سام درخشانی : تلویزیون با ضعف‌ هایش فضا را دو دستی تقدیم پلتفرم‌ ها کرده!

 

سام درخشانی ـ بازیگر سینما و تلویزیون ـ درباره‌ی اینکه کار کردن در نمایش خانگی چه تفاوتی با بقیه فضاها دارد؟ به ایسنا گفت: ما در تلویزیون کاری را می‌ساختیم که می‌دانستیم ۷-۸ قسمت هم فرصت داریم تا کار، جا بیفتد و بعد از آن مردم، دهان به دهان آن را تبلیغ کنند و مخاطبانش زیاد شود. مهمترین نکته هم این بود که محتوا، رایگان بود و همه مردم به آن دسترسی داشتند. اما کار در نمایش خانگی کاملا متفاوت است. کار در این فضا به ما یاد داد که از همان قسمت اول، تماشاگر یقه تو را می‌گیرد، چون بابت محتوایی که می‌بیند، هزینه پرداخت کرده و در این صورت، عوامل ساخت آن محتوا باید جوابگو باشند زیرا دسترسی به آن رایگان نبوده که بگویند همینی که هست!

وی با اشاره به سطح کیفی آثار خارجی در مقایسه با تولیدات داخلی، اظهار کرد: در همین پلتفرم‌ها تمام سریال‌های روز خارجی پخش می‌شود؛ یعنی ممکن است گاهی مخاطب متوجه نباشد که به لحاظ فنی چه اتفاقی افتاده اما در ضمیر ناخودآگاهش این محتواها را با هم مقایسه کند و متوجه تفاوت کیفیت محتوای داخلی با محصولات خارجی بشود.

 

این بازیگر درباره کار در پلتفرم‌ها و فشارهایی که بعضا به این مدیوم وارد می‌شود و تاثیر آن بر روی فعالیت هنرمندان، بیان کرد: الان در تمام بخش‌های جامعه فشارهایی هست اما بالاخره همه دارند کار خودشان را انجام می‌دهند. ما مردم ایران یاد گرفته‌ایم که در هر شرایط، یک راه پیدا کنیم. پاندمی کرونا مردم را خانه‌نشین کرد و تلویزیون هم با ضعف در تولید محتوا، در رقابت با پلتفرم‌ها باخت و فضا را دو دستی تقدیم پلتفرم‌ها کرد. الان هم با محبوبیتی که پلتفرم‌ها بین مردم دارند امکان ندارد که به راحتی از بین بروند، اما بالاخره کارشان سخت‌تر می‌شود.

وی درباره‌ی تفاوت «شب‌های مافیا: زودیاک» با سری قبلی این بازی نیز معتقد است: من از روزی که با شخصیت زودیاک آشنا شدم احساس کردم چون این شخص، پیشینه و شناسنامه ندارد ممکن است نتوانیم به راحتی با او ارتباط برقرار کنیم. ضمن اینکه زودیاک بازی را سخت‌تر می‌کند. من مافیاباز نیستم و فقط موقعی که برای تمرین و ضبط این برنامه می‌آیم مافیا بازی می‌کنم و این را برای مافیا بازها هم نمی‌گویم چون افراد حرفه‌ای در مافیا، پیچیدگی را دوست دارند. من برای عموم مردم می‌گویم که هرچقدر سناریوی بازی ساده‌تر باشد، مردم همراه‌تر می‌شوند.

 

اساسا حرفی که همیشه به هم تیمی‌هایم در این بازی می زنم این است که حواستان باشد ما بازیکن مافیا نیستیم. ما یکسری بازیگر، خواننده، فوتبالیست و مجری هستیم که هر کداممان تعدادی طرفدار داریم و این بازی، یک شو است. مردم از ما توقع بازی حرفه‌ای ندارند. دیدن ما، خلق‌وخو و همکاری و اتحادمان احتمالا برای آن‌ها جذاب‌تر است. به همین دلیل همیشه به بچه‌ها می‌گویم ترسو بازی نکنید. نهایتش این است که اشتباه می‌کنید! هدفمان این است که مردم از دیدن برنامه لذت ببرند.

 

درخشانی در ادامه در پاسخ به اینکه آیا فکر می‌کند بازیکن خوبی است؟ اظهار کرد: اساسا اصلا پلیر (بازیکن) نیستم؛ نه در زندگی شخصی و نه در بازی مافیا. برای همین هیچ نوع بازی برایم جذاب نیست. اگر هم پیش بیاید و یک بازی را انجام بدهم فقط به چشم تفریح و برای گذران زمان است. بزرگترین چیزی که در زندگی‌ام به آن می‌بالم این است که آن چیزی که هستم را نشان می‌دهم و برایم سخت است که بازی کنم.

