بازیگری که پوراحمد او را «مارلون براندو» صدا می زند

گفت و گوی ما را با بازیگر نقش اول «پرونده باز است» در سی و چهارمین چشنواره فیلم فجر بخوانید:

در کارنامه کاری شما «گل به خودی» هم دیده می شود. چگونه به فیلم «پرونده باز است» دعوت شدید؟

من پیش تر افتخار همکاری را با آقای قائم مقامی، تهیه کننده فیلم «پرونده باز است» و همچنین با فرزاد ظریفی به عنوان دستیار پروژه داشتم. آنجا دستیار کارگردان در فیلم «گل به خودی» بودم. ایشان با من تماس گرفت. به دفتر رفتم و با آقای پوراحمد صحبت کردم. خدا را شکر ایشان به من لطف کردند و نقش نخست فیلمشان را به من سپردند.

کار کردن با آقای پوراحمد برای شما چگونه بود؟

کارگردان با چنین کارگردان بزرگی قطعاً کار سختی است. به ویژه آقای پوراحمد که جزو فیلمسازان ظریف اندیش ما به شمار می روند. من از همان ابتدا بفهمی نفهمی می دانستم که کار سختی در پیش دارم اما این مشقت را به جان خریدم و افتخار بزرگی در این کار نصیب خودم کردم. من درس های بزرگی از ایشان آموختم.

درس هایی که گرفتید در چه راستایی بود؟ قدری هم از سختی کار برایمان بگویید. چگونه توانستید خودتان را با کارگردان بزرگی چون پوراحمد تطبیق بدهید؟

من بارها با آقای پوراحمد درباره فیلم و نقش صحبت کردم. ما پیش از فیلمبرداری و سر هر پلان مدام با هم صحبت می کردیم و برای اینکه حاصل کار این اتفاقی باشد که در عرصه سینمایی رخ داد، خیلی زحمت کشیدیم. نه تنها از آقای پوراحمد درس سینما که درس های زندگی در صحبت هایی که با ایشان داشتم به من آموخت. در هر پلان که می خواستیم فیلمبرداری کنیم ایشان بر همه چیز اشراف داشت و سنجیده و ظریف می اندیشیدند. هدایت بازیگر کار دشواری است و هر کارگردانی نمی تواند در این کار موفق شود اما آقای پوراحمد در این کار سخت را انجام می دهد و از عهده کار برمی آید. هدایت کار برای ایشان بسیار مهم است. من همه تلاشم را کردم که طبق آن فیلمبرداری و سخنان آقای پوراحمد «فرهاد» این قصه را به خوبی نقش بازی کنم و نشان بدهم.

در مجموع از بازی خودتان راضی هستید؟

این را مخاطبان باید بگویند که بیشتر هم برایم اهمیت دارد. جا دارد که خاطره ای هم نقل کنم. آقای پوراحمد خیلی از بازی من راضی بود و حتی مرا «مارلون براندو» خطاب می کرد و می گفت تو مارلون براندو من هستی. خدا را شکر فیلم را دیده ام و از نقش و بازی خودم راضی هستیم و همچنان به آینده کاری ام امیدوارم.

درمورد بازی بازیگران دیگر فیلم چه نظری دارید؟ محمود جهان نوش، شادی مختاری و پژمان بازغی.

همه بچه ها تلاش کردند که تمام قد خودشان باشند. همه شان از نظر من درجه یک بودند.

برای موقعیتی که می خواهید برای خودتان در آینده دور یا نزدیک فراهم کنی چه برنامه ای دارید؟

من همه تمرکزم دقیقاً روی بازیگری ام است و همه تلاشم را می کنم که در کارم پیشرفت کنم. اگر بخواهم چگونگی اش را بگویم اگر بازیگری بخواهد در کارش بهترین باشد، لازمه اش این است که در کارش آموزش ببینید. من کلاس های آموزشی رفته ام و از این پس هم می روم. من هر روز کتاب بازیگری می خوانم نمایشنامه های شکسپیر را می خوانم. کارهای آلبر کامو را می خوانم. هر روز فیلم های ایرانی یا خارجی می بینیم، از کارگردانان بزرگ مانند فورد کاپولا، دیوید فینچر، تارنتینو یا از بازیگران خوب مانند تام هنگس، آلپاچینو، دیکاپریو، فینیکس و دیگران می آموزم. همان طور که گفتم هر روز تلاش می کنم که از دیروز خودم بهتر باشم و آن اتفاقی که باید بیفتد.

حبیب دهقان نسب از کودکی در منطقه گل کوب با پوست میوه ها به قول خودش کار بازیگری می کرد. تو کارت را از کجا شروع کردی؟

بله، دقیقاً خاطره­ای به این شکل دارم. تا جایی که خودم یادم می آید و مادر و پدرم برایم تعریف می کنم، می گویند از بچگی خودت یاد گرفته بودی -آن زمان که بیشتر CD متداول بو-، آن را روشن می کردی و نگاه می کردی و می آمدی جلو آینه و ادای همان بازیگران را در می آوردی. جوری شده یود که همه بازیگران و دوستان آشنایان وقتی مرا می دیدند می گفتند پویا در آینده بازیگر می شود.