بهترین فیلم‌های کمدی هندی که باید ببینید
فیلم‌های کمدی هندی اغلب با کمدی اسلپ‌استیک و طنز موقعیت شما را به خنده می‌اندازند که سن و سال نمی‌شناسند و مشخصا شباهت‌های فرهنگی و ارزشی بین هندی‌ها و خودمان موجب شده هرکسی به راحتی بتواند با فیلم‌های کمدی بالیوودی بخندد.
اگر فیلم کمدی می‌خواهید باید سراغ بالیوود بروید. بالاخره امکان ندارد وقتی بعد از قریب به سه ساعت از پای یک فیلم پر از خنده و رقص و شادی بلند می‌شوید، همچنان حالتان گرفته باشد. تنوع این فیلم‌های کمدی هندی هم آنقدر بالاست که هرچه که به ذهنتان برسد بینشان پیدا می‌شود؛ از کمدی‌های عاشقانه گرفته، تا کمدی‌های جنایی و تریلر و حتی ترسناک. اما شاید بهترین ویژگی این فیلم‌ها این است که می‌توانید آن‌ها را با تمام خانواده ببینید.
بهترین فیلم‌های کمدی هندی
۳۰. یواش یواش بگو (Chup Chup Ke)
- سال اکران: ۲۰۰۶
- کارگردان: پریادارشان
- بازیگران: شاهد کاپور، کارینا کاپور، سونیل شتی، راجپال یاداو
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۷۰ از ۱۰۰
پریادارشان آنقدر در این فیلم ستاره ریخته که نمی‌توانیم آن را در فهرست بهترین فیلم‌های کمدی قرار ندهیم؛ چون بالاخره هر چقدر هم فیلمنامه نقص داشته باشد، وزنه‌ی هنرمندی پارش راوال، انوپم کهیر، اوم پوری، شاهد کاپور، کارینا کاپور و سونیل شتی آنقدر سنگین هست که نمی‌شود «یواش یواش بگو» را از قلم بیندازیم.
همانطور که اشاره کردیم، نقطه قوت «یواش یواش بگو» بازیگران آن است؛ به ویژه پارش راوال و راجپال یاداو که هر نقشی به آن‌ها محول کنید، آن را عالی از آب درمی‌آورند. کارینا نقش کمرنگ‌تری در فیلم دارد و از اواسط داستان تازه به ماجرا اضافه می‌شود؛ اما رابطه‌ی شاهد و کارینا هم فوق‌العاده است.
۲۹. دکتر جی (Doctor G)
- سال اکران: ۲۰۲۲
- کارگردان: آنوبهاتی کاشیاپ
- بازیگران: آیوشمان کورانا، راکول پریت سینگ، شفالی شاه
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۶.۶ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۷۰ از ۱۰۰
استودیویی که «دکتر جی» را ساخته به این معروف است که خلاف معمول بالیوود، به ساخت فیلم‌های متفاوت چراغ سبز نشان می‌دهد؛ مثلا «شیرینی بریلی» (Bareilly Ki Barfi) و هر دو فیلم‌های «تبریک» (Badhaai Ho) ۲۰۱۸ و ۲۰۲۲. «دکتر جی» هم در این دسته می‌گنجد. آیوشمان کورانا در این فیلم نقش دانشجوی پزشکی را بازی می‌کند که می‌خواهد ارتوپد شود، اما به خاطر نمرات پایین‌تر خود، به بخش زنان و زایمان می‌رود. مشکل اینجاست که او تنها دانشجوی مرد کل دپارتمان است و برای همین، کار دشواری برای جا افتادن بین هم‌کلاسی‌ها و بیماران ازدم زن خود دارد.
«دکتر جی» یکی از بهترین فیلم‌های کمدی هندی جدید است که تفاقا آن را کارگردانی زن به نام آنوبهاتی کاشیاپ ساخته که همچنان امر معمولی در بالیوود نیست. ظرافت‌های کارگردانی کاشیاپ در «دکتر جی» به چشم می‌آیند و او موفق شده ماهرانه روایت را از سمت عاشقانه و کمدی به پیام بزرگ‌تر آن برساند. تنها جایی که فیلم او کمی ضعیف عمل می‌کند، ماجرای عشقی است که مثل خیلی از فیلم‌های بالیوودی در داستان زورچپان شده و چیزی به آن اضافه نمی‌کند.
کاش به جای شاخه‌شاخه کردن داستان بین خطوط روایی مختلف، «دکتر جی» موضوع اصلی خود را جلو می‌برد و به جای شعبه گرفتن و معرفی عاشقانه‌های بی‌معنی، همان لحن طنز خود را ادامه می‌داد؛ لحن طنزی که آیوشمان کورانا بارها ثابت کرده در آن موفق است. «دکتر جی» اگر با تاخیر اکران می‌شد، احتمالا در فهرست بهترین فیلم‌های کمدی ۲۰۲۳ هم قرار می‌گرفت.
۲۸. برای سرگرمی (Khel Khel Mein)
- سال اکران: ۲۰۲۴
- کارگردان: موداسار عزیز
- بازیگران: آکشی کومار، تاپسی پانو، فردین خان، وانی کاپور، پراگیا جایسوال
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۶.۵ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۷۸ از ۱۰۰
حتی تصور زندگی بدون گوشی‌های هوشمند امروز غیرممکن شده است. اما همین دستگاه کوچک، می‌تواند خانه‌خراب‌کن باشد. این موضوعی است که پائولو ژنووزه‌ی ایتالیایی در فیلم خود، «کاملا غریبه» (Perfect Strangers) به تصویر کشید. فیلم «برای سرگرمی» یا «بازی‌های پنهان» هم بازسازی هندی از فیلم کمدی ژنووزه و یکی از جدیدترین فیلم‌های این فهرست است. داستان فیلم طی یک عروسی می‌گذرد که هفت دوست، سه زوج و یکی مجرد، کنار هم جمع می‌شوند و تصمیم می‌گیرند برای سرگرمی محتویات گوشی خود را عیان کنند.
قانون بازی این است که هر هفت نفر باید گوشی‌های خود را روی میز قرار دهند و هر کس که گوشی‌اش زنگ می‌خورد باید صدا را روی بلندگو بگذارد و هر پیامی هم که هر کدام دریافت می‌کند باید آن را با صدای بلند بخواند. در ابتدا بازی چیز ساده و مفرحی به نظر می‌رسد؛ اما با شکستن حریم‌های خصوصی، رازهایی افشا می‌شود که دوستان را به دردسر می‌اندازد.
شاید پیام اصلی فیلم خیلی با ارزش‌هایمان جور درنیاید، اما کمدی آن چرا! «برای سرگرمی» بهترین اجرای چند وقت اخیر آکشی کومار را نشان می‌دهد که در این فیلم توانسته با دیالوگ‌های سروقت و جذابیت خدادادی، کار را درآورد. فیلمنامه هم پر است از دیالوگ‌های هوشمندانه و موقعیت‌های بامزه که خندیدن پای آن را تضمین می‌کند. تنها ایراد فیلم در مقدمه‌ی آن است که یک نیم ساعتی طول می‌کشد تا جان گرفته و بالاخره روی غلتک بیفتد؛ اما شک نکنید که «برای سرگرمی» یکی از بهترین فیلم‌های هندی ۲۰۲۴ است و اگر طرفدار آکشی کومار هم هستید دیگر اصلا نمی‌توانید آن را از دست بدهید. به جز او، پراگیا جایسوال، وانی کاپور و فردین خان هم، که پس از چهارده سال به سینما بازگشته، در این فیلم بازی می‌کنند.
۲۷. دیوانه مستانه (Deewana Mastana)
- سال اکران: ۱۹۹۷
- کارگردان: دیوید داوان
- بازیگران: گوویندا، آنیل کاپور، جوهی چاولا، سلمان خان، جانی لور
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۶.۶ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۳۶ از ۱۰۰
دیوید داوان استاد فیلم‌های بد است؛ اما نه فیلم‌های بد معمولی! فیلم‌هایی که آنقدر مسخره‌اند که اشک شما را از خنده درمی‌آورند. جالب است که داوان از دهه‌ی هشتاد تاکنون از ساختن فیلم‌ها با همین فرمول دست نکشیده؛ البته مشخصا که همین فیلم‌ها هم مخاطب خودشان را دارند. مثلا «دیوانه مستانه» داستان یک مثلث عشقی را تعریف می‌کند. دو مرد عاشق یک زن می‌شوند و برای به دست آوردن او حاضرند به هر کاری دست بزنند که نتیجه‌اش شده یک فیلم بی‌نهایت خنده‌دار و مضحک.
راجا کومار (آنیل کاپور) یک جوان جذاب و باهوش است که پول بادآورده‌ای به جیب می‌زند و با رفیقش به بمبئی می‌رود و بلافاصله عاشق یک روانپزشک می‌شود. همزمان، می‌فهمد که رقیب او بونو (گوویندا) یک آدم خوش‌قلب ثروتمند اما ساده‌لوح است که هر دو می‌خواهند دل دکتر نها شارما (جوهی چاولا) را به دست بیاورند.
گوویندای پرانرژی و بامزه، بدون شک ستاره‌ی «دیوانه مستانه» است و شیطنت‌های او درست سر وقت به بار می‌نشینند؛ آنقدر که اجرای جانی لور و کاپور در برابر او رنگ می‌بازد و تازه نکته‌ی عجیبش اینجاست که این لور است که جایزه‌ی بهترین کمدین را برای این فیلم برده. بهترین فیلم دیوید داوان یکی «خانم خوشگله قبول می‌کنه» (Haseena Maan Jaayegi) است و یکی دیگر همین «دیوانه مستانه» که در هر دو گوویندا بازی می‌کند. بین «خانم خوشگله قبول می‌کنه» و «دیوانه مستانه» اگر طرفدار سلمان خان یا آنیل کاپور هستید پیشنهاد می‌کنیم «دیوانه مستانه» را ببیند.
