محمدرضا فروتن: علیه ژنم انقلاب کردم!

این بازیگر و خواننده در همان زمان با انتشار پستی در صفحه‌ی اینستاگرام خود این موزیک را به «همه‌ی کسانی که علیه ژن خود انقلاب‌ها کرده‌اند» تقدیم کرد.

متن شعر و این اثر محمدرضا فروتن را در ادامه بخوانید:

به گله ای که درونم مرا چرا میکرد به بچه گرگ غزلهای وحشی در بند

نخاع و گردن و انبوه استخوانهایم به حبس تا به ابد در اوین گه نایم

به نوجوانی چرک و آنارشی خواندن به یک هزاره به پای عقیده ای ماندن

به بسته بندی تو در دو متر تترون زرد به جیغ تلخ کش و میت و ادامه ی درد

به لرزش عضلانی بعد استفراغ به چرک کردن شعرم میان نوستالژی

به قتل خواهرکان غریب ناتنیم به شاهنامه بی وزن تن تن تن تنیم

به خس خس لزج آب و خون ششهایم به سنت رفقای رفیق کشهایم

به معده ام که سراسر اسید میسازد به قلب سالم و پمپاژهای یک تا صد

به لثه ها و تکاتک ردیف دندانم قسم قسم به خویش که با استناد میدانم

که من علیه ژنم انقلابها کردم درون معرکه ی نطفه ام چه ها کردم

که صدهزار صفت عقل کج سمت ژنم چقدر جنگیدم شعر را رها کردم

چقدر سرباز خوب و منصفی بودم که زنده ماندم و بر خویش اتکا کردم

که جبر تلخ ژنتیک شبیه شوخی شد که آرکی تایپ خودم را خودم بنا کردم

به بیست و یک گرم از هیچ معتقد گشتم به بیست و یک گرم از هیچ اکتفا کردم

مهندسی دقیق بنای فونداسیون و احتمال شکستی به درصد میلیون

به درصد میلیون من شکست میخوردم اگر که شک به قضایای جبر میبردم

چقدر سرباز خوب و منصفی بودم که زنده ماندم و بر خویش اتکا کردم

که جبر تلخ ژنتیک شبیه شوخی شد که آرکی تایپ خودم را خودم بنا کردم