نمایشی درباره خرید و فروش مرگ

این نمایش با ترکیبی متوازن از تم‌های فلسفی و اجتماعی، تصویری نمادین از جامعه‌ای را ارائه می‌دهد که در آن مرگ ـــ که روزگاری نقطه‌ی اوج و رازآمیز زندگی بود ـــ به‌ عنوان کالایی لوکس به فروش می‌رسد که خرید یا اجتناب از خرید آن، تقابل اختیار فردی با قواعد اجتماعی و اقتصادی جامعه را به تصویر می‌کشد و به پرسشی بنیادین درباره‌ی معنای حقیقی زندگی و مرگ منجر می‌شود. خرید این متاع گران‌قیمت، نه تنها نشانه‌ای از مصرف‌گرایی بی‌حدوحصر است، بلکه نمادی از تسلیم انسان در برابر نیروهای اجتماعی است که به او وعده‌ی رهایی و شکوه می‌دهند، اما در واقع او را به ورطۀ نابودی می‌کشانند.

روایت این تئاتر، لایه‌ای شخصی و عاطفی را نیز در بر دارد: نویسنده‌ای که برای نوشتن داستانی سفارشی به شهر می‌آید، خود به یکی از شخصیت‌های همان داستان تبدیل می‌شود. عشق او به یکی از خریداران مرگ، تلاشی است برای نجات نه‌تنها او، بلکه خود نویسنده از معناباختگی.

این نمایش بیانیه‌ای است در مورد انسان معاصر: موجودی که میان امید و ناامیدی، عشق و پوچی، آزادی و اجبار و ترس و شجاعت دست‌وپا می‌زند. «گیوتین» با جسارت مخاطب را وامی‌دارد تا با زخم‌های درونی خود مواجه شود و به جای فرار، درباره‌ی آنها تأمل کند. طراحی صحنه، عناصر بصری و نورپردازی نقشی کلیدی در برجسته کردن پیام‌های داستان دارند و فضای سرد و بی‌روح که نمایانگر صنعتی‌شدن و فقدان احساسات انسانی است، تضادی قدرتمند در برابر لحظات ظریف و شاعرانه‌ای که عشق و زیبایی در آن جریان دارد ایجاد می‌کند.

موسیقی جاری در نمایش که توسط یکی از بازیگران فرعی اجرا می‌شود در خدمت تم نمایش است و به انتقال پیام آن کمک می‌کند. این نمایش نه‌تنها داستانی برای سرگرمی، بلکه اثری است که مخاطب را با پرسش‌هایی دشوار روبه‌رو می‌کند: آیا انسان در انتخاب سرنوشت خود آزاد است؟ آیا مرگ می‌تواند یک تصمیم باشکوه باشد، یا مفری است برای رهایی از زنجیرهای زندگی؟ و آیا عشق، به‌عنوان نیرویی بنیادین، توانایی تغییر سرنوشت را دارد یا در برابر واقعیت‌های سنگین جامعه ناتوان است؟

فرشید ذوالفقاری‌فرد نویسندگی و کارگردانی این نمایش را بر عهده دارد و امین قنبری و ویدا قراگوزلو از بازیگران اصلی آن به شمار می‌روند.