۲۶. خبر خوب (Good Newwz)
- سال اکران: ۲۰۱۹
- کارگردان: راج مهتا
- بازیگران: آکشی کومار، کارینا کاپور، دیلجیت دوسانجه، کیارا ادوانی
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۶.۸ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۷۱ از ۱۰۰
داستان، چهار نفر یعنی وارون (آکشی کومار) و دیپتی باترا (کارینا کاپور)، یک زوج مدرن و مرفه از بمبئی و هانی (دیلجیت دوسانجه) و مونیکا باترا (کیارا ادوانی)، یک زوج پنجابی پر سر و صدا از چاندیگار را دنبال می‌کند. هر دو زوج برای باردار شدن با مشکل مواجه هستند و تصمیم می‌گیرند برای IVF به یک کلینیک معروف بروند. اما یک اشتباه سهمگین و البته خنده‌دار رخ می‌دهد: اسپرم وارون به طور تصادفی برای بارور کردن تخمک مونیکا و اسپرم هانی برای تخمک دیپتی استفاده می‌شود و می‌توانید حدس بزنید که این اشتباه، چه آشوبی برپا می‌کند.
«خبر خوب» یکی از بهترین فیلم‌های اخیر کاران جوهر است که سال‌هاست به عنوان یکی از برجسته‌ترین تهیه‌کنندگان بالیوود شناخته می‌شود. البته تلاش او برای تکرار موفقیت «خبر خوب» جواب نداد؛ چون این فیلم یک دنباله‌ی معنوی هم دارد که اتفاقا همین امسال تحت عنوان «خبر بد» (Bad Newz) اکران شد. البته بازیگران همه عوض شده‌اند و خبر بدتر اینکه داستانش اصلا به بامزگی فیلم اول نیست و آن را توصیه نمی‌کنیم.
۲۵. راجا داماد می‌شود (Dulhe Raja)
- سال اکران: ۱۹۹۸
- کارگردان: هارمش مالهوترا
- بازیگران: گوویندا، راوینا تاندون، قادر خان، پریم چوپرا، جانی لور
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۶.۸ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۶۲ از ۱۰۰
«راجا داماد می‌شود» یا «شاه داماد» فیلم صاف و ساده‌ای است برای مخاطبی صاف و ساده که جز سرگرمی پای فیلم ننشسته و دنبال این نیست که بخواهد مو را از ماست بیرون بکشد. «راجا داماد می‌شود» یکی از بهترین فیلم‌های هندی است که از کمدی اسلپ‌استیک استفاده می‌کند. هیچ داستان درست و درمانی هم ندارد و فقط خود گوویندا است که بار طنز فیلم را به دوش می‌کشد. گوویندا خودش نقش اصلی را بازی می‌کند که می‌توانید کاراکتر او را نماینده‌ی طبقه‌ی کارگر هند هم قرار دهید.
از شانس بد، غذاخوری کوچک خیابانی او درست در یک هتل شیک می‌افتد که رئیسش، که قادر خان نقش آن را بازی می‌کند، طاقت دیدن راجا را ندارد. شخصیت قادر خان را هم می‌توانید معادل طبقه‌ی الیت هند بدانید که از همان اول با امتیازات گسترده بزرگ شده‌اند و ثروتشان را با بالا رفتن از شانه‌های طبقه‌ی پایین ساخته‌اند. با وجود کاراکتر منفور او، قادر خان با این فیلم ثابت می‌کند که یکی از بهترین کمدین‌های سینمای هند است. تعاملات او با گوویندا هم یک ترکیب معرکه می‌سازد که هر بار جوک‌هایشان به هدف می‌خورند. جانی لور هم یکی دیگر از بازیگران برجسته‌ی فیلم است که با وجود اجرای بی‌سروصداتر خود در برابر کسانی چون گوویندا و قادر خان، همچنان موفق می‌شود شما را بخنداند.
«راجا داماد می‌شود» از نظر کمدی و خنده‌دار بودن ده از ده است؛ اما اگر بخواهید فیلمنامه و ارزش تولیدی آن را هم به ماجرا اضافه کنید، متأسفانه در جایگاه بالایی قرار نمی‌گیرد. با تمام این اوصاف، اگر فقط یک فیلم مفرح می‌خواهید و بس، «راجا داماد می‌شود» گزینه‌ی عالی است که می‌توانید آن را با هر کسی، از کوچک تا بزرگ، تماشا کنید.
۲۴. سلام لندن (Namastey London)
- سال اکران: ۲۰۰۷
- کارگردان: ویپول آمروتلال شاه
- بازیگران: آکشی کومار، کاترینا کایف، ریشی کاپور
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۱ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۸۰ از ۱۰۰
داستان «سلام لندن» جازمیت (با اسم مستعار جاز) را در مرکزیت قرار می‌دهد؛ یک دختر مدرن و شیک هندی متولد لندن که هیچ علاقه‌ای به ازدواج با یک مرد هندی ندارد. او خودش را بریتانیایی می‌داند و اصلا نمی‌خواهد هیچ مراوده‌ای به فرهنگ شرق داشته باشد. والدین او، به ویژه پدرش، مانموهان مالهوترا، سنتی هستند و ارزش‌هایشان به‌شدت ریشه در فرهنگ هندی دارد؛ برای همین می‌خواهند دخترشان هم دنباله‌روی ارزش‌های خودشان باشد.
آن‌ها وقتی می‌بینند که نمی‌توانند جاز را راضی کنند، او را به هوای عروسی یکی از فامیل‌ها به هند برمی‌گردانند تا مثلا با محیط بیشتر خو بگیرد؛ اما دختر خبر ندارد که خانواده‌اش در واقع ازدواج او را ترتیب داده‌اند و ازدواج جاز را با آرجون سینگ، کشاورز ساده و مهربان اهل پنجاب تمام کرده‌اند. مشخصا جاز خشمگین شده و به شدت با این ازدواج مخالفت می‌کند و هر راهی به ذهنش می‌رسد انجام می‌دهد تا این ازدواج را به هم بزند؛ با این حال، تمام تلاش‌های او با شکست مواجه می‌شود و او مجبور می‌شود عروسی را بپذیرد. اما پس از عروسی، آرجون را با خود لندن می‌برد و این بار، می‌کوشد آنقدر آرجون را اذیت کند که خودش با پای خودش به هند بازگردد.
۲۳. خوش آمدید (Welcome)
- سال اکران: ۲۰۰۷
- کارگردان: آنیس بازمی
- بازیگران: آنیل کاپور، آکشی کومار، مالیکا شراوات، فیروز خان، نانا پاتیکار، پارش راوال
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۱ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۶۳ از ۱۰۰
بهتر است به همین خلاصه داستان کوتاه اکتفا کنید، چون ماجرای «خوش آمدید» خیلی ره به جایی نمی‌برد؛ اما خوبی‌اش اینجاست که یک فیلم کمدی کاملا خانوادگی است، پر از جوک‌های ساده و شیطنت‌آمیز که حال شما را خوب می‌کند. نه پیام خاصی می‌دهد، نه داستان پیچیده‌ای تعریف می‌کند؛ برای همین به درد همه‌جور مخاطبی می‌خورد. اگر هم به دیدن آکشی کومار در نقش‌های قهرمانانه و اکشن عادت دارید، می‌توانید با «خوش آمدید» او را در قالب متفاوت یک مرد صاف و ساده ببینید.
به جز او، آنیل کاپور و مالیکا شراوات هم در فیلم هستند؛ اما کمدی «خوش آمدید» بیشتر روی دوش نانا پاتیکار و پارش راوال است که مثل همیشه عالی ظاهر می‌شوند و جنون پر از سرگرمی فیلم را تأمین می‌کنند. «خوش آمدید» آخرین فیلم فیروز خان هم به حساب می‌آید که ستاره‌ی بی‌چون و چرای سینمای دهه شصت و هفتاد میلادی هند بود و حتی لقب کلینت ایستوود شرق هم به او داده‌اند.
دنباله‌ی فیلم، «خوش برگشتید» (Welcome Back) در سال ۲۰۱۵ آمد و تقریبا همه‌ی بازیگران در آن بازگشته‌اند، از آنیل گرفته تا نانا پاتیکار و راوال و ویجای راز، البته می‌گوییم تقریبا، چون آکشی در «خوش برگشتید» نیست. شاید به همین خاطر هم به اندازه‌ی «خوش آمدید» اصلی خوب از آب درنیامده است. اگر می‌خواهید فیلم کمدی دیگری از آنیس بازمی ببینید، «هزارتو ۲» و «هزارتو ۳» (با اینکه این‌ها هم به پای قسمت اصلی نمی‌رسند) از «خوش برگشتید» گزینه‌های بهتری هستند.
۲۲. پادشاه (Baadshah)
- سال اکران: ۱۹۹۹
- کارگردان: عباس و موستان باراوالا
- بازیگران: شاهرخ خان، توینکله خانا، جانی لور
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۶.۹ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۵۹ از ۱۰۰
داستان فیلم چیز تازه‌ای ندارد. اما «پادشاه» را نمی‌توان با داستانش قضاوت کرد. با وجود ایده‌های کلیشه‌ای، «پادشاه» پر از کمدی اسلپ‌استیک است و به خاطر دیالوگ‌های بامزه و سکانس‌های اکشن خود همچنان در ذهن مانده. بازی شاهرخ خان هم مرکز ثقل فیلم است که با توینکله خانا و جانی لور تکمیل شده؛ طبق معمول، یک عاشقانه‌ای هم با توینکله خانا در داستان وجود دارد.
