جشنواره فجر ۹۸؛ از جذابیت میل یک زن به خودکشی و کشتن مریض‌هایش برای یک منتقد تا اقلیت خاموشی که کارگردان دوست‌شان دارد

در این نشست خبری مجید برزگر کارگردان، مسعود امینی تیرانی مدیر فیلمبرداری، آرمان خوانساریان نویسنده، لیلا نقدی‌پری طراح صحنه و لباس، الهام صالحی طراح چهره پردازی، حمیدرضا برزگر تدوینگر، علیرضا ثانی‌فر، مزدک میرعابدینی، ارشیا نیک بین، نازنین احمدی، محمدرضا مالکی بازیگران، حمید جانی پور عکاس از جمله عواملی بودند که در این نشست رسانه ای حضور داشتند.

برزگر درباره نسبت آثارش با شرایط اکران عنوان کرد: از ۴ فیلمی که من ساخته‌ام نسبتم با اکران معلوم و مشخص است. این سال‌ها سینمای ایران کم مخاطب است که البته نسبت مخاطبان با سینما کم رنگ شده است نه با فیلم‌ها. اگر شرایط اکران عادلانه باشد می‌توان انتظار داشت مخاطبانی که خاموش هستند به دیدن سینمایی خلاف جهت و جریان اصلی سینما بنشینند.

وی درباره تاثیرگیری از سینمای تارکوفسکی گفت:تاثیر گرفتن از فیلمسازان بزرگی مثل تارکوفسکی انکارناپذیر است و من نیز طبیعتا از آنها تاثیر گرفته‌ام. در این فیلم نیز ادای دینی به سینمای تارکوفسکی و در صحنه لیوان مشخصا به فیلم «استاکر» ادای دین شده است. البته بدون اینکه بخواهم کپی کنم از این نوع سینما تاثیر گرفته‌ام.

در این نشست آرامه اعتمادی در جایگاه منتقد حضور داشت و در مروری بر فیلم گفت: «من طرفدار فیلم «پرویز» بودم و کارهای آقای برزگر را دوست دارم. میل زن قصه ما به خودکشی و کشتن مریض‌هایش جالب است. نهنگ صورتی که در دریا می‌بینیم نماد زندگی است برعکس نهنگ آبی که یادآور مرگ است. در جشنواره‌ای که پر از حرف و حدیث است فیلم مجید برزگر حضور دارد که به صورت مستقل و با بودجه شخصی ساخته شده است، با خوب یا بد بودن این فیلم کاری ندارم که البته فیلم خوبی است چیزی که برایم مهم است مستقل بودن آن است.»

داستان فیلم و تلاش برای تهیه بودجه

مجید برزگر درباره داستان فیلم توضیح داد: «فکر می‌کنم دو سال پیش این داستان را در چند مدل نوشتیم که در نهایت به داستانی که امشب دیدید رسیدیم. در فیلم‌های قبلی که به عنوان تهیه‌کننده یا کارگردان حضور داشتم زمان زیادی طول می‌کشید تا پول‌هایمان را جمع کنیم، برای این فیلم نیز زمان زیادی طول کشید تا بتوانیم کمک بگیریم و موفق به ساخت فیلم شویم. بخش زیادی از این فضاسازی به طراحی لباس و صحنه مربوط بود. من لوکیشن خاصی می‌خواستم که تقریبا یک ماه به دنبال این عمارتی که فیلمبرداری انجام شده رسیدم. تقریبا تمام خانه‌ و بیمارستان طراحی شده است. بدون تردید همکاری‌ام با تمام عوامل این فیلم ادامه خواهد داشت زیرا من را به تمام چیزهایی که فکر کرده بودم رساندند.»

آرمان خوانساریان نویسنده با اشاره به همکاری‌اش با مجید برزگر در نگارش فیلمنامه افزود: «من و مجید زمانی که کار را شروع کردیم قرار بود روی ایده او که درباره اوتانازی بود، شروع به کار کردن درباره این سوژه کردیم. این فیلم شاعرانه و بیشتر شبیه فیلم‌های کوتاه آقای برزگر است. سعی کردم فیلمنامه شاعرانه‌مان را روزمره‌تر و محاوره‌تر به تصویر بکشیم. همکاری با مجید برزگر باعث افتخار بود . خیلی کم می‌توان از کسی هنگام کار کردن چیز یاد گرفت اما کار کردن با او چیزهای زیادی به من آموخت.»

اکران و تماشاگران هدف فیلم

او درباره اکران این فیلم گفت: «به اکران از این منظر نگاه می‌کنم که سینمای ایران در سال‌های گذشته کم تماشاگرتر بوده است. تجربه فیلم‌های قبلی‌ام این را نشان داده که اگر فیلم‌ها درست ساخته شوند تماشاگر خاموش سینما می‌تواند به فیلم‌های ما توجه کند و اگر می‌خواهد فیلم ببیند به سراغ این دسته از فیلم‌ها بیاید. من فکر می‌کنم فیلم هایم را برای اقلیت و گروه خاموشی که سلیقه‌شان را دوست دارم تولید می‌کنم که البته تعدادشان کم هم نیست. تلاش من در این سال‌ها این چنین بوده و همین مسیر را رفته‌ام.»

برزگر همچنین درباره تحقیق‌هایی که برای ساخت این فیلم انجام داده است، گفت: «ما برای ساخت این فیلم مشاور پزشکی داشتیم و درباره تمام نکات پزشکی که در فیلم هست تحقیق کرده بودیم و به تنهایی و بدون مشاوره در هیچ زمینه‌ای وارد نشدیم.»

بازیگران چه گفتند؟

نازنین احمدی در پاسخ به سئوالی درباره کم بودن دیالوگ‌هایش در این فیلم توضیح داد: «نقشی که به عهده داشتم کم دیالوگ نبود، آقای برزگر اولین بار که طرح را به من داد، شیفته آن شدم.»

علی ثانی‌فر با اشاره به حس‌ و حالش در این فیلم گفت: «برای بازیگری مثل من بازی در چنین فیلم‌هایی خوشایند است، دوست داشتم با مجید برزگر کار کنم و در این فیلم این تجربه برایم پیش آمد. در این فیلم نقش همسر سارا را بازی می‌کردم و مانیفست اصلی فیلم بین این دو شخصیت برقرار می‌شود و می‌خواستم این مانیفست بدون هیچ واسطه‌ای جاری شود.»

منبع: مهر و خبرآنلاین