واکنش هوشنگ گلمکانی سردبیر پیشکسوت مجلات هنری به یک رویداد در عالم هنر

هوشنگ گلمکانی نوشت:

من تماشاگر مداوم تئاترم و از هر فرصتی برای تماشای نمایش‌های روی صحنه استفاده می‌کنم. رویدادهای تئاتری را هم کم‌وبیش دنبال می‌کنم. خواندم و شنیدم که چند تا از گروه‌های تئاتری را که از شرکت در جشنواره تئاتر فجر اعلام انصراف داده‌اند با زور و تهدید به صحنه برگردانده‌اند و هنوز ندیده‌‌ام هیچ مقامی این خبر را تکذیب کند. حتی این برگشتگان مجبور شده‌اند (مجبورشان کرده‌اند؟) بیانیه‌ای با لحن و ادبیات و موضع‌گیری آشنای رسمی منتشر کنند. باعث تاسف است. می‌توان فیلمی را به‌زور از صاحبش گرفت و در جایی نمایش داد، هرچند این هم به هر حال زورکی است ولی آن فیلم قبلا ساخته و کیفیتش تثبیت شده. اما معنای اجرای زورکی نمایش را نمی‌فهمم. نمایشی که دست‌اندرکارانش این جوری ناچار بشوند روی صحنه بروند، و قرار باشد در رقابتی هنری هم شرکت کنند، چه جور نمایشی خواهد بود و چه کیفیتی خواهد داشت؟ با چه حال و روحیه‌ای روی صحنه می‌روند؟ جای برشت و بکت و یونسکو خالی