اگر طرفدار اکشن-کمدی‌های هالیوود هستید، شاید بخواهید فرصتی هم به این فیلم بالیوودی بدهید که حتی اگر بودجه‌اش با نسخه‌های امریکایی برابری نکند، در عوض کمدی آن کم نمی‌آورد. متأسفانه در زمان اکران در سال ۱۹۹۹ «پادشاه» آنقدر مورد استقبال قرار نگرفت؛ اما از آن زمان تاکنون دیگر به یک فیلم کلاسیک کالت تبدیل است که اگر طرفدار شاهرخ خان هستید، برای دیدنش دست‌دست نکنید.
۲۱. رنگ شادی (Dhamaal)
- سال اکران: ۲۰۰۷
- کارگردان: ایندرا کومار
- بازیگران: ریتیش دشموک، آرشاد وارسی، جاوید جعفری، سانجی دات
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۵ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۶۷ از ۱۰۰
این چهار نفر که دنبال پول بادآورده‌ای هستند، سریع دست به کار می‌شوند تا به این گنج برسند. «رنگ شادی» سفر پرهرج و مرج و خنده‌دار آن‌ها از بمبئی به گوا را دنبال می‌کند که برای زودتر رسیدن به این ثروت پنهان با رقبا مسابقه می‌دهند؛ چون این چهار دوست تنها کسانی نیستند که می‌خواهند هرچه زودتر دستشان به پول برسد. ماجراجویی آن‌ها اما همانطور که حدس می‌زنید، با یک سری ماجراهای ناگوار و سوءتفاهم‌ها همراه است که زمینه‌ی خنده‌دارترین موقعیت‌های ممکن را می‌سازند.
«رنگ شادی» یا «شادکامی» فیلمی است پر از سناریوهای مسخره‌ای که با عقل جور درنمی‌آیند؛ کاراکترها هم همه به‌شدت اغراق‌شده و فکاهی هستند. داستان کلی آن را هم احتمالا از چندین فیلم هالیوودی کپی کرده‌اند. حتی برخی از شوخی‌های فیلم تاریخ انقضایشان تمام شده است؛ اما هیچکدام این‌ها باعث نمی‌شود «رنگ شادی» را در دسته‌ی یکی از بامزه‌ترین فیلم‌های کمدی هندی قرار ندهیم. قسمت دوم و سوم آن هم تحت عناوین «شادکامی دوبرابر» (Double Dhamaal) و «شادکامی مطلق» (Total Dhamaal) به ترتیب در سال‌های ۲۰۱۱ و ۲۰۱۹ منتشر شدند.
۲۰. دودوتا چهارتا (Do Dooni Chaar)
- سال اکران: ۲۰۱۰
- کارگردان: حبیب فیصل
- بازیگران: ریشی کاپور، نیتو سینگ، آکیلندرا میشرا
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۵ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۷۵ از ۱۰۰
«دودوتا چهارتا» درباره‌ی یک خانواده‌ی متوسط دهلی است اما پس از دیدن فیلم می‌بینید که چقدر می‌توان با داستان آن همذات‌پنداری کرد. این خانواده‌ی متوسط با وجود مضیقه‌های مالی که دارند، می‌خواهند ماشین بخرند. ریشی کاپور در «دودوتا چهارتا» نقش یک معلم ریاضی را بازی می‌کند که باوجود سخت‌کوشی، دانش‌آموزانش او را دوست ندارند و خودش هم مجبور است با اسکوتر این‌ور و آن‌ور برود. مثل تمام خانواده‌های طبقه‌ی متوسط هندی، این معلم و همسر و دو فرزندش اگر می‌خواهند اعتبار اجتماعی خود را بالاتر ببرند، باید خرج کنند.
بالاخره بچه‌ها آرزو به دل مانده‌اند که مثل بچه‌های طبقات بالاتر دوست‌دختر یا دوست‌پسر داشته باشند و مثلا به مک‌دونالد بروند. والدینشان هم می‌خواهند بچه‌هایشان در مؤسسات آموزشی درست و درمان تحصیل کنند؛ اما همه‌ی این‌ها پول می‌خواهد. آخرسر، خفت سوار اسکوتر شدن به کمر پدر خانواده فشار می‌آورد و تصمیم می‌گیرد هرطور شده ماشین بخرد.
«دودوتا چهارتا» خلاف اکثر فیلم‌های هندی عمل می‌کند که معمولا تصویری اغراق‌شده یا پزرق و برق در داستان‌های خود نشان می‌دهند. این فیلم کمدی دقیقا شما را با واقعیت زندگی چنین خانواده‌ای آشنا می‌کند و کمدی را در موقعیت‌های واقعی می‌یابد. دکور و لباس‌ها هم همه تداعی‌کننده‌ی این حس هستند. علاوه بر این، «دودوتا چهارتا» یک نقدی هم نسبت به سیستم دولت هند وارد می‌کند که چرا معلمان درآمد به‌شدت پایینی دارند، درحالی که آن‌ها هستند که با تربیت بچه‌ها، آینده‌ی یک کشور در دستشان است.
۱۹. ویکی دونر (Vicky Donor)
- سال اکران: ۲۰۱۲
- کارگردان: شوجیت سیرکار
- بازیگران: آیوشمان کورانا، یامی گوتام، آنو کاپور، پوجا گوپتا
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۷ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۷۷ از ۱۰۰
همانقدر که فیلم‌های دهه هشتادی و نودی این لیست ارزش‌های خانواده را پاس می‌دارند، این یکی موضوعی تابو را بررسی می‌کند و اتفاقا مثل «دکتر جی» باز هم آیوشمان کورانا در آن حضور دارد. البته پیش از هر چیز بگوییم که لحن و داستان آن به گونه‌ای نیست که بخواهید گوش بچه‌هایتان را بگیرید، اما شاید هر کسی با موضوعش حال نکند. داستان «ویکی دونر» درباره‌ی یک پسر پنجابی به نام ویکی آرورا (آیوشمان کورانا) است که پدربرزگش ۱۹ فرزند داشته!
همزمان، یک دکتر میانسال نه‌چندان موفق داریم که برای خودش یک کلینیک باروری دارد و افراد با مشکل باروری به او مراجعه می‌کنند. اما دکتر برای کلینیک خود به دنبال یک اهداکننده‌ی اسپرم می‌گردد. از همینجا هم مشخص می‌شود که راه دکتر و ویکی چطور به هم می‌رسد. دکتر بالاخره موفق می‌شود ویکی را متقاعد کند تا با اهدای اسپرم خود، برکت و شادی فرزنددار شدن را به سفره‌ی آن دسته از زوج‌هایی بیاورد که نمی‌توانند بچه‌دار شوند.
یکی از نقاط قوت فیلم بازیگران اصلی آن هستند که خوب است بدانید هر دوی آن‌ها، یعنی آیوشمان کورانا و یامی گوتام با این فیلم بود که پا به صحنه‌ی بالیوود گذاشتند و واقعا برای فیلم اول، اجرا و اخت شدن آن‌ها در «ویکی دونر» حیرت برانگیز است. برای همین حتی می‌توان «ویکی دونر» را در دسته‌ی یکی از بهترین و تازه‌ترین فیلم‌های عاشقانه‌ی دهه‌های اخیر بالیوود نامید که نگاه مدرنی دارد و درباره‌ی ازدواج بین پنجابی‌ها و بنگالی‌ها حرف می‌زند که همچنان آنقدر پذیرفته نیست.
۱۸. زیباروی (Khubsoorat)
- سال اکران: ۱۹۸۰
- کارگردان: هریشیکش موکرجی
- بازیگران: آشوک کومار، رخا، راکیش روشن
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۶ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: – از ۱۰۰
ارزش‌هایی مثل احترام به بزرگترها هنوز هم جای خود را دارند؛ اما نه به سبک پدرسالاری یا مادرسالاری‌های قدیم که اطاعت بی‌چون و چرا می‌طلبید؛ از این دست ارزش‌های بی‌منطق دیگر برای نسل امروزی معنا ندارد. «زیباروی» هم فیلمی از دوره‌ای متفاوت است، اما نمایی از شکست این ارزش‌های کهنه را نشان می‌دهد.
«زیباروی» یکی از بهترین فیلم‌های کمدی کلاسیک بالیوودی این فهرست است که در دهه هشتاد میلادی اکران شده. «زیباروی» به کارگردانی هریشیکش موکرجی با بازی رخا، آشوک کومار و راکیش روشن، یک خانواده‌ی هندی را به تصویر می‌کشد که قوانین سفت و سخت خودش را دارد؛ اما با ورود مانجو (رخا) که دختری سرزنده و شجاع است، این قوانین به چالش کشیده می‌شوند و اعضای خانواده هم به مرور رویکرد خود را نسبت به آن‌ها تغییر می‌دهند.
«زیباروی» را با فیلم دیگری به همین نام که سال ۱۹۹۹ در هند اکران شده اشتباه نگیرید. البته فیلم دوم (که عنوان آن را «خوب‌صورت» هم ترجمه کرده‌اند) یک فیلم کمدی رمانتیک خوب با بازی سانجی دات و اورمیلا ماتوندکار است که اگر اهل دیدن فیلم‌های هندی کمدی-عاشقانه هستید به شما توصیه می‌کنیم. اما «زیباروی» دهه هشتادی یک چیز دیگر است. اگر به دیدن فیلم‌های قدیمی هندی عادت ندارید، شاید در وهله‌ی اول «زیباروی» دلتان را بزند، اما فراموش نکنید که هریشیکش موکرجی از بهترین کارگردانان تاریخ بالیوود است و «زیباروی» هم یکی از بهترین فیلم‌های کمدی او که به یک نسل کاملا مجزا تعلق دارد؛ نسلی از فیلم‌های کمدی که همه‌ی اعضای خانواده می‌توانند آن را ببینند و دوست داشته باشند و دیگر مانندش به سختی در بالیوود پیدا می‌شود.
