مروری بر نقش‌های «پرویز پرستویی» به مناسبت اکران «مطرب»

بازی کردن در نقش‌های متفاوت آرزوی هر بازیگری‌ست؛ آرزویی که پرویز پرستویی توانسته با وجود محدودیت ژانر و کمبود نقش‌های متنوع در سینمای ایران، تا حد زیادی به آن دست یابد. بازیگران زیادی را سراغ داریم که نقش‌های جدی و کمدی خوبی ایفا کرده‌اند اما با بررسی کارنامه کاری اغلب آنها متوجه می‌شویم یک سمت ترازو همواره سنگینی می‌کند. برخی در نقش‌های جدی بیشتر موفق بوده‌اند و بازی بعضی دیگر فقط در نقش‌های کمدی مورد استقبال مردم قرار گرفته‌است. در این بین پرویز پرستویی از معدود بازیگرانی‌ست که نقش‌های جدی و کمدی درخشان در کارنامه‌اش زیاد دارد. او همان‌قدر که در ایفای نقش‌های جدی و تلخ هنرمندانه ظاهر شده، ثابت کرده به خوبی می‌تواند با تغییر لحن و شیوه بازی خود موقعیت‌های کمیک خلق کند و تماشاگر را آنقدر بخنداند که یادش برود پرستویی همان بازیگری‌ست که پیش‌تر او را در فیلم‌های تلخ اجتماعی دیده بود.

اوج تنوع نقش‌ها (دهه هفتاد) پرویز پرستویی فعالیت هنری‌اش را با پیوستن به گروه تئاتر بهرام بیضایی آغاز کرد. او پس از سال‌ها بازی مداوم در عرصه تئاتر با فیلم «دیار عاشقان» سال ۱۳۶۲ به سینما آمد و موفق شد برای همان فیلم سیمرغ بلورین نقش مکمل را دریافت کند.

دهه هفتاد برای پرستویی سال‌هایی بود که قدرت بازی‌اش در نقش‌های متنوع را به رخ بکشد و با کارگردان‌های صاحب‌نامی کار کند. از شخصیت لمپن و بانمک فیلم «آدم برفی» گرفته تا صادقِ ساده و خوش‌قلب «لیلی با من است» که در زمان خودش بسیاری از تابوهای دفاع مقدس را شکاند.

بازی در «آژانس شیشه‌ای» و نقش ماندگار حاج کاظم با آن دیالوگ‌های آتشین و مونولوگ‌های طولانی آغاز همکاری او با ابراهیم حاتمی‌کیا بود. اما روحیه جسور و جستجوگر پرستویی باعث شد او از کمدی جدا نشود و با دو فیلم مومیایی ۳ و مرد عوضی که داستانی فانتزی تخیلی داشتند و در گیشه نیز موفق بودند بار دیگر در عرصه کمدی قدرت‌نمایی کند.

روی آوردن به بازی در فیلم‌های اجتماعی (دهه هشتاد) رضا مارمولک را می‌توان یکی از جنجالی‌ترین نقش‌های کارنامه پرستویی دانست؛ که باعث شکل گیری دومین همکاری او با کمال تبریزی شد. حواشی زیاد فیلم «مارمولک» بعلاوه‌ی تغییر ذائقه مردم در ژانر کمدی در دهه هشتاد باعث شد پرستویی ترجیح بدهد بیشتر به درام‌های خانوادگی و فیلم‌هایی با مضمون دفاع مقدس روی آورد که شاخص‌ترین آنها فیلم به «نام پدر»، «دوئل» و «بید مجنون» بود.

بازگشت پرستویی به فیلم‌های فانتزی و کمدی (دهه نود) نیمه نخست دهه نود برای پرستویی سال‌های حضور در فیلم‌های مهجوری بود که نه در گیشه موفق بودند، و نه درمیان منتقدان. با این وجود بازی او در «بادیگارد» مورد توجه قرار گرفت و سیمرغی دیگر برایش به ارمغان آورد.

خبر حضور پرستویی در «لس آنجلس تهران» به طرفداران او این نوید را داد که پس از سالها یک کمدی خوب از بازیگر محبوب‌شان می‌بینند اما این فیلم علی‌رغم بازی متفاوت پرستویی با انتقادات فراوان مواجه شد و فروش خوب روزهای نخستش به سرعت کاهش پیدا کرد.

اولین همکاری با مصطفی کیایی در «مطرب» اولین همکاری مصطفی کیایی و پرویز پرستویی می‌تواند یکی از بهترین کمدی‌های سال‌های اخیر سینمای‌ ایران باشد؛ چرا که کیایی درام‌های کمدی خوش‌ساختی چون «ضدگلوله»، «خط ویژه» و «بارکد» را در کارنامه دارد و نشان داده گیشه را نیز خوب می‌شناسد. کیایی حتی در فیلم‌های جدی هم از موقعیت‌ها و دیالوگ‌های طنز به درستی استفاده می‌کند و تماشاگرش را می‌خنداند.

از طرفی با نگاه به مجموعه فیلم‌های پرستویی به سادگی می‌توان به این نکته پی برد که او همیشه برای انتخاب نقش‌های کمدی نسبت به ژانرهای دیگر وسواس بیشتری به خرج داده و حتما برای نقشش در مطرب با آن گریم متفاوت و جالب هم سخت‌گیری‌های خاص خودش را داشته است.

قرار گرفتن پرستویی کنار محسن کیایی و الناز شاکردوست که او نیز سال‌هاست از سینمای کمدی فاصله گرفته، از نکاتی است که برای تماشاگران این اثر می تواند جذاب باشد.

باید منتظر ماند و دید کنار هم قرار گرفتن ترکیب خوب بازیگران و کارگردانی که سابقه کمدی‌های موفق دارد، می‌تواند «مطرب» را جزو پرفروش‌ترین فیلم‌های سال ۹۸ کند.

منبع: سینماتیکت