داستان دو دزد خُرده‌پای محبوب دل ایرانی‌ها
چهل و شش سال از ساخته شدن فیلم «شعله» ساخته رامش سیپی گذشت.
فیلمی که با بازی آمیتاب باچان، درمندرا، هما مالینی، جایا بهادری، امجد خان، سانجیو کمار توانست به عنوان فیلمی «الگو» در تاریخ سینمای هند نام خود را به یادگار بگذارد. «شعله» نخستین فیلمی از سینمای هندوستان بود که به مناسبت پنجاهمین سالگرد سینمای این کشور، در صد‌ها سینما به نمایش در آمد.
این فیلم در جشنواره‌ی معتبری شرکت نکرد و با این حال به هنگام اکران در سینما‌های کشور‌های مختلف با استقبال تماشاگران مواجه شد. در کشور ما این فیلم یکی از نمونه‌ای‌ترین آثار سینمای هند است. در ابتدای دهه‌ی ۱۳۶۰ به شکل وسیعی و طبعاً با حذف‌های کم‌تری به نمایش درآمد و بسیار پرفروش شد. آن‌چه بیش از هر امر دیگری در این فیلم جلب توجه می‌کند، داستان بسیار گسترده‌ی آن است.
فیلم‌نامه‌ای که سلیم خان به همراه فرحان اختر نوشته‌اند به‌شدت پر‌ملاط است. اگرچه داستان اصلی درباره دو دزد خرده‌پا به نام ویرو و جیدو یاجی است که تاگور بالدو سینگ آن‌ها را استخدام می‌کند تا یک جنایتکار بالفطره به نام جبار سینگ را برایش پیدا کنند؛ اما داستان‌های فرعی فراوانی در فیلم وجود دارد که عمدتاً با استفاده از فلاش‌بک روایت می‌شوند.داستان بسنتی و جی؛ قتل‌عام خانواده‌ی آقای تاگور؛ داستان پیرمردی که مردان جبار پسرش را می‌کشند؛ داستان علاقه‌ی ویرو به عروس آقای تاگور؛ داستان ویرو و جی در زندان (که این فصل بی‌هیچ دلیلی به‌اصطلاح غلفتی از نسخه‌ی فارسی درآورده شده است)؛ و رفاقت ویرو و جی که در دزدی قطار دست رفاقت به آقای تاگور می‌دهند. از این منظر داستان‌گویی در شعله یکه است. موسیقی آر دی بورمن RD Burman لایه به فیلمنامه پرشور شعله اضافه کرد.
به اعتقاد بسیاری، «شعله» فیلم ماسالای بالیوودی است، که نه تنها سرگرم کننده بود، بلکه با فیلمنامه خوب، موسیقی همیشه جاودان و نقش آفرینی‌های ماندگار تماشاگران را سرگرم کرد. رامش سیپی با الهام از فیلم‌هایی مانند روزی روزگاری در غرب ساخته‌ی سرجو لئونه و استفاده از ساختار آثار وسترن و حتی نیم‌نگاهی به هفت سامورایی که در این‌جا به دو نفر کاهش یافته‌اند، فیلمی بسیار پرتنش می‌سازد با زمان تقریبی ۲۰۴ دقیقه یا سه ساعت و چهل دقیقه که ریتمش هیچ‌گاه افت نمی‌کند.
این فیلم که لقب «بلندترین داستانی که می‌شود تعریف کرد» را به خود گرفته است در کشور‌های دیگر در زمانی کوتاه‌تر و متفاوت اکران شد. به نحوی که در جشنواره فیلم لندن زمان این فیلم به ۱۹۹ دقیقه کاهش یافت.این فیلم در آمریکا نیز در مدت زمان ۱۶۲ دقیقه به نمایش درآمد.
اما اگر فکر می‌کنید «شعله» یک فیلم دیدنی عالی است، آیا می‌توانید تصور کنید که چه دوران تولیدی را گذارند؟
اکنون یک واقعیت روشن شده است که درمندرا به آمیتاب باچان کمک کرد تا نقش جی ساکت را بازی کند. قرار بود نقش جی توسط شاتروگان سین‌ها ایفا شود. در سال ۲۰۱۸، درمندرا گفت: «من هرگز در این مورد صحبت نکرده ام، اما از آنجا که آمیتاب شروع به گفتن این موضوع کرده است که من به او در بدست آوردن نقش کمک کردم، می‌گویم: بله، من به او کمک کردم. باچان پیش من آمد. اما در ابتدا، این نقش به شاتروگان سین‌ها پیشنهاد شده بود.درمندرا در ادامه افزود که بعداً سین‌ها از او پرسید که چرا به آمیتاب باچان کمک کرده است؛ و درمندرا پاسخ داده بود: «نمی دانم، آمیتا ابتدا نزد من آمد و من فکر کردم باید این جوان بیچاره نقش را بازی کند.»
در مورد نقش ماندگار جبار سینگ همه متفق القول بودند که امجد خان بازیگر مناسب نقش است. این موضوع را جاوید اختر و رامش سیپی تایید کردند. در حقیقت رامش سیپی در نخستین ملاقات با امجد خان متقاعد شد که تبهکار فیلم خودش را پیدا کرده است.
علاقه میان هما مالینی و درمندرا در دوران تولید «شعله» زیاد شد. درمندرا می‌گوید که مخصوصا سکانس‌های رمانتیک خود با هما مالینی را خراب می‌کرد تا دوباره این سکانس‌ها تکرار شود.آنوپاما چوپرا در کتابی که در مورد «شعله» نوشت این موضوع را از رامش سیپی پرسید. سیپی پاسخ داد که نظری ندارد. اما خوشحال است که پی برده فیلم تاریخ ساز او یک داستان عاشقانه واقعی بالیوودی را پایه گذاری کرده است.
هما مالینی و درمندرا پس از «شعله» باهم ازدواج می‌کنند. همچنین محل مخفی گاه جبارسینگ در صخره‌های رامناگارام نزدیک بنگلور فیلمبرداری شد. بخشی از شهر رامناگارام در تجلیل و ستایش از رامش سیپی به سیپی ناگار تغییر نام یافت.
یکی از منقدان سینمای هن با عنوان آسکانوراگ، در نقدی پیرامون فیلم «شعله» می‌نویسد: «شعله فیلمی بی عیب و نقص محسوب می‌شود که از بازی‌های خوب بازیگران حرفه‌یش بهره می‌برد. انتخاب بازیگران و سایر عوامل فیلم بسیار با دقت انجام شده است و شخصیت جبار سینگ به شدت باورپذیر به نظر می‌رسد.آمیتا باچان، نیز به راستی همواره از بزرگترین بازیگران هندوستان بوده است،شخصیت او در این فیلم بیننده را به یاد ویتو کارلئونه در «پدر خوانده» می‌اندازد، او در عین حال که فردی بزهکار است اما به برخی اصول اخلاقی به شدت پایبند است.»
«شعله» زمانی دوبله شد که دوبلور‌ها در اعتصاب بودند. جلیلوند با استفاده از صدای مرحوم خسرو شکیبایی، اکبر زنجانپور، بهروز به‌نژاد، سیروس افهمی، مهین نثری، مرحوم اصغر افضلی و دیگران و خودش که به جای درمندرا حرف زد، دوبله‌ی این فیلم را به یکی از بهترین آثار دوبله‌شده بدل کرد. آن‌هایی که نسخه‌ی اصلی فیلم را دیده‌اند اذعان دارند که جلیلوند بسیار نزدیک به لحن درمندرا صحبت کرده است.
منبع: برترین ها
دیدگاه