سریال "احضار" دنبال شوهر پیدا کردن است یا ترساندن مخاطب؟

سازندگان احضار مدعی هستند که این مجموعه ترسناک نیست، اما اصرار آن‌ها بر داشتن تعلیق در موسیقی و ارتباط با ارواح، نشان می‌دهد دست کم آن‌ها دوست داشته‌اند آنچه می‌سازند نشانه‌هایی از ژانر وحشت داشته باشد و در این بین شعار مقابله با عرفان‌های دروغین را نیز بدهد. برای این کار حتی در لوگوی سریال از «چشم جهان‌بین» استفاده شده است. داستان مجموعه «احضار» تا اینجا در همان مسیری رفته است که داستان‌های قدیمی رفته‌اند و اگرچه از تیتراژ آغازین تلاش می‌شود حس ترس به مخاطب القا شود، ولی بیننده این شب‌ها با دور شدن از ماجرای احضار روح، بیشتر دنبال این است که چطور دست خواستگار دغل باز «مائده» رو می‌شود و آیا پسر زن مسافرکش می‌تواند با «زهره» ازدواج کند؟! «احضار» یک هفته در صدر مجموعه تلویزیونی «احضار» به نویسندگی و کارگردانی علیرضا افخمی، هفته اول ماه رمضان را با صدرنشینی در تعداد بیننده‌ها پشت سر گذاشت. ملاک این صدرنشینی تعداد بازدیدهای سریال در اپلیکیشن «تلوبیون» بود که در آن احضار مجموعه مناسبتی شبکه اول سیما با بیش از ۲ میلیون و ۷۳۷ هزار بار تماشا بالاتر از مجموعه‌های «بچه مهندس ۴» و «یاور» در مقام اول قرار داشت. اگرچه این آمار را نمی‌توان به معنای واقعی نشان‌دهنده میزان بینندگان احضار دانست و بسیاری از مردم بدون مراجعه به اینترنت و با تماشای مستقیم مجموعه‌ها از تلویزیون آن‌ها را دنبال می‌کنند، ولی فاصله معناداری که «احضار» با دیگران داشت، قطعاً تصادفی به دست نیامده است. گویا هنوز هم مردم به عادت باستانی ترساندن و ترسیده شدن علاقه دارند با آنکه عملاً موضوع ترسناک سریال جای خود را به وجه طنز داده است و گفت‌وگوی روح یا شیطان حاضر در سریال با کاراکترها به غیر تلاش بازیگر برای بازی با لحن و تُن صدا، هیچ وجهه‌ای از سینمای وحشت را با خود به همراه ندارد. وجه غالب دیگر در سریال «احضار» استفاده از بازیگران ناشناخته است؛ آدرینا صادقی و مینو آذرمگین، هر دو به واسطه حضور در احضار پا به عرصه حرفه‌ای بازیگری گذاشته‌اند و نواقص بازیگری آن‌ها به خصوص در قسمت‌های ابتدایی مجموعه به چشم می‌خورد، ولی به مرور بیننده‌ها با درگیر شدن به ماجراهای عاشقانه فیلم مثل اصرار بی‌مورد مائده برای رو کردن دست خواستگارش و تلاش زن مسافرکش برای آشنایی پسرش با «زهره» مسئله ناتوانی بازیگران گمنام کمررنگ شده است. «احضار» میراث‌دار کارنامه افخمی آکادمی فیلم نیویورک در تحلیل ژانر وحشت در سینما به وضعیت فعلی فیلم‌های ترسناک می‌پردازد و به این نکته اشاره می‌کند که فعلاً سینمای وحشت در حال بازسازی نمونه‌های مشهور قدیمی است و همین موضوع یعنی نداشتن ایده‌های جدید برای ساخت فیلم، آینده سینمای وحشت را غیرقابل پیش‌بینی کرده است. مجموعه «احضار» نیز همین وضعیت را دارد. افخمی، تلاش کرده است از مجموعه‌های قبلی خود برای ساخت «احضار» وام بگیرد. افخمی از ایده ورود شیطان و گمراه کردن مردم توسط او که پیش از این در «او یک فرشته بود» و «اغما» (سریالی به کارگردانی سیروس مقدم و نویسندگی افخمی) آن را به کار گرفته بود، استفاده کرده است. همچنین ارتباط با ارواح که در مجموعه «۵ کیلومتر مانده تا بهشت» محوریت داستان بود، این بار هم در «احضار» استفاده شده است. افخمی در «احضار» به دنبال مرور آثار گذشته خود است و ممکن است پس از این مرور به یک بن‌بست ذهنی در داستان‌پردازی برسد و همان طور که امریکایی‌ها برای ژانر وحشت در سینماها آینده خوبی را پیش‌بینی نمی‌کنند، افخمی نیز بعد از «احضار» دیگر نتواند به گونه سینمای وحشت دوباره ورود پیدا کند!

منبع: روزنامه جوان