 

او که تجربه مجری‌گری در تلویزیون را با اجرای مسابقه «ایران» در سال ۹۹ داشته در پاسخ به اینکه آیا آن را ادامه خواهد داد؟ بیان کرد: من یک تجربه مجری‌گری در تلویزیون داشتم که با کرونا همزمان شد. یک موضوع جذاب که همه آیتم‌های آن درباره ایران بود که هیچگونه سوگیری نداشت و می‌توانست محتوای خوبی برای همه سلیقه‌ها باشد. تجربه خوبی بود و دیده شد و بعد از چند قسمت، برنامه به سمت سفارشی شدن رفت و آنجا دیگر همکاری ما تمام شد. در زمینه اجرا باید یک کار خیلی ویژه باشد که با شخصیت و شرایط من همخوانی داشته باشد. به صرف اینکه فقط بخواهم اجرا کنم، کاری را نمی‌پذیرم.

در بخش دیگری از این گفت‌وگو درخشانی درباره‌ی حضور فعالش در شبکه‌های اجتماعی و تعامل طنازانه با برخی از چهره‌ها مورد سوال واقع شد و اینکه آیا این اتفاقات یک همفکری برنامه‌ریزی شده است؟ که پاسخ داد: این به کاراکتر شخصی من برمی‌گردد. من هرجا که می‌روم دلم می‌خواهد انرژی و شادی آنجا باشد. یعنی در حال خوب مخاطبانم اثرگذار باشم و اساسا نگاه من به صفحات مجازی‌ام مثل این است که یک گروه داریم که با تعدادی از دوستان و همراهانم آنجا در تعاملیم و با وجود گرفتاری‌ها و دغدغه‌هایمان برای چند دقیقه در کنار هم یک اتفاق مفرح را تجربه کنیم.

 

اصلا به این فکر نمی‌کنم که کل ایران من را دنبال می‌کنند یا حرف‌های من را می‌شنوند. من مدت‌ها قبل برخی از جوک‌هایی که خوشم می‌آمد را در صفحه‌ام می‌گذاشتم و آرام آرام این مدل شوخی‌ها گرفت و خیلی چرخید. اما اتفاق برنامه‌ریزی شده‌ای نبود. درصورتی که گاهی می‌شنوم که می‌گویند تو دنبال جذب فالور هستی، درصورتی که اصلا این طور نیست. تا به حال نشده که با این همه مخاطبان و همراهان خوبی که دارم بخواهم یک کار تبلیغاتی بگیرم و از طریق صفحاتم، کسب درآمد کنم. صرفا از اینکه واقعا وقتی اسم سام درخشانی می‌آید مردم و همراهانم، حس خوب بگیرند، لذت می‌برم.

 

درخشانی که اخیرا در «روزی روزگاری مریخ» با برادران قاسم‌خانی همکاری داشت، درباره این همکاری گفت: کار کردن با پیمان و مهراب قاسم‌خانی همیشه برای من جذاب است. چون هم دانش و هنر دارند و هم شخصیت‌های بسیار دوست داشتنی و مهربانی هستند که در همکاری با آن‌ها هم خوش می‌گذرانیم و هم یاد می‌گیریم.

 

او درباره بازی در سریال «روزی روزگاری مریخ» و چالش‌های آن اظهار کرد: این سریال برای من یک چالش بزرگ محسوب می‌شد به دلیل اینکه این حجم از فانتزی را خودم هم درک نمی‌کنم، چه برسد به اینکه بخواهم آن را بازی کنم و به باور تماشاچی برسانم. از آن مهمتر اینکه من اصلا فیلم فضایی و تخیلی دوست ندارم. یعنی اصلا در زندگی‌ام فیلم فضایی نگاه نکرده‌ام. حتی جنگ ستارگان را هم ندیده‌ام. حالا شما فکر کنید من با چنین زاویه‌ای در این پروژه قرار بگیرم و بازی کنم و بخواهم موضوعی که خودم آن را دوست ندارم را برای خودم و مخاطب باورپذیر کنم.

 

از این نظر برای من چالش بزرگی بود که خدا را شکر وقتی پروژه تمام شد در نهایت، خروجی کار، خیلی مثبت بود اما پخش آن همزمان با روزهایی شد که حال جامعه خوب نبود و ما هم طبیعتا، دل و دماغ ادامه کار را نداشتیم و بعد از آن هم دیگر ادامه مسیر، میسر نشد.  

درخشانی در پایان در پاسخ به اینکه با توجه به جذابیت نداشتن این فضا برایش، چه دلیلی باعث پذیرش این نقش شد؟ اظهار کرد: کار کردن با پیمان قاسم‌خانی برگ برنده است. یعنی تو سوخت نمی‌دهی! برای یک بازیگر چه چیزی بهتر از این که با تیمی کار کند که رزومه خوبی دارند و همیشه تیم برنده بوده‌اند و کارهایشان مورد توجه مخاطب قرار گرفته است. علاوه بر این، من فکر می‌کنم پیمان همچنان با فاصله، بهترین نویسنده‌ طنز ایران است.