۱۷. هزارتو (Bhool Bhulaiyaa)
- سال اکران: ۲۰۰۷
- کارگردان: پریادارشان
- بازیگران: آکشی کومار، آمیشا پاتل، پارش راوال، راجپال یاداو
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۵ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۳۳ از ۱۰۰
فیلم‌های ترسناک کمدی با عنوانی مثل «استری» دوباره به بالیوود بازگشته‌اند؛ اما در اواسط دوهزار میلادی، کمتر می‌توانستید فیلم‌هایی در این ژانر پیدا کنید. فیلم‌های ترسناک کمدی به ویژه در فیلمنامه‌ی خود، به ظرافت خاصی نیاز دارند تا بالانس ژانرها به هم نخورد. «هزارتو» در سال ۲۰۰۷ میلادی چنین فیلمی بود که با یک فیلمنامه‌ی قوی شما را تا پایان داستان سر جا میخکوب می‌کند و بعد از ۱۵۰ دقیقه، یک پایان‌بندی درست و درمان هم بر داستانش می‌گذارد.
مهم‌تر از فیلمنامه‌ی «هزارتو» اما آکشی کومار است. آکشی کومار با فیلم‌های اواسط دوهزار میلادی‌اش جاودانه شد، دوره‌ای که دیگر تکرارشدنی نیست؛ با فیلم‌هایی مثل «ادویه تند» (Garam Masala)، «کلک در کلک» (Phir Hera Pheri)، «خوش آمدید» (Welcome) و به ویژه «هزارتو». «هزارتو» اساسا مدیون آکشی کومار است؛ جذابیت و بازی کاریزماتیک این بازیگر افسانه‌ای در «هزارتو» شما را مسحور می‌کند. نکته‌ی مهم اینجاست که او تازه یک ساعت پس از شروع فیلم به داستان وارد می‌شود؛ اما به محض اینکه روی تصویر می‌آید، کل صحنه را برای خود می‌کند.
داستان درباره‌ی زوجی است که به خانه‌ای روح‌زده می‌روند. سیدهو چاتورودی (شینی آهوجا) با همسرش آونی (ویدیا بالان) پس از ۱۲ سال اقامت در ایالات متحده به زادگاهش در راجستان بازمی‌گردد. آن‌ها تصمیم می‌گیرند در عمارت اجدادی خودشان بمانند که شایعه شده روح زنی در آن پرسه می‌زند. اتفاقات عجیب و ترسناک هم به سرعت از راه می‌رسند و آونی دیگر باورش می‌شود که واقعا خانه توسط روحی تسخیر شده. عموی سیدهو از دوست روانپزشک خود، دکتر آدیتیا شریواستا (آکشی کومار)، می‌خواهد که به آونی کمک کند.
دو دنباله، البته بدون آکشی کومار و با کارگردان متفاوت (یعنی آنیس بازمی) برای «هزارتو» ساخته شده است و «هزارتو ۳» اتفاقا همین امسال آمد. این دنباله‌ها هم تم تریلر و کمدی دارند، که البته اصلا به پای «هزارتو» اصلی نمی‌رسند؛ اما در کل فیلم‌های بدی نیستند. راستی نمی‌شود از «هزارتو» گفت و از موسیقی آن نگفت که آهنگ فیلم اصلی هنوز که هنوز است از یادمان نرفته. فرقی هم ندارد دنباله‌های آن چه آهنگ‌هایی رو کرده باشند، ملودی «هزارتو» اصلی یک چیز دیگر است.
۱۶. هنگامه (Hungama)
- سال اکران: ۲۰۰۳
- کارگردان: پریادارشان
- بازیگران: آکشای کانا، پارش راوال، آفتاب شیودسانی، ریمی سن
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۶ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۸۵ از ۱۰۰
پریادارشان کارگردان عجیبی است. هرچند وقت یک بار روی دور می‌افتد و چندین فیلم خوب می‌سازد؛ اما گاهی چنان در باتلاق فرومی‌رود که فیلم‌هایش غیرقابل دیدن می‌شوند. مثلا فیلم‌های اواخر دهه نود او را داریم مثل «رویاهای هفت رنگ» (Saat Rang Ke Sapne) و «گاهی نه گاهی» (Kabhi Na Kabhi) که اصلا به درد نمی‌خورند. اما بعد «کلک» یا «هنگامه» را دارید که در زمره‌ی بهترین فیلم‌های این کارگردان جای می‌گیرند.
«هنگامه» که به نام «غوغا» هم شناخته می‌شود، در واقع بازسازی فیلم مالایالام زبان خود پریادارشان از سال ۱۹۸۴ است. آن هم داستانش به نمایشنامه‌ی «The Strange Gentleman» از چارلز دیکنز برمی‌گردد. هوشمندی فیلم «هنگامه» در نویسندگی آن است که اگر کوچکترین خطایی در آن وجود می‌داشت، یکی دیگر از فیلم‌های متوسط یا ضعیف پریادارشان را به بار می‌آورد.
«هنگامه» را باید خودتان ببینید، وگرنه خلاصه‌اش کمی پیچیده می‌شود؛ اما بگذارید اینطور بگوییم که داستان درباره‌ی چندین شخصیت متفاوت است. ناندو خواننده‌ای است که تلاش می‌کند در شهر بزرگ برای خودش کسی شود؛ اما شرایط، او را به زندگی کنار آنجالی سوق می‌دهد. آنجالی برای زندگی بهتر از شهر خودش فرار کرده است. او قرار بوده برای پرداخت بدهی‌های پدرش با کسی که نمی‌خواهد ازدواج کند؛ اما حالا در بمبئی کنار جیتو شغلی یافته است. جیتو سعی می‌کند دل او را به دست آورد، چون فکر می‌کند آنجالی دختر یک میلیونر است. حالا این میلیونری که از او صحبت می‌کنیم خودش می‌خواهد از روستا خارج شده و زندگی در شهر را تجربه کند.
تازه کنار این‌ها کلی کاراکترهای فرعی قدونیم‌قد هم داریم که می‌آیند و می‌روند. اما ظرافت فیلمنامه‌ی «هنگامه» باعث شده شما تا آخر پای فیلم بنشینید و از تعدد کاراکترها هم گیج نشوید. البته این ویژگی را نمی‌توان برای دنباله‌ی «هنگامه» هم ذکر کرد که بعد از قریب به ۱۸ سال بالاخره در سال ۲۰۲۱ میلادی ساخته شد که با اینکه خود پریادارشان آن را کارگردانی کرده، اصلا به خوبی فیلم اصلی نیست. در کنار «هنگامه ۲» اگر نگاهی به دیگر کارهای اخیر او بیندازید، خودتان هم متوجه می‌شوید که انگار پریادارشان دوباره در یکی از آن دوره‌های افت خود افتاده است.
۱۵. استری (Stree)
- سال اکران: ۲۰۱۸
- کارگردان: عمر کایوشیک
- بازیگران: راجکومار رائو، شرادها کاپور، پانکاج تریپاتی، آپارشاکتی کورانا، آبیشک بانرجی
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۵ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۷۹ از ۱۰۰
ترکیب ژانر ترسناک و کمدی در فیلم‌های هندی را به بهترین شکل خود در فیلم‌های دهه‌ی هفتاد تا نود میلادی بالیوود و با برادران رمزی دیدیم. اما «استری» بازگشت پرقدرتی به این ژانر است که نشان می‌دهد بینندگان چقدر تشنه‌ی فیلم‌های پرهیجانی هستند که از ترس آن‌ها را به خنده می‌اندازد. گویا داستان «استری» براساس ماجراهای واقعی شهر کوچکی است که در آن یک موجود فراطبیعی یا بهتر بگوییم، روح یک زن، هر سال در زمان مشخصی شهر را تسخیر کرده و سراغ مردان می‌آید.
در این مدت، مردان نمی‌توانند پس از تاریکی از خانه بیرون بروند، مادران و همسرانشان به آن‌ها توصیه می‌کنند که باید زود به خانه برگردند، درها و پنجره‌ها را قفل نگه دارند و حواسشان به غریبه‌ها باشد که نکند یک‌موقع کسی آن‌ها را تعقیب کند. این همه احتیاط برای زنان عادی است؛ اما برای مردان مثل یک دنیای فانتزی کاملا تخیلی می‌ماند. حال اینکه این تعقیب‌کننده که مردان از آن گریزان‌اند واقعی است یا یک افسانه که زیادی پیازداغش را زیاد کرده‌اند، این حقیقتی است که سه دوست به نام‌های ویکی (راجکومار رائو)، جانا (آبیشک بانرجی) و بیتو (آپارشاکتی خورانا) دنبال کشف آن هستند. این سه تصمیم می‌گیرند یک بار برای همیشه شهرشان را از دست استری خلاص کنند.
«استری» به طرز غیرمنتظره‌ای کلیشه‌های جنسیتی را برعکس می‌کند که همزمان هم خنده‌دار است، هم شما را به فکر فرومی‌برد. قسمت دوم آن هم، یعنی «استری ۲: وحشت سرهای بریده‌شده» (Stree 2: Sarkate Ka Aatank)، همین امسال آمد که اگر «استری» را دوست داشتید، حتما آن را به شما پیشنهاد می‌کنیم.
۱۴. ادامه بده مونا بهای (Lage Raho Munna Bhai)
- سال اکران: ۲۰۰۶
- کارگردان: راجکومار هیرانی
- بازیگران: سانجی دات، آرشاد وارسی، ویدیا بالان، بومان ایرانی، دیلیپ پراباوالکار
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۰ از ۱۰۰
«ادامه بده مونا بهای» یا «داداش مونا گاندی شناس می‌شود» دنباله‌ی فیلم کلاسیک «مونا قلدره و محبت جادویی» است؛ البته از نظر داستانی مستقل از فیلم اول عمل می‌کند و به جز کاراکتر اصلی و گروه رفقایش، تقریبا همه چیز آن تازه است. پس اگر با فیلم اول آشنایی ندارید، می‌توانید با خیال راحت «ادامه بده مونا بهای» را تماشا کنید. در این فیلم، مونا الهاماتی از مهاتما گاندی دریافت می‌کند و به واسطه‌ی ارتباطش با او، می‌خواهد دردی از کار مردم بگشاید.
