعداد فیلم های دیده شده در این بخش بیان کرد: ۱۵ فیلم در این بخش شرکت داشت که ۳ فیلم از ایران و ۱۲ فیلم از کشورهای دیگر بودند اما در کلِ جشنواره، ۶۴ کشور شرکت کردند.
میتوسکا به عنوان یکی از اعضای هیات داوران بخش «سینمای سعادت» در سخنانی بیان کرد: علاوه بر ۱۵ فیلم بخش مسابقه بین الملل، ۱۵ فیلم کوتاه دیدم و تعدادی فیلم خارج از این بخش را نیز در روزهای برگزاری جشنواره تماشا کردم.
وی افزود: در اروپا این شانس را نداریم که فیلم هایی از کشورهای مختلف ببینیم. انتخاب هوشمندانه فیلم ها و داوری ها لذت بخش بود.
فان دایم: اکثر فیلم های حاضر در جشنواره جهانی فیلم فجر خوب بودند
فان دایم نیز درباره نحوه شکل گیری تعامل با سایر داوران عنوان کرد: در این بخش ۷ داور با ۴ زبان مختلف که با سه مترجم همکاری می کردند حضور داشتند که کار سختی بود ولی از نتیجه کار راضی هستیم و تلفاتی هم نداشتیم! (با خنده)
داور مسابقه بین‌الملل در پاسخ به این که آیا در این بخش تمایل داوران به انتخاب ژانرهایی خاص یا فیلم هایی کمتر تجاری بوده است، توضیح داد: طبیعتا اختلاف نظرهایی بین ما وجود داشت. گاهی می خواهیم فیلم های رایج «مین استریم» (عامه پسند) را ببینیم گاهی فیلم های هنری اما اکثر فیلم های حاضر در جشنواره جهانی فیلم فجر خوب بودند و در فرآیند داوری به مشکلی برنخوردیم. اگر در یک فستیوال فیلم های بد و خوب در کنار هم نباشند، داوری معنایی ندارد.
نرگس آبیار نیز در این باره توضیح داد: در سی و هفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر فیلم ها ویترین متنوعی از موضوعات مختلف نظیر محیط زیست، وحدت بین ادیان، تم نوستالژی، کودکانه و داستان هایی درباره جنگ جهانی دوم را به تصویر کشیدند که مجموعه این ژانرها انتخاب را برای داوران سخت کرد.
وی افزود: در این شرایط اولویت موضوعی برای دنیای کنونی را مدنظر قرار دادیم.
این فیلمساز زن ایرانی تصریح کرد: در مجموع فیلم های خوبی در جشنواره شرکت داشت و من به شخصه فیلم های کوتاه را بیشتر دوست داشتم.
نوید محمدزاده نیز در پاسخ به این که آیا در تجربه داوری اش نیز شیوه سبک خاص بازیگری خود را دخالت داده است یا نه، عنوان کرد: می خواهم در ابتدا از آقای میرکریمی تشکر کنم که این فرصت را برای من ایجاد کرد که در کنار این ترکیب داوری حضور داشته باشم و از آن ها در این چند روز بیاموزم.
وی افزود: همانند تفکیک بین فیلم خوب و بد درباره بازیگری هم بازی خوب و بد داریم و بین بازی ها بحث می کنیم. هر کس جایزه را ببرد نوش جانش و هر کس نبرد، ان شالله در دوره بعدی آن را دریافت می کند.
نرگس آبیار نیز به این پرسش که آیا کشور سازنده فیلم در داوری اش تاثیر داشته است؟ اینگونه پاسخ داد: ملاک اصلی مان فیلم خوب بود اما یادم است فیلم اولی که در کشوری آسیایی ساخته شده بود برایم از فیلمی که در کشوری اروپایی ساخته شده بود اولویت داشت و نگاه مثبت تری به آن داشتم زیرا یک فیلم اولی تا این حد توانسته بود کارش را درست انجام بدهد.
میتوسکا: ایران سینمای محشری دارد
لابینا میتوسکا دیگر داور مسابقه بین‌الملل نیز عنوان کرد: پیش از آمدن به ایران می خواستم با خانواده ام به اینجا سفر کنم و همه می گفتند واقعا چنین تصمیمی داری؟! اما اکنون باید بگویم ایران سینمای محشری دارد و کشوری بی نظیر است. دختر ۶ ساله من دیروز به من گفت اگر ممکن است در ایران بمانیم.
وی افزود: ایران مردم، سنت، سینما و تاریخ بی نظیری دارد و تنها کاری که می توانم بکنم این است که سر تعظیم فرودآورم و تشکر کنم.
فلایشمان دیگر داور بخش «سینمای سعادت» نیز درباره علاقه مندان به سینما در ایران گفت: تحت تاثیر شور و اشتیاق مخاطبان سینما در ایران هستم. مخاطبان سینما در ایران آنقدر پخته، هوشمند و آگاه هستند که هر فیلمی را از هر جای جهان ببینند و درک کنند.
وانگ ژیائوشوای دیگر داور بخش مسابقه بین الملل نیز در پاسخ به این که از نگاهش مشخصه های فنی و هنری جشنواره جهانی فیلم فجر نسبت به دیگر کشورها چه بود، گفت: همیشه دوست دارم فیلم های تکنیکی ببینم و در این دوره از جشنواره جهانی فیلم فجر شاهد نمایش چنین فیلم هایی بودم.
وی افزود: پیش از این همیشه فیلم های ایرانی را در سایر جشنواره می دیدم و این اولین بار بود که فیلم های ایرانی را در ایران و همراه با مخاطبان این کشور دیدم و دقت کردم که حاضران در سالن گام به گام در سالن با فیلم ارتباط برقرار می کنند.
این فیلمساز اشاره کرد: در چین هم اینطور است و اکثر چینی ها دوست دارند بیشتر فیلم های چینی را ببینند تا فیلم های آمریکایی.
فان دایم داور مسابقه بین‌الملل در پاسخ به پرسشی درباره ویژگی فیلم های ایرانی و قابلیت های آن برای عرضه بین المللی عنوان کرد: داستانی که جهانی باشد همیشه مخاطب خواهد داشت و فیلم های ایرانی ویژگی های جهانی دارند. اگر این فیلم ها یک مشکل خود را حل کنند از نظر موفقیت های بین المللی پیشرفت بیشتری خواهند داشت و آن نحوه ترجمه و زیرنویس است که با غرب تفاوت دارد. اگر فیلم های ایرانی به روش غربی زیرنویس شوند تا ۳۰ درصد موفقیت بیشتری کسب خواهند کرد. زیرنویس آثار ایرانی بسیار پر واژه اند و بسیار سریع می گذرند. حتی برای یک انگلیسی زبان نیز دنبال کردن این زیرنویس ها دشوار است.
وی ادامه داد: صنعت سینمای ایران باید متخصصانی در این حوزه را به خدمت بگیرد تا افراد بیشتری از آن بهره ببرند.
اسفندیاری با توضیحی در این باره گفت: البته بخشی از این مشکل ناشی از زیاد بودن دیالوگ ها در برخی از فیلم هاست.
مظفر اوزدمیر دیگر داور بخش مسابقه بین الملل نیز با اشاره به بهترین فیلمی که در جشنواره دیده است، اظهار کرد: بهترین فیلمی که در جشنواره جهانی فیلم فجر دیدم، «دونده» بود که من را به خود جذب کرد. دنیا گویی در این فیلم میان یک آتش سوزی است و امیروی دونده به سمت خنکایی می رود. ضربه ای را که او به یخ ها می زد بسیار دوست داشتم و فیلمبرداری آن صحنه شبیه یک سحر و جادو بود.
میتوم هایی کمتر تجاری بوده است، توضیح داد: طبیعتا اختلاف نظرهایی بین ما وجود داشت. گاهی می خواهیم فیلم های رایج «مین استریم» (عامه پسند) را ببینیم گاهی فیلم های هنری اما اکثر فیلم های حاضر در جشنواره جهانی فیلم فجر خوب بودند و در فرآیند داوری به مشکلی برنخوردیم. اگر در یک فستیوال فیلم های بد و خوب در کنار هم نباشند، داوری معنایی ندارد.
نرگس آبیار نیز در این باره توضیح داد: در سی و هفتمین جشنواره جهانی فیلم فجر فیلم ها ویترین متنوعی از موضوعات مختلف نظیر محیط زیست، وحدت بین ادیان، تم نوستالژی، کودکانه و داستان هایی درباره جنگ جهانی دوم را به تصویر کشیدند که مجموعه این ژانرها انتخاب را برای داوران سخت کرد.
وی افزود: در این شرایط اولویت موضوعی برای دنیای کنونی را مدنظر قرار دادیم.
این فیلمساز زن ایرانی تصریح کرد: در مجموع فیلم های خوبی در جشنواره شرکت داشت و من به شخصه فیلم های کوتاه را بیشتر دوست داشتم.
نوید محمدزاده نیز در پاسخ به این که آیا در تجربه داوری اش نیز شیوه سبک خاص بازیگری خود را دخالت داده است یا نه، عنوان کرد: می خواهم در ابتدا از آقای میرکریمی تشکر کنم که این فرصت را برای من ایجاد کرد که در کنار این ترکیب داوری حضور داشته باشم و از آن ها در این چند روز بیاموزم.
وی افزود: همانند تفکیک بین فیلم خوب و بد درباره بازیگری هم بازی خوب و بد داریم و بین بازی ها بحث می کنیم. هر کس جایزه را ببرد نوش جانش و هر کس نبرد، ان شالله در دوره بعدی آن را دریافت می کند.
نرگس آبیار نیز به این پرسش که آیا کشور سازنده فیلم در داوری اش تاثیر داشته است؟ اینگونه پاسخ داد: ملاک اصلی مان فیلم خوب بود اما یادم است فیلم اولی که در کشوری آسیایی ساخته شده بود برایم از فیلمی که در کشوری اروپایی ساخته شده بود اولویت داشت و نگاه مثبت تری به آن داشتم زیرا یک فیلم اولی تا این حد توانسته بود کارش را درست انجام بدهد.
میتوسکا: ایران سینمای محشری دارد
لابینا میتوسکا دیگر داور مسابقه بین‌الملل نیز عنوان کرد: پیش از آمدن به ایران می خواستم با خانواده ام به اینجا سفر کنم و همه می گفتند واقعا چنین تصمیمی داری؟! اما اکنون باید بگویم ایران سینمای محشری دارد و کشوری بی نظیر است. دختر ۶ ساله من دیروز به من گفت اگر ممکن است در ایران بمانیم.
وی افزود: ایران مردم، سنت، سینما و تاریخ بی نظیری دارد و تنها کاری که می توانم بکنم این است که سر تعظیم فرودآورم و تشکر کنم.
فلایشمان دیگر داور بخش «سینمای سعادت» نیز درباره سانسور در سینمای ایران گفت: تحت تاثیر شور و اشتیاق مخاطبان سینما در ایران هستم. مخاطبان سینما در ایران آنقدر پخته، هوشمند و آگاه هستند که هر فیلمی را از هر جای جهان ببینند و درک کنند. پس با هر نوع سانسوری چه در ایران و چه در هر جای دیگر جهان مخالفم.
وانگ ژیائوشوای دیگر داور بخش مسابقه بین الملل نیز در پاسخ به این که از نگاهش مشخصه های فنی و هنری جشنواره جهانی فیلم فجر نسبت به دیگر کشورها چه بود، گفت: همیشه دوست دارم فیلم های تکنیکی ببینم و در این دوره از جشنواره جهانی فیلم فجر شاهد نمایش چنین فیلم هایی بودم.
وی افزود: پیش از این همیشه فیلم های ایرانی را در سایر جشنواره می دیدم و این اولین بار بود که فیلم های ایرانی را در ایران و همراه با مخاطبان این کشور دیدم و دقت کردم که حاضران در سالن گام به گام در سالن با فیلم ارتباط برقرار می کنند.
این فیلمساز اشاره کرد: در چین هم اینطور است و اکثر چینی ها دوست دارند بیشتر فیلم های چینی را ببینند تا فیلم های آمریکایی.
فان دایم داور مسابقه بین‌الملل در پاسخ به پرسشی درباره ویژگی فیلم های ایرانی و قابلیت های آن برای عرضه بین المللی عنوان کرد: داستانی که جهانی باشد همیشه مخاطب خواهد داشت و فیلم های ایرانی ویژگی های جهانی دارند. اگر این فیلم ها یک مشکل خود را حل کنند از نظر موفقیت های بین المللی پیشرفت بیشتری خواهند داشت و آن نحوه ترجمه و زیرنویس است که با غرب تفاوت دارد. اگر فیلم های ایرانی به روش غربی زیرنویس شوند تا ۳۰ درصد موفقیت بیشتری کسب خواهند کرد. زیرنویس آثار ایرانی بسیار پر واژه اند و بسیار سریع می گذرند. حتی برای یک انگلیسی زبان نیز دنبال کردن این زیرنویس ها دشوار است.
وی ادامه داد: صنعت سینمای ایران باید متخصصانی در این حوزه را به خدمت بگیرد تا افراد بیشتری از آن بهره ببرند.
اسفندیاری با توضیحی در این باره گفت: البته بخشی از این مشکل ناشی از زیاد بودن دیالوگ ها در برخی از فیلم هاست.
مظفر اوزدمیر دیگر داور بخش مسابقه بین الملل نیز با اشاره به بهترین فیلمی که در جشنواره دیده است، اظهار کرد: بهترین فیلمی که در جشنواره جهانی فیلم فجر دیدم، «دونده» بود که من را به خود جذب کرد. دنیا گویی در این فیلم میان یک آتش سوزی است و امیروی دونده به سمت خنکایی می رود. ضربه ای را که او به یخ ها می زد بسیار دوست داشتم و فیلمبرداری آن صحنه شبیه یک سحر و جادو بود.
میتوسکا داور مسابقه بین‌الملل نیز درباره جایگاه و نقش زنان در سینما عنوان کرد: واقعیت این است که در صنعت فیلمسازی تعداد زنان کمتر از مردان است. من تفکیکی بین این که کارگردان یک فیلم خوب زن است یا مرد ندارم.
وی با اشاره به اینکه خودش کمپانی کوچکی دارد و بیشتر فیلم هایی که می سازد درباره زنان است، بیان کرد: جامعه زنان داستان های خوبی دارد که باید از هر راهی تعریف شوند. در ایران فیلم های خوبی از فیلمسازان زن دیدیم که به این اندیشیدیم شاید بهتر باشد جایزه ای به این فیلمسازان اعطا کنیم و متوجه شدیم سینمای ایران نه تنها فیلمسازان زن زیادی دارد بلکه آن ها فیلمسازان خوب و قدرتمندی هستند.
داور چینی حاضر در جلسه در پایان گفت: حضور در ایران برای من به مثابه حضور در یک کمپ بازپروری بود.
گزارش: پگاه ماسوری
دیدگاه