مجریانی که بی‌خیال تلویزیون می‌شوند
صداوسیما همچنان روزهای دشواری را سپری می‌کند، عمده این دشواری‌ها مربوط به ریزش مخاطب در بخش‌ها و شبکه‌های گوناگون است، حتی تغییر در مدیریت این سازمان هم بحران شکل‌گرفته را آرام نکرده است
اگرچه پیش از این، نگرانی‌ها فقط مربوط به شبکه‌های ماهواره‌ای بود حالا اما مسئولان صداوسیما، خاصه تلویزیونی‌ها، هراس جدیدی از رشد و پیشرفت شبکه‌های خانگی دارند. استقبال زیاد مخاطب ایرانی از پلتفرم‌های اینترنتی که در مقایسه با تلویزیون، فضای بازتری را تجربه می‌کنند، باعث شده تا تلویزیون در حال باختن به همین شبکه‌های اینترنتی هم باشد. اگرچه هر روز خبری می‌رسد که همین پلتفرم‌ها هم باید از نهادهای وابسته به صداوسیما، مجوز لازم برای شروع و تداوم کار را بگیرند.
فارغ از حوزه‌های مختلف، بحث درباره جذب مخاطب برای برنامه‌های ورزشی هم برای صداوسیما تبدیل به چالشی جدید شده است. برنامه‌های ورزشی که از دیرباز در صدر فهرست برنامه‌های پربیننده قرار داشت، با اعمال سیاست‌هایی که بی‌شباهت به خودزنی نبود، افت محسوسی داشته و این نوع برنامه‌ها هم دیگر برای مخاطب جذابیت چندانی ندارند.
عادل فردوسی‌پور مهم‌ترین مجری، گزارشگر و مفسر ورزشی است که قید همکاری با تلویزیون را به صورت داوطلبانه زد. او که با برنامه «90» قریب به دو دهه، در فهرست برنامه‌های پرمخاطب یکه‌تازی می‌کرد و جوایز مردمی و سازمانی را یکی پس از دیگری درو می‌کرد با بی‌مهری مدیران جدید شبکه سه، روبه‌رو شد تا دیگر برنامه‌ای به اسم 90 و مجری–گزارشگری به اسم عادل فردوسی‌پور در این فرمت وجود نداشته باشد.
برنامه جایگزین 90 که به گمان مسئولان امر می‌توانست خیلی سریع جای عادل و تیمش را بگیرد، توفیق چندانی پیدا نکرد و حتی با وجود هزینه زیاد و وقت کافی، این تیم نتوانسته رونقی که 90 به شبکه سه و در کل تلویزیون بخشیده بود تکرار کند.
این بار عادل به صورت رسمی اعلام کرد دیگر علاقه‌ای به ساخت برنامه برای تلویزیون ندارد. او و تیمش از این قاب جدا شدند تا سازوکاری مشابه بر بستر اینترنت شکل دهند. خروج عادل از تلویزیون، آن هم به صورت کاملا داوطلبانه، زنگ هشدار را به صورت جدی‌تر برای مسئولان امر به صدا درآورد که ممکن است این سیر ادامه‌دار باشد.
عادل در شرایطی بی‌خیال تلویزیون شد که پس از برچیده‌شدن برنامه «90» شایعات مختلفی از‌جمله اینکه ممنوع‌التصویر است و مجوز گزارش‌کردن را هم به دست نمی‌آورد درباره‌اش مطرح شد. شایعاتی که البته به صورت نهایی مورد تأیید قرار نگرفت.
مشکل عادل، علی فروغی و مجموعه مدیریتی‌اش در شبکه سه بود؛ چراکه یکی، دو بار هم از او خواسته شده بود برای گزارش بازی‌های تیم ملی در جام جهانی خودش را آماده کند که این مورد با پاسخ منفی این مجری محبوب روبه‌رو شده بود.
جاودانی که یکی از دوستان عادل فردوسی‌پور هم محسوب می‌شود، سال‌ها مجری برنامه «گزارش ورزشی» بود که به پخش زنده بازی‌های خارجی اختصاص داشت. او در چندین برنامه غیبت داشت تا اینکه بالاخره شایعه قطع همکاری‌اش با تلویزیون را به صورت رسمی در گفت‌وگوی کوتاهی که با ورزش سه داشت، اعلام کرد.
او گفت: «قطع همکاری خودم را با شبکه سوم سیما و به‌کلی با تلویزیون اعلام کرده‌ام. ترجیح می‌دهم در شرایط فعلی با صداوسیما همکاری نکنم». جاودانی از آن دست مجریانی است که با وجود سابقه زیاد در تلویزیون، یکباره قید همکاری با این سازمان را زد تا جایگزین دیگری برایش در شبکه سه و برنامه گزارش ورزشی پیدا شود.
او پیشتر فاش کرده بود در مأموریت‌های خارجی مشترک با عادل فردوسی‌پور، پیشنهادات بسیاری برای مهاجرت به همراه دستمزد هنگفت به دست عادل می‌رسید که در صدم ثانیه آنها را رد می‌کرد. جاودانی که با بخش حقوقی فدراسیون فوتبال ایران هم همکاری می‌کند، پس از آن جملات کوتاه، توضیح بیشتری برای دلیل جدایی ناگهانی‌اش از تلویزیون مطرح نکرده است.
فرشاد البته هرگز علاقه‌ای به گزارش بازی‌های لیگ ایران نشان نداد و یکسره بازی‌های خارجی را گزارش کرد. فرشاد محمدی‌مرام در توضیح اینکه چرا قید همکاری با تلویزیون را زده جزئیات زیادی به زبان نیاورده است. او با انتشار یک استوری روی این نکته تأکید کرد که «تصمیم گرفتم دیگر با صداوسیما کار نکنم».
البته که او ظاهرا برنامه‌ای دیگر برای گزارشگری دارد چون آن‌طور که در ادامه دلایلش درباره جدایی از تلویزیون نوشته، از این موضوع پرده برداشته که به‌زودی همکاری‌اش را با یکی از شبکه‌های اینترنتی برای گزارش بازی‌های فوتبال شروع می‌کند.
واضح است که این سه مورد جدایی داوطلبانه فقط مربوط به جدایی‌هایی است که این اواخر در بین مجریان و گزارشگران ورزشی رخ داده چون پیش از هم سابقه داشته که مجریانی دیگر قید همکاری با تلویزیون را بزنند.
دیدگاه