ویژگی مهم «ادامه بده مونا بهای» فقط در بامزه بودن آن نیست؛ چون راجکومار هیرانی بارها ثابت کرده می‌تواند این کار را به نحو احسن انجام دهد. اما در این دنباله، او نه تنها کاراکترهای فیلم اول را به خوبی بسط داده، بلکه به شکلی زیبا و بدون آنکه بخواهد از کسی بت بسازد، درباره‌ی مهاتما گاندی هم حرف می‌زند؛ آن هم به نحوی که بر هر کسی که درباره‌ی گاندی می‌داند یا نمی‌داند تأثیرگذار است و این کاری نیست که همه بتوانند انجام دهند.
اجرای سانجی دات و بومان ایرانی هم یکی دیگر از نقاط قوت فیلم است که از فیلم اول به این دنباله آمده‌اند. شایعاتی مبنی بر این وجود داشت که نقش مونا را در ابتدا قرار بوده شاهرخ خان بازی کند، اما پس از دیدن فیلم، خودتان هم اذعان خواهید کرد که هیچکس جز سانجی نمی‌توانست مونای فیلم‌های راجکومار هیرانی باشد.
۱۳. فقط اجازه بدهید بروم دوستان (Jaane Bhi Do Yaaro)
- سال اکران: ۱۹۸۳
- کارگردان: کوندان شاه
- بازیگران: نصیرالدین شاه، راوی باسوانی، اوم پوری، پانکاج کاپور
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۳ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۳ از ۱۰۰
از بین تمام فیلم‌های کمدی این فهرست، این یکی در دسته‌ی کمدی سیاه جا می‌گیرد که به حقایق تاریک‌تر جامعه‌ی هند هم می‌پردازد. داستان با دو عکاس، وینود (نصیرالدین شاه) و سودیر (راوی باسوانی) شروع می‌شود که پیشنهاد سردربیر یک مجله‌ی محلی را می‌پذیرند تا از یک جلسه‌ی مخفیانه که بین کارمند فاسد شهرداری (ساتیش شاه) و املاکی قدرتمند تارنجا (پنکاج کاپور) که می‌خواهد به شهرداری رشوه بدهد عکس بگیرند. اما قضیه پیچیده‌تر از این‌ها می‌شود. عکاس‌ها که توقع یک رشوه‌ی ساده را داشتند، به طور اتفاقی از قتل یکی از طرفین این پرونده‌ی فساد به دست دیگری عکس می‌گیرند. همزمان که این دو عکاس می‌خواهند حقایق را کشف و افشا کنند، از دست قاتل و پلیس هم می‌گریزند که دستشان همگی با هم در یک کاسه است.
«فقط اجازه بدهید بروم دوستان» به کارگردانی کوندان شاه بازتابی از فساد گسترده در جامعه‌ی هند را نشان می‌دهد که به ویژه در سیاست، بوروکراسی و اقتصاد هند جریان دارد. برای همین رویکرد متفاوت و لحن شجاعانه‌ی فیلم، «فقط اجازه بدهید بروم دوستان» در میان فیلم‌های کمدی زمان خود پیشگام بود.
به ویژه که در دهه‌ی هشتاد میلادی کمتر کسی جرئت می‌کرد علنا از سیستم انتقاد کند و نویسندگان ترجیح می‌دادند به داستان‌های ساده‌تر و خانوادگی بپردازند که مخاطبش عموم مردم هستند؛ داستان‌هایی که موضوع آن‌ها به مذاق همه خوش می‌آید و موفقیتشان هم تضمین شده است. با وجود موضوع تاریک‌تری که فیلم کوندان شاه در مرکزیت داستان قرار می‌دهد، نویسندگی فیلم به نحوی است که جو هرگز سنگین نمی‌شود. حتی شدیدترین صحنه‌ها هم آنقدر چندلایه و با نمادگرایی هوشمندانه‌ای انجام شده‌اند که می‌توانند خنده‌دار باشند و این دستاورد بزرگی برای این فیلم کمدی سیاه هندی است.
۱۲. نمک حلال (Namak Halaal)
- سال اکران: ۱۹۸۲
- کارگردان: پراکاش مهرا
- بازیگران: آمیتاب باچان، اسمیتا پاتیل، پروین بابی، شاشی کاپور
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۲ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۸۳ از ۱۰۰
بین سال‌های ۱۹۷۳ تا ۱۹۸۴، پراکاش مهرا و آمیتاب باچان هفت فیلم ساختند؛ هفت فیلم که یکی از یکی بهتر بود و هر کدام در گیشه هم موفقیت‌های چشمگیری داشتند؛ به طوری که زوج پراکاش و آمیتاب باچان در تاریخ بالیوود جاودانه شد. «نمک حلال» (که به عنوان ترجمه‌ای «خدمتکار وفادار» هم شناخته می‌شود) ساخته‌ی پراکاش مهرا در سال ۱۹۸۲، یکی از بهترین فیلم‌های هندی دهه هشتاد میلادی و خنده‌دارترین فیلم‌های کمدی آمیتاب باچاپ است.
«نمک حلال» اکشن دارد، درام دارد و مهم‌تر از همه، بامزه است؛ اما یک ایراد بزرگ هم دارد: با یک نگاه می‌توانید به کلیشه‌ای بودن داستان آن هم پی ببرید. مهم‌ترین چیزی که موجب شده «نمک حلال» یکی از بهترین فیلم‌های کمدی هندی تمام ادوار باشد، حضور آمیتاب باچان در نقش اصلی آن است. او دست‌تنها کل فیلم را هدایت می‌کند؛ به طوری که اگر هر کس دیگری نقش آرجون را در این فیلم بازی می‌کرد، «نمک حلال» به دست فراموشی سپرده می‌شد. اما اگر امروز این فیلم را ببینید، متوجه می‌شوید که دقیقا به خاطر بازی این ستاره‌ی بی‌بدیل است که «نمک حلال» بسیار جلوتر از زمانه‌ی خودش بود.
داستان فیلم درباره‌ی آرجون سینگ (آمیتاب باچان)، یک مرد فقیر صاف و صادق روستایی است که در خانه‌ی ارباب ثروتمندی خدمت می‌کند. او متوجه می‌شود که شریک تجاری اربابش می‌خواهد او را فریب دهد. آرجون تصمیم می‌گیرد خودش دست به کار شده و نقشه‌های این شریک خیانتکار را افشا کند. در این میان، مادر آرجون دنبال یک عروس مناسب برای او می‌گردد؛ آن هم در حالی که خود آرجون عاشق شده، اما عشقی که تفاوت‌های طبقاتی سر راهش سنگ می‌اندازد.
اگر به فیلم‌های بالیوود تا دهه هشتاد نگاهی بیندازید، می‌بینید که قهرمان‌ها همیشه عادت دارند جدیت خود را حفظ کنند؛ شاید صحنه‌های سبک و طنز هم داشته باشند، اما قهرمان داستان هیچوقت جدیت خود را از دست نمی‌دهد. «نمک حلال» و رویکرد آمیتاب باچان به کاراکتر آرجون اما قوانین بازی را تغییر داد. با وجود داستان تریلر و اکشن فیلم پراکاش مهرا، آرجون یک قهرمان بزن‌بهادر نیست که از دست انداختن خودش ابایی داشته باشد؛ بلکه او قهرمانی شوخ‌طبع است که خودش را جدی نمی‌گیرد و حتی ممکن است خود را به دردسر بیندازد. این سبک قهرمان را امروزه زیاد در فیلم‌های بالیوودی پیدا می‌کنید که اگر تماما به خاطر اجرای آمیتاب باچان در «نمک حلال» نباشد، چیزهای زیادی مدیون آن است.
۱۱. عمه ۴۲۰ (Chachi 420)
- سال اکران: ۱۹۹۷
- کارگردان: کمال حسن
- بازیگران: کمال حسن، آمریش پوری، اوم پوری، تابو، نثار
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۷.۴ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۶۳ از ۱۰۰
اگر فیلم‌های کمدی ببینید، حتما فیلم «خانم داوت‌فایر» (Mrs. Doubtfire) را دیده‌اید که یکی از بامزه‌ترین فیلم‌های هالیوود با بازی رابین ویلیامز فقید است. سال ۱۹۹۶ یک فیلم به زبان تامیلی به نام «آوی شانموگی» (Avvai Shanmughi) ساخته شد که بازسازی همین «خانم داوت‌فایر» به حساب می‌آید. «عمه ۴۲۰» یا «عمه حقه‌باز» بازسازی فیلم ۱۹۶۶ به زبان هندی با همان بازیگران، یعنی کمال حسن و نثار است و این بار، خود حسن هم فیلم را کارگردانی می‌کند. گلزار نویسنده‌ی برجسته‌ی تاریخ سینمای هند هم نویسندگی دیالوگ‌ها و آهنگ‌های فیلم را برعهده داشته است.
اگر فیلم «خانم داوت‌فایر» را دیده باشید، داستان «عمه ۴۲۰» را هم می‌دانید؛ البته فقط کلیت ماجرا یکی است، وگرنه جزئیات و جوک‌ها تاحدود زیادی تغییر کرده‌اند و اگر کسی ناراحت نمی‌شود، باید بگوییم بهتر هم شده‌اند. «عمه ۴۲۰» درباره‌ی مردی است که از همسرش طلاق می‌گیرد و به همین خاطر، دیگر نمی‌تواند دخترش را ببیند. او روزی آگهی استخدامی برای پرستار بچه به چشمش می‌خورد که همسر خودش پخش کرده. پس به ذهنش می‌رسد که خودش را جای این پرستار جا بزند تا بتواند دخترش را ببیند. تغییر قیافه‌ی حسن در شمایل یک زن پرستار بچه خیره‌کننده است؛ به طوری که اگر ندانید داستان چیست، احتمال کمی وجود دارد که بتوانید تشخیص دهید چه کسی واقعا زیر پوشش این عمه‌ی قلابی خوابیده.
