فیلمی که ایده اش از یک فایل صوتی آمد| محمد زاده: ده کیلو کم کردم

 بیست و یکمین دوره جشنواره فیلم های حقوق بشر ژنو شب گذشته در سوئیس به کار خود خاتمه داد. هیئت داوران بین المللی بخش اصلی متشکل از ژان پیر گرف، کالترینا کراسنیقی، تیری اوپیکوفر و تونی کامائو جایزه اول بخش فیلم های داستانی را که شامل جایزه نقدی ۱۰ هزار فرانکی می شود را به فیلم ایرانی شب، داخلی، دیوار ساخته وحید جلیلی اهدا کرد.

روابط عمومی این فیلم همچنین گزارش داده است؛ این فیلم پس از اولین حضور جهانی خود در بخش اصلی هفتاد و نهمین جشنواره فیلم  ونیز، نمایش خود را در فستیوال‌های تورنتو، بوسان، هامبورگ، آسیاپاسفیک، سائوپائولو، لیسبون، گوتنبرگ، اوراسیا، ژنو و … ادامه داد تا در سال آینده به اکران جهانی درآید.

شب، داخلی، دیوار سومین فیلم سینمایی بلند وحید جلیلوند پس از« چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت» و «بدون تاریخ، بدون امضا» است.
این فیلم هنوز در ایران به نمایش درنیامده است و حتی در جشنواره فیلم فجر نیز حضور نیافته است.
تهیه کننده و پخش کننده فیلم در نظر دارند این فیلم را در سینماهای جهان به اکران عمومی درآورند.
در خلاصه داستان فیلم آمده است: زندگی نابینایی به نام علی با ورود نابهنگام زنی متواری، آشفته می‌شود…

یک فایل صوتی 

وحید جلیلوند درباره فیلمش نوشته است: در سال ۲۰۱۸ در فایلی صوتی از شاعر معروف ایرانی درباره احیای امید از دست رفته مردم شنیدم: «بدون امید، هرگز قدرت ایستادن نخواهیم یافت… نه هوای تازه برای نفس کشیدن… نه زندگی مانده تا زندگی کند.» از خودم پرسیدم چگونه می توانیم به مردم مجروح از بدبختی ها و ظلم، امید به ایستادن، نفس کشیدن و زندگی دوباره بدهیم. پاسخ در شعری بود: «تصور کن دنیا در خواب است و هیچ نامه ای به مقصد نمی رسد، / تصور کن بعضی ها دورند یا نبوده اند / تصور کن نان را از سفره بردارند و کلمات را از کتابی، شکوفه های درختان و لبخند از لبان ما، با رویاهای ما چه خواهند کرد؟» و این آغاز شب، داخلی، دیوار بود.

 وحید جلیلوند در نشست خبری فیلم شب داخلی دیوار که در جشنواره فیلم ونیز برگزار شد در پاسخ به سئوالی درباره احساس نیازی که برای ساخت این فیلم پیدا کرده است گفت: گاهی وقت‌ها احساس نیاز فکر شده نیست. یعنی در ناخودآگاه یک نویسنده شکل می‌گیرد. اینکه مشخصا احساس نیاز به موضوعی پیدا کنم؛ اینطور نبوده. اما به گمانم جهان معاصر نشان داده که حلقه مفقوده و قطعه گمشده‌اش عشق است و برای برگشت این قطعه گمشده ما به از خود گذشتگی و شرافت نیاز داریم این شاید اولین احساس نیازی است که هر آدمی یا هر موثری در ذهن خودش پرورش می‌دهد و طبیعتا من هم از این قاعده مستثنی نبودم.
وی در ادامه با اشاره به مفهوم امید در فیلمش گفت: به تعبیر من امید در دنیای امروز بیشتر در ذهن آدم‌ها شکل می‌گیرد. صرفا نه در ایران بلکه در تمام دنیا. البته که نسبتش با هم فرق می‌کند. وقتی صبح از خواب بیدار می‌شوید و تلویزیون را روشن می‌کنید و اخبار را مرور می‌کنید همه چیز دست به دست هم داده که امید را از شما بگیرد برای اینکه زندگی را به کام شما تلخ کند و رنج های شما را مضاعف کند. به گمانم اگر بشر امروز نتواند امید را در قلب و صندوق ذهنش نگه ندارد از دست می‌رود. برای همین این فیلم دائم بین واقعیت و خیال رفت و برگشت می‌کند. برای اینکه خیال ما را امروز زنده نگه می‌دارد.

ده کیلو کم کردم 

نوید محمدزاده نیز در ونیز درباره نقش خود در فیلم و چگونگی ارتباط با آن گفته است: وقتی فیلمنامه را خواندم خیلی فوق‌العاده بود و احساس کردم که فیلمی است که نمونه آن را قبلