هنرمندانی که مجبور به دستفروشی شده‌اند
سرنا_یک کارگردان تئاتر با اشاره به مشکلات هنرمندان در بحران کرونا یادآور شد به جای تزریق ناامیدی باید برای برون رفت از این معضل تلاش کرد و پیشنهاد داد هنرمندان در این شرایط شامل بیمه بیکاری شوند.
مسعود طیبی درباره شرایط نامناسبی که این روزها تئاتر با آن دست به گریبان است، گفت: در شرایط عادی و پیش از کرونا هنرمندان از وضعیت معیشتی متعادلی برخوردار نبودند اما به قول معروف «آب باریکه‌ای» بود که متاسفانه با این اپیدمی، در حال حاضر علاوه بر وضعیت ناپایدار و نامشخص بیمه هنرمندان، وضعیت درآمد آنها از کسب و کار اصلی‌شان یعنی تئاتر تقریباً به صفر رسیده و ناگزیر به مشاغل دیگری نظیر دستفروشی، ترشی فروختن، مسافرکشی، باربری و… روی آورده‌اند تا شاید با وجود حداقل درآمد و حداقل ایمنی، فقط مخارج روزمره خود را تامین کنند که البته در این شرایط اقتصادی همین مشاغل نیز تامین‌کننده مخارج نیست.
وی ادامه داد: امیدوارم مدیران ارشد فرهنگ و هنر کشور برای معیشت هنرمندان تئاتر چاره‌ای بیندیشند. مثلاً می‌توان هنرمندان را شامل حال بیمه بیکاری کرد یا حداقل دستمزد را به عنوان کارکنان غیررسمی وزارت ارشاد برایشان در نظر گرفت و برای تامین منابع آن با مراکزی که درآمد بیشتری دارند، برنامه‌ریزی و هم‌اندیشی کرد. مدیران می‌توانند چارچوبی در نظر بگیرند تا هنرمندانی که به طور معقول به چرخه کسب و کار تئاتر وارد شده‌اند و میزان یا سال‌های معینی فعالیت در زمینه تخصص خود در تئاتر داشته‌اند، شامل حال این حداقل دستمزد باشند. تعریف این چارچوب‌ها نیازمند همفکری مدیران ارشد و تصمیم سازان با اهالی تئاتر است.
کارگردان نمایش «فقط چهل روزه بودم» تصریح کرد: اگر در یک نسبت منطقی بررسی کنیم میزان افرادی که در تئاتر و سینما به این بیماری مبتلا شده‌اند بسیار کمتر از سایر مشاغل دولتی و آزاد و سایر فعالیت‌های خانوادگی و اجتماعی گروهی است ولی سوال این است آیا ادارات، کارخانه‌ها و بانک‌ها خطرناک نیستند که تعطیل نمی‌شوند؟ آیا اهالی تئاتر نیاز به گردش مالی و کسب درآمد برای زندگی ندارند؟
طیبی در پایان صحبت‌هایش متذکر شد: از نظر من تلاش برای کشف راه‌های ممکن، بهتر است از غر زدن و تزریق ناامیدی بیشتر به بدنه کسب و کار تئاتری‌مان و همچنین بدنه جامعه. در طول تاریخ حتی بیماری نظیر طاعون هم نتوانسته روند اندیشه‌ورزی و تولید فکر را متوقف کند بنابراین در دنیای امروز که دانش و قدرت بشر پیشرفت قابل توجهی کرده است، به جای دست روی دست گذاشتن باید دست به دست هم دهیم و راه‌های تازه ای را برای زنده نگه داشتن تئاتر که شغل و کسب و کار ماست، بیندیشیم.
منبع: مهر
دیدگاه