۱۰. خانه کوسلا (Khosla Ka Ghosla)
- سال اکران: ۲۰۰۶
- کارگردان: دیباکار بانرجی
- بازیگران: انوپم کهیر، بومان ایرانی، پروین داباس، وینی پاتک، رانویر شوری
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۲ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۰ از ۱۰۰
در «خانه کوسلا» خبری از ستاره‌های مشهور، تصاویر پرزرق و برق، داستان‌های اغراق‌شده و آهنگ‌ها و رقص‌های آن‌چنانی نیست؛ قدرت «خانه کوسلا» در سادگی آن است. آنوپام کهیر در نقش کوسلا، یک مرد معمولی پنجاه و شش ساله از طبقه متوسط بازی می‌کند که تمام آرزویش این است که برای خانواده‌اش، متشکل از همسر، دو پسر و یک دخترش یک خانه بسازد.
بومان ایرانی در این فیلم در نقش یک آدم ثروتمند حیله‌گر ظاهر شده که زمینی که کوسلا برای ساختن خانه‌ی رویایی خود خریده بود، غصب می‌کند. حالا اگر کوسلا بخواهد زمینی را که برای خودش است دوباره به دست بیاورد، باید آن را از این مرد بخرد. به جز دزدی که مثل روز روشن است، کوسلا دیگر پولی هم ندارد که به او بدهد و شرش را کم کند؛ چون تمام پس‌انداز زندگی‌اش را صرف خرید این قطعه زمین کرده بود.
«خانه کوسلا» از مرد معمولی از طبقه‌ی متوسط می‌گوید که با اینکه دستش به هیچ جا بند نیست، اما می‌خواهد حق خود را از چنگ این دلال پس گرفته و بالاخره رویای خود و خانواده‌اش را محقق کند. «خانه کوسلا» از نظر بی‌آلایش و واقع‌گرایانه بودن دقیقا شما را به یاد فیلمی مثل «دودوتا چهارتا» می‌اندازد و مشخصا با دغدغه‌های یک خانواده از طبقه‌ی متوسط سروکار دارد. فیلم دیباکار بانرجی یکی از بهترین فیلم‌های کمدی هندی است که هم می‌تواند شما را بخنداند و هم بغض در گلویتان بیندازد.
۹. انگور (Angoor)
- سال اکران: ۱۹۸۲
- کارگردان: گلزار
- بازیگران: سانجیو کومار، دون ورما، موشومی چاترجی، دیپیتی نوال، آریونا ایرانی
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۳ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۸۹ از ۱۰۰
فیلم و داستان درباره‌ی دوقلوهایی که جابجا می‌شوند کم نداریم، «انگور» اما یکی از آن فیلم‌هاست که این ایده‌ی تکراری را به تازه‌ترین و بامزه‌ترین شکل ممکن به تصویر می‌کشد. «انگور» فیلم شاعر و نویسنده‌ی بلامنازع سینمای هند، گلزار است که خودش هم کارگردانی و نویسندگی آن را برعهده داشته. اگر پی داستان فیلم را بگیرید، می‌بینید که «انگور» بازسازی براساس یک فیلم بنگالی‌زبان از سال ۱۹۶۳ است که آخرش به نمایشنامه‌ی «کمدی اشتباهات» (The Comedy of Errors) شکسپیر می‌رسد.
این فیلم کمدی دهه هشتادی داستان دو جفت دوقلوی همسان را روایت می‌کند که در بدو تولد از هم جدا شده‌اند و از دست تقدیر، درست از یک شهر سردرمی‌آورند. یک جفت از دوقلوها را سانجیو کومار بازی می‌کند و یک جفت دیگر را دون ورما. داستان از آنجایی بالا می‌گیرد که آشوک به بمبئی می‌رود، یعنی جایی که همزاد همسان خود، بهادر، آنجا ساکن است. همزمان، خدمتکار بهادر، آرون، به پونا می‌رود. حضور این دوقلوهای همسان در شهرهای یکدیگر آشوبی برپا می‌کند که بیا و ببین! همسران شوهران خود را با جفت آن‌ها اشتباه می‌گیرند و دوستان و اطرافیان هم به همان اندازه گیج شده‌اند.
فیلم «انگور» تا همین امروز هم به عنوان یکی از بهترین فیلم‌های کمدی هندی تمام ادوار شناخته می‌شود؛ فرقی هم ندارد که سال ۱۹۸۴ میلادی اکران شده؛ چون نویسندگی گلزار، جوک‌ها و موقعیت‌های خنده‌داری که او برای کاراکترها ساخته حتی امروز هم به بار می‌نشینند. داستان خوش‌ساخت «انگور» هیچوقت مثل کلیشه‌هایی که اغلب به بالیوود نسبت می‌دهند، زیاده از حد دراماتیک نمی‌شود. بازی فوق‌العاده‌ی سانجی و دون هم کاراکترهای دوست‌داشتنی این اقتباس هوشمندانه را از آب درآورده است. خلاصه، اگر دنبال یکی از بهترین کمدی‌های تاریخ بالیوود هستید، از «انگور» غفلت نکنید.
۸. پی کی (PK)
- سال اکران: ۲۰۱۴
- کارگردان: راجکومار هیرانی
- بازیگران: عامر خان، انوشکا شارما، بومان ایرانی، سانجی دات
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۱ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۸۰ از ۱۰۰
بعد از موفقیت فیلم «۳ احمق»، راجکومار هیرانی فیلمنامه‌ی فیلم بعدی خود را دست گرفت که یک فیلم کمدی تخیلی خنده‌دار با بازی عامر خان است. آن زمان که «پی کی» در سال ۲۰۱۴ میلادی اکران شد، توانست به جایگاه پرفروش‌ترین فیلم تاریخ بالیوود برسد و اساسا، اولین فیلم بالیوودی بود که بیش از ۱۰۰ میلیون دلار در جهان درآمدزایی داشت. داستان «پی کی» درباره‌ی یک‌جور آدم‌فضایی به نام پی کی است؛ این پی کی بیگانه از سیاره‌ای دیگر به زمین می‌آید تا درباره‌ی تمدن زمینی تحقیق کند.
اما به محض ورود به این سیاره‌ی ناآشنا، کنترل سفینه‌ی فضایی‌اش دزدیده می‌شود و او روی زمین گیر می‌کند؛ حالا باید در این دنیایی که هیچ ایده‌ای از قوانین و منطق آن ندارد دنبال این شیء ارزشمند بگردد؛ اما وقتی پی کی از مردم سراغ آن را می‌گیرد، آدرس‌های ضدونقیضی به او می‌دهند که او را بیش از پیش درباره‌ی ساکنان زمین گیج می‌کند.
اگر فیلم کمدی می‌خواهید، بهترین فیلم‌های کمدی هندی را در کارنامه‌ی راجکومار هیرانی پیدا می‌کنید. حال اگر کارهای راجکومار هیرانی را دوست دارید، نمی‌توانید «پی کی» را از دست بدهید. هیرانی بار دیگر در «پی کی» ثابت می‌کند که چه نویسنده و کارگردان توانمندی است. او یک موضوع به‌شدت حساس را برای این فیلم برگزیده، اما چون با لحن طنز هوشمندانه‌ای آن را بیان می‌کند، به کسی برنمی‌خورد.
هیرانی این هنرمندی را در فیلم‌های دیگر خود هم نشان داده و ثابت کرده می‌تواند روی مرز باریکی از طنز و حقیقت حرکت کند که انتقاد و تأمل را با هم در پی دارد. می‌توان گفت فیلم هنوز آن لایه‌های معمول فیلم‌های هندی را در خود دارد، مثل قهرمان معصوم، داستان عاشقانه، مرد ظالمی که به سزای عملش می‌رسد؛س اما ترکیب درام‌های احساسی با دیالوگ‌های متفاوت راجکومار هستند که «پی کی» را از اغلب فیلم‌های هندی متمایز می‌کند. «پی کی» فیلمی است که بر تفاوت‌ها در عین اشتراکات دست می‌گذارد و رنگارنگی جامعه‌ی زیبای هند را نشان می‌دهد.
۷. خانم همسایه (Padosan)
- سال اکران: ۱۹۶۸
- کارگردان: جیوتی سواروپ
- بازیگران: سونیل دات، سایرا بانو، کیشور کومار، محمود علی، اوم پراکاش
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۱ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۳ از ۱۰۰
اگر می‌خواهید درست و حسابی با تاریخ سینمای هند آشنا شوید، نمی‌توانید از دیدن «خانم همسایه» غفلت کنید. «خانم همسایه» داستان پسر ساده‌لوح و مظلومی را تعریف می‌کند که به طور اتفاقی دختری را دیده و یک‌دل نه صددل عاشق او می‌شود؛ از قضا این دختر، همسایه‌ی پسرک از آب درمی‌آید و شیفته‌ی موسیقی هم هست. اما دختر، معلم موسیقی خود (محمود) را دوست دارد و عشق آن‌ها متقابل است. پسر عاشق که سرش بی‌کلاه مانده تصمیم می‌گیرد به دوستان بازیگر خود رجوع کند و از آن‌ها برای ربودن دل دختر کمک بگیرد.
این فیلم موزیکال کمدی هندی بازسازی فیلم بنگالی‌زبان «Pasher Bari» است که سال ۱۹۵۲ میلادی اکران شده بود. سونیل دات و سایرا بانو هم بازیگران اصلی فیلم هستند؛ اما طنز «خانم همسایه» تا حدود زیادی به محمود متکی است که بازیگری بقیه در برابر او رنگ می‌بازد. محمود با لهجه و سبک بی‌بدیل خود در این فیلم (که نقش استاد موسیقی به نام مسترجی را بازی می‌کند) برای همیشه در خاطر می‌ماند. حتی می‌توان گفت به خاطر حضور محمود، «خانم همسایه» یکی از بهترین فیلم‌های هندی تمام دوران است؛ به طوری که می‌توانید چندین بار این فیلم را ببینید و هرگز از دیدنش خسته نشوید.
به جز دیالوگ‌ها و اجراهای مثال‌زدنی، آهنگ‌های «خانم همسایه» هم جای خود دارند که برای چندین دهه محبوبیت خود را حفظ کرده‌اند؛ موسیقی فیلم کار استاد موسیقی راهول دو برمن است که اگر با سینمای هند آشنا باشید، می‌دانید که از او به عنوان یکی از تأثیرگذارترین آهنگسازان در صنعت سینمای هند یاد می‌کنند. خلاصه، هر چه از «خانم همسایه» بگوییم کم است که تماشای آن برای هر کسی که از سینمای کلاسیک هند و طنز خوب خوشش می‌آید، ضرورت دارد.
۶. هر کسی سبک خود را دارد (Andaz Apna Apna)
- سال اکران: ۱۹۹۴
- کارگردان: راجکومار سانتوشی
- بازیگران: عامر خان، سلمان خان، راوینا تاندون، پارش راوال، کاریسما کاپور
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۶ از ۱۰۰
«هر کسی سبک خود را دارد» یکی از بهترین فیلم‌های کلاسیک کمدی هندی است که هنوز هم مانند سه دهه قبل می‌تواند ما را بخنداند و دیگر برای خودش به یک اثر کالت تبدیل شده است. از شخصیت‌های خنده‌دار گرفته تا خط داستانی تند و تیز آن، همه‌ی عناصر لازم برای اینکه یک فیلم کمدی عالی ساخته شود همه در «هر کسی سبک خود را دارد» کنار هم قرار گرفته‌اند. با این حال این فیلم راجکومار سانتوشی نتوانست در همان سال اکران خود، یعنی ۱۹۹۴، آن محبوبیت و فروشی که استحقاقش را داشت پیدا کند.
آن زمان که فیلم اکران شد، هیچ تبلیغاتی حول آن شکل نگرفت. حتی خود عامر خان و سلمان خان، دو ستاره‌ی فیلم، هم نبودند که بخواهند برایش مصاحبه و تبلیغات انجام دهند. تازه مخاطبان هم به اشتباه فکر می‌کردند داستان فیلم یک درام رمانتیک است نه کمدی اسلپ‌استیک. خلاصه، در سال ۱۹۹۴ همه چیز ضد فیلم راجکومار سانتوشی عمل کرد. امروزه اما هر کسی که بخواهد بهترین فیلم‌های کمدی هندی را بشناسد، باید این فیلم را دیده باشد. بااینکه «هر کسی سبک خود را دارد» آنقدر شناخته‌شده نیست و فیلم پرزرق و برقی هم به حساب نمی‌آید، اما یک فیلم ضروری هم برای طرفداران عامر خان و هم سلمان خان هم هست.
فیلم داستان دو نفر، عمار (عامر خان) و پرم (سلمان خان) دو جوان تنبل را روایت می‌کند که به دنبال فرار از زندگی روزمره‌ی تباه خود هستند و رویای ثروتمند شدن را در سر می‌پرورانند. بهترین راهی که به ذهنشان می‌رسد، این است که با دختر یک میلیونر ازدواج کنند. آن‌ها می‌فهمند که راوینا (راوینا تاندون) دختر رام گوپال باجاج (پارش راوال) از لندن به هند برگشته و دنبال یک داماد مناسب برای او می‌گردند. اما عمار و پرم در دام تله‌ای می‌افتند که خودشان هیچ از آن خبر ندارند.
اگر فیلم «هر کسی سبک خود را دارد» را دیده‌اید و دوست داشتید، می‌توانید انتظار یک فیلم کمدی دیگر به همین سبک را از خود راجکومار سانتوشی داشته باشید که اخیرا اعلام کرده دارد فیلمی شبیه به کمدی ۱۹۹۴ خود می‌سازد. البته فعلا معلوم نیست این فیلم تازه دنباله‌ی مستقیم «هر کسی سبک خود را دارد» خواهد بود یا خیر.
۵. مونا قلدره و محبت جادویی (Munna Bhai M.B.B.S)
- سال اکران: ۲۰۰۳
- کارگردان: راجکومار هیرانی
- بازیگران: سانجی دات، سونیل دات، گریسی سینگ، آرشاد وارسی، بومان ایرانی
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۱ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۴ از ۱۰۰
وقتی «مونا قلدره» آمد، راجکومار هیرانی را به خاطر فیلم‌های کمدی‌اش نمی‌شناختند، امروزه اما نمی‌توانید از سینمای کمدی هند بگویید و از فیلم‌های این کارگردان نام نبرید. «مونا قلدره و محبت جادویی» یکی دیگر از آن فیلم‌های کلاسیک هندی و از بهترین گزینه‌های کمدی برای تمام خانواده است. داستان آن از یک کلیشه‌ای درباره‌ی هندی‌ها شروع می‌شود و آن این است که مثل خانواده‌های ایرانی که دوست دارند بچه‌هایشان دکتر و مهندس شوند، هندی‌ها هم تمام آروزیشان این است که بچه‌هایشان را در لباس سفید دکتری ببینند.
در «مونا قلدره و محبت جادویی» مونا دکتر نیست اما آرزوی پدرش این است که مونا دکتر شود. مونا اما دراین‌باره به پدرش دروغ می‌گوید؛ در حالی که به سبک قلدرهای مومبای سر مردم کلاه می‌گذارد تا از مردم بیچاره اخاذی کند. وقتی گند ماجرا درمی‌آید، مونا عزم خود را جزم کرده و به کالج می‌رود تا دکتر شود؛ اما کالجی که دشمن‌اش دکتر آستانا (بومان ایرانی) هم آنجاست، تازه نه به عنوان محصل، که رئیس سختگیر کالج!
«مونا قلدره و محبت جادویی» یکی از موفق‌ترین فیلم‌های کمدی هندی است که جوایز متعددی برای بازیگر و فیلمنامه‌ی آن هم به همراه داشت و بیش از ۲۵ هفته روی پرده‌ی سینماها بود. شاید برایتان جالب باشد که بدانید «مونا قلدره» آخرین فیلمی است که سونیل دات در آن ایفای نقش کرده که در فیلم نقش پدر مونا را بازی می‌کند. او در واقعیت هم پدر واقعی سانجی دات، بازیگر کاراکتر مونا بای است.
۴. کلک (Hera Pheri)
- سال اکران: ۲۰۰۰
- کارگردان: پریادارشان
- بازیگران: آکشی کومار، سونیل شتی، پارش راوال، تابو
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۲ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۲ از ۱۰۰
همانطور که پیشتر درباره‌ی پریادارشان توضیح دادیم، او دوره‌های خوب و بد دارد. اوایل دوهزار اما از آن سال‌های خوب در کارنامه‌ی این کارگردان پرکار بود؛ یک دوره‌ی پرکار که با آمدن «کلک» در سال ۲۰۰۰ میلادی کلید خورد. طنز این فیلم را اصلا نمی‌توانید با کارهای کسی مثل دیوید داوان مقایسه کنید. در واقع، «کلک» نه فقط از بهترین فیلم‌های پریادارشان، که از بهترین فیلم‌های کمدی هندی تمام ادوار است. در هند اگر صحبت از سینمای کمدی بکنید، به احتمال قوی از «کلک» به عنوان یکی از مهم‌ترین فیلم‌های هندی این ژانر یاد بکنند. حتی می‌توان اکران «کلک» را نقطه عطفی در تاریخ سینمای کمدی هند دانست که پس از خود، رد پای مهمی بر جریان کمدی بالیوود بر جا گذاشت.
فیلم پریادارشان نشان داد همیشه نیاز به زرق و برق زیاد و کمدی اسلپ‌استیک ندارید تا یک کمدی واقعا خوب روایت کنید. دیالوگ‌های سریع، داستان بی‌عیب و نقص و یک گروه بازیگران عالی نتیجه‌ای خیره‌کننده در بر داشت که فقط باید خودتان ببینید تا متوجه شوید. به ویژه پارش راوال در این فیلم بی‌نظیر است که از معدود کمدین‌های هندی است که از نظر نبوغ و طنز می‌توان آن را نزدیک محمود علی قرار داد.
تنها نکته‌ی مشکل‌ساز اینجاست که قدرت «کلک» در دیالوگ‌های آن است که برای مخاطب غیربومی راحت منتقل نمی‌شود. اما در خود هند موفقیت فیلم چنان بود که تبدیل به فرنچایزی برای خودش شد؛ نه تنها در هند همه دیالوگ‌های «کلک» را ازبرند، که دنباله‌ی آن در سال ۲۰۰۶ میلادی تحت عنوان «کلک در کلک» (Phir Hera Pheri) آمد و قسمت سوم هم در حال حاضر در دست ساخت است و طبق شایعات، سانجی دات هم به گروه بازیگران آن اضافه شده.
داستان فیلم با سونیل شتی آغاز می‌شود که در «کلک» نقش یک مرد بیکار را بازی می‌کند که به دنبال شغل و مکانی برای زندگی به بمبئی می‌آید. او به خانه‌ی مرد ساده‌ای می‌رسد که به او جا می‌دهد و این کاراکتر را پارش راوال بازی می‌کند. اما به سرعت مشخص می‌شود که یک نفر دیگر در این خانه سکونت دارد؛ شخصی به نام راجو (آکشی کومار) که نامش مساوی است با دردسر. این سه نفر به طرز کاملا اتفاقی سروکارشان به یک آدم‌ربا می‌افتد و تصمیم می‌گیرند و برای حل مشکلاتشان کلکی بزنند که اگر به بار بشیند، زندگی‌اشان را ازاین رو به آن رو می‌کند.
۳. دزدکی دزدکی (Chupke Chupke)
- سال اکران: ۱۹۷۵
- کارگردان: هریشیکش موکرجی
- بازیگران: دهر مندرا، شارمیلا تاگور، آمیتاب باچان، جایا باچان، اوم پراکاش
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۳ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۱ از ۱۰۰
«دزدکی دزدکی» یا «آهسته آهسته» یک فیلم هندی عالی دیگر به کارگردانی هریشکش موکرجی است که آمیتاب باچان هم در آن بازی می‌کند. داستان درباره‌ی یک استاد تازه ازدواج کرده است که تصمیم می‌گیرد با فامیل همسرش شوخی کند. «دزدکی دزدکی» هریشکش موکرجی را در اوج خود نشان می‌دهد. او دوباره در این فیلم کاراکتری آورده که خودش را به جای کس دیگری جا می‌زند و از این موقعیت برای کمدی استفاده می‌کند. اما شاید فقط موکرجی باشد که بتواند بارها و بارها با همین ایده‌ی تکراری از بیننده خنده بگیرد. اساسا بهترین بخش «دزدکی دزدکی» دیالوگ‌های آن است و با یک فیلمنامه‌ی عالی، تضمین می‌کند که در طول دوساعت و نیم فیلم هرگز از آن خسته نخواهید شد.
جدای از خط داستانی جذاب و کارگردانی فوق‌العاده، کاراکترها و اجرای بازیگران در «دزدکی دزدکی» می‌درخشد. این فیلم یکی از اولین نقش‌های کمدی درمندرا، بازیگر شناخته‌شده‌ی سینمای هند است که اگر فیلم «شعله» (Sholay) را دیده باشید، می‌دانید که او در کنار آمیتاب باچان یکی از نقش اصلی‌های این فیلم بود. درمندرا در «دزدکی دزدکی» هم با آمیتاب باچان همبازی شده. این فیلم همچنین یکی از به‌یادماندنی‌ترین آهنگ‌های بالیوود را دارد که کار ساچین دو بورمن فقید است و پس از شنیدن، به سختی از ذهنتان می‌رود.
با دیدن فیلم‌های کمدی هندی امروزی متوجه خواهید شد که چقدر جای کمدی مثل «دزدکی دزدکی» در بالیوود کنونی خالی است که یکی از بهترین و خانوادگی‌ترین (اگر بتوان از خانوادگی صفت ساخت) فیلم‌های کمدی تاریخ سینمای هند است. «دزدکی دزدکی» به زمانی تعلق دارد که خنده‌دار بودن به موقعیت‌ها و دیالوگ‌های ظریف بستگی داشت؛ نه جوک‌های نامعقول و مسخره‌بازی‌های خارج از عرف. هرچند این کمدی‌های کنونی هم احتمالا برای خودشان طرفدار دارند، مشخص است که نمی‌توانید آن‌ها را با شاهکارهایی مثل «دزدکی دزدکی» هریشکش موکرجی در یک دسته قرار دهید.
۲. آشوب (Gol Maal)
- سال اکران: ۱۹۷۹
- کارگردان: هریشیکش موکرجی
- بازیگران: آمل پالکار، اوتپال دوت، بیندیا گوسوامی، دون ورما، آنجان سیرواستاو
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۵ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۹۳ از ۱۰۰
این فیلم هندی از دهه هفتاد میلادی یکی از بهترین فیلم‌های کمدی تاریخ بالیوود است که خیلی از طرفداران بالیوود به پایش قسم می‌خورند. از انتخاب بازیگران گرفته، تا طرح داستان، جوک‌ها و زمان‌بندی آن‌ها و دیالوگ‌ها، همه چیز «آشوب» عالی است و امکان ندارد از دیدن این یکی خسته شوید. هریشیکش موکرجی هم آن را ساخته که اگر نگاهی به همین فهرست بیندازید متوجه می‌شوید که اگر بهترین کارگردان کمدی بالیوود نباشد، حتما یکی از بهترین آن‌هاست.
«آشوب» یک فیلم کمدی کلاسیک به تمام معناست! مثل همه‌ی فیلم‌های هریشکیش موکرجی، «آشوب» داستانی از آدم‌های معمولی در موقعیت‌های استثنایی تعریف می‌کند؛ آن هم به سبک ناب طنز خودش که تکرارشدنی نیست. رامپراساد شارما (آمل پاله‌کار) یک حسابدار از طبقه‌ی متوسط است، بعدازظهرها ورزش می‌کند و غروب‌ها خوانندگی. او به کمک عمویش در یک شرکت بازرگانی شغلی پیدا می‌کند و مثل هر تازه‌واردی، مشخصا می‌خواهد رئیس خود باوانی شانکار (اوتپال دات) را راضی نگه دارد. اما قضیه خیلی سخت‌تر از این حرف‌هاست؛ مخصوصا وقتی این رئیس نقطه متضاد رامپراساد است: رئیس مدهای روز را قبول ندارد، معتقد است علاقه‌ی شدید جوانان به ورزش مغزشان را پوک می‌کند و سبیل نماد غرور و دریچه‌ای به روح است.
رامپراساد به جز سبیل دیگر هیچ کدام از این ویژگی‌ها را ندارد و خلاصه کارش برای راضی نگه داشتن رئیس خیلی سخت است. یکی از بهترین ویژگی‌های فیلم‌های موکرجی این است که با کاراکترهای خودمانی و رویدادهای ساده‌ای که زندگی روزمره را به تصویر می‌کشند، می‌توانید ویژگی‌های خاص جامعه و زمانه‌ای که داستان در آن می‌گذرد را به خوبی ببینید و «آشوب» هم از این قاعده مستثنی نیست. یک نکته‌ی خوب دیگرش این است که این فیلم کمدی هندی به درد همه‌ی اعضای خانواده می‌خورد و طنز آن به دل همه می‌نشیند.
۱. ۳ احمق (۳ Idiots)
- سال اکران: ۲۰۰۹
- کارگردان: راجکومار هیرانی
- بازیگران: عامر خان، کارینا کاپور، رانگاناتان مدهوان، شارمان جوشی، بومان ایرانی
- امتیاز کاربران IMDb به فیلم: ۸.۴ از ۱۰
- امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: ۱۰۰ از ۱۰۰
شاید خودتان هم انتظارش را داشتید که این فیلم در جایگاه اول فهرست ما قرار گیرد. باید اعتراف کرد در تمام تاریخ بالیوود با این گستره و تنوع، فیلمی به بامزگی «۳ احمق» پیدا نمی‌شود؛ آنقدر که حتی اگر هیچ فیلم هندی دیگری ندیده‌اید، «۳ احمق» را ببینید که با دیدن آن به خودتان لطف می‌کنید. «۳ احمق» همان موقع که در ۲۰۰۹ اکران شد، به سرعت تحسین گسترده‌ی منتقدان را در پی داشت؛ هم در زمینه‌ی داستان، هم کارگردانی و به ویژه اجرای بازیگران. این فیلم همچنین توانست به یکی از معدود فیلم‌های هندی در زمان خود تبدیل شود که در کشورهای آسیای شرقی مثل چین و ژاپن هم فروش گسترده داشت. «۳ احمق» پرفروش‌ترین فیلم هندی دهه‌ی ۲۰۰۰ میلادی هم هست و خلاصه آنقدر سروصدا کرد که حتی بازسازی‌هایی به زبان تامیلی و حتی در مکزیک در پی داشت.
راجکومار هیرانی با «۳ احمق» کولاک کرده و اوج توانایی‌های خود در کارگردانی فیلم‌های کمدی را نشان می‌دهد. داستان درباره‌ی دوستانی به نام فرهان و راجو است که وقتی متوجه می‌شوند که دوست گمشده‌اشان، رانچو که مدت‌هاست از او بی‌خبرند بالاخره سروکله‌اش پیدا شده، سریع برای یافتن او راهی می‌شوند. در این میان، دوستان شروع به خاطره‌بازی کرده و از روزهای گذشته‌ای یاد می‌کنند که با رانچو سه‌تایی مهندسی می‌خواندند و رانچو روش‌های خاص خودش را برای تحصیل داشته است.
عامر خان، رانگاناتان مدهوان و شارمان جوشی، که پیشتر سه‌تایی در فیلم درام فوق‌العاده‌ی «زعفرانی رنگش کن» (Colour it Saffron) بازی کرده بودند، در «۳ احمق» بار دیگر با هم همبازی می‌شوند و در کنار راجکومار، ترکیب طلایی ساخته‌اند که تکرارشدنی نیست. به جز بازیگران، نحوه‌ی روایت داستان است که با روح و روان آدم بازی می‌کند؛ به ویژه اگر زندگی دانشگاهی یا دانش‌آموزی خودتان را با آن مقایسه کنید.
اگر شما هم با نظام آموزشی و روشی که برای موفقیت در آن باید پی بگیرید مشکل دارید، بی‌شک می‌توانید با «۳ احمق» همذات‌پنداری کنید؛ چون «۳ احمق» فقط درباره‌ی چندتا دانشجوی احمق نیست، بلکه انتقادی از کل سیستم آموزشی هند ارائه می‌دهد که وقتی فیلم را می‌بینید متوجه می‌شوید چقدر برای خودمان هم موضوعیت دارد. البته اگر بحث‌های انتقادی فیلم برایتان اهمیت نداشته باشد، هیچ جای نگرانی نیست؛ چون فیلم آنقدر بامزه است که تضمین می‌کنیم با دیدن «۳ احمق» از خنده روده‌بر خواهید شد.
دیدگاه