مبارزه ماموران «گاندو» با کرونا و جاسوس‌ها!
اگرچه به او هم مانند دیگر هنرمندانی که والدین‌شان در این حرفه هستند، اتهام پارتی بازی زده شده، اما در طول سال های ورودش اثبات کرده که بازیگر مستقلی است و نامش زیر سایه پدر نرفته و توانسته است در بین اهالی هنر خودش را به اثبات برساند.
پندار اکبری علاوه بر بازیگری، عکاسی، تدوین و کارگردانی هم می کند. او اکنون با فصل دوم سریال «گاندو» مهمان شب های تابستان شبکه سوم سیماست و بازی در نقش «سعید» مامور امنیتی قصه، سبب شد با او هم کلام شویم.
چگونه با نقش «سعید» مامور امنیتی «گاندو» گره خوردید؟
قصه پیچیده ای نداشت، از طرف آقای افشار (کارگردان) برای بازی در این نقش انتخاب شدم. با آقای افشار و قادری (نویسنده) درباره نقش گپ زدیم، نظرات شان را گفتند و راهنمایی های لازم را کردند و با شروع فیلم برداری فصل اول، راجع به تیپ سازی این نقش تحقیق کردم. ضمن این که درباره مسائل نظامی تا آن جا که می شد پرس و جو کردم و راهنمایی گرفتم. قصه با تمام پیچ و خم هایش پیش می رفت و جذابیت اش مرا با خودش همراه می کرد. «سعید» یکی از شخصیت هایی بود که از روز اول برایم جذابیت داشت و چالش برانگیز بود. تقریباً دو فصل و حدود سه سال با شخصیت سعید همراه شدم و برایم شیرین و پرخاطره بود.
از زمانی که با تیم «گاندو» همراه شدید، کل دنیا درگیر اپیدمی کرونا شد. کار در این شرایط چقدر برای تان سخت بود؟
در فصل اول، کرونا نبود و کارمان کم استرس بود، در فصل دوم گرفتار کرونا شدیم و با ترس و استرس کار کردیم، چون خیلی مسافرت و عوامل زیادی در پشت صحنه داشتیم و فقط کافی بود یک نفر مبتلا شود. هرچند تهیه کننده، جناب امینی، تلاش می‌کرد کارمان با رعایت تمام پروتکل های بهداشتی پیش برود اما بار منفی این بیماری تاثیر زیادی در روحیه همه ما داشت، با این حال همه عوامل کنار هم کار و تلاش کردیم خروجی کار بهتر از فصل اول باشد.
نگران این نبودید که اگر مثلاً در اثری مثل «گاندو» بازی نمی کردید، در این شرایط پیشنهاد دیگری داده نمی شد؟ چرا که بخشی از پذیرش کار به مسائل مالی برمی گردد و چاره‌ای نیست و از سویی نگرانی دیگر هم ماسک نزدن جلوی دوربین است که ممکن است جان تان به خطر بیفتد.
بیشتر نگران اعضای خانواده ام بودم و هستم. وقتی از محیط کار به خانه برمی گشتم، این نگرانی بود که خدای نکرده به اعضای خانواده ام آسیب برسد یا در خطر مبتلا شدن قرار بگیرند. بخش عمده ای از تمام عوامل صحنه و پشت صحنه به خاطر امرار معاش و مشکلات مالی شان سر کار هستند، آن ها بی وقفه کار می کنند و اگر این اتفاق نیفتد زندگی شان لنگ می ماند. متاسفانه نه حمایتی از آن ها می شود و نه درآمد یک کار آن قدر است که جوابگوی یک سال زندگی شان باشد پس مجبورند که سر کار بروند و زحمت بکشند و برای پول درآوردن در این شرایط خطرناک با جان‌شان بازی کنند.
بسیار غم انگیز است که به واسطه شیوع کرونا خیلی از دوستان هنرمندمان را از دست دادیم.
متاسفانه هر روز که از خواب بیدار می شویم، با یک خبر ناگوار همراه هستیم؛ از دست دادن همکاران مان، پیش کسوتان، هنرمندان جوان، ورزشکاران و... . جای این غم هیچ وقت پر نمی‌شود و در کنار خانواده های شان ما هم ناراحت و اندوهگین هستیم، اما واقعاً دلیل آن چیست! نمی شد از هنرمندان هم به عنوان مشاغل پرخطر حمایت و به همه آن ها واکسن زده شود؟ این بحث مفصل است، ولی به طورقطع کسانی که سر کار بودند و مبتلا شدند، چاره ای نداشتند جز این که کار کنند، باید می رفتند تا در مسائل مالی لنگ نمانند، اما متاسفانه پایان تلخی را تجربه کردند و این موضوع ادامه دار خواهد بود.
با توجه به زمان پخش «گاندو» در ماه محرم بازتاب های سریال راضی کننده است؟
مجموعه «گاندو» با توجه به سابقه پخش اش در نوروز ثابت کرده که بیننده خودش را دارد و مردم پیگیر آن هستند.
شروع فعالیت تان با بازی در سریال «طالب» پدرتان عبدالرضا اکبری بود. به یاد دارید
اصلاً یادم نیست، سه ساله بودم و از اطرافیان چیزهایی شنیده ام، در کل تا ۱۷ سالگی خیلی دنیای بازیگری برایم رنگ و بوی حرفه ای نداشت و بیشتر نوعی سرگرمی بود.
به اغلب بازیگرانی که والدین شان در این حرفه هستند اتهام پارتی بازی زده می شود. آیا شما به واسطه پدرتان وارد این حرفه شدید؟
این حرف ها همیشه هست حتی اگر اسکار بگیری یا بهترین بازی زندگی ات را انجام دهی. فکر می‌کنم در تمام این سال ها با توجه به پرونده کاری‌ام ثابت کرده ام که چطور در این حرفه مانده‌ام و بقیه حرف ها خیلی اهمیت ندارد.
از «طالب» تا «گاندو» چه اتفاقاتی در روند بازی‌تان افتاده است؟
در این مسیر تجربیات بزرگ و مهمی برایم رقم خورده است. هر کاری که انجام دادم پر از درس، نکته و اتفاقات خوب بود و خوشحالم که در این سال ها در آثاری بازی کرده ام که مخاطبان زیادی داشته و همیشه جزو پربیننده ها در زمان خود بوده اند.
دوران طلایی کاری تان چه زمانی بود؟
اصولاً بازیگر وقتی مدام سر کار است و در پشت صحنه هم کار می کند احساس می شود که در دوران طلایی به سر می برد، اما به نظر من این طور نیست. پرکار بودن دلیلی برای داشتن دوران طلایی نیست و هر کاری می تواند نقطه عطفی در پرونده کاری آن بازیگر باشد، حتی اگر دو سال بین کارهایش فاصله بیفتد. من دوره طلایی را در انتخاب کار و تاثیر و بازتابش در بین مخاطبان می بینم.
برای بازی در نقش های متفاوت مثبت چه می کنید؟
متاسفانه خیلی سخت است، تمام کاراکترهای مثبت در سینما و تلویزیون ما عین هم نوشته می‌شود و فقط اسامی تغییر می کند. مخصوصاً در ژانر درام و مجموعه های خانوادگی، برای همین سعی می کنم کمتر این نقش ها را انتخاب کنم. نقش «سعید» در «گاندو» این تفاوت را داشت و با این که مثبت بود اما در یک فضای جاسوسی اکشن به چالش کشیده می شد.
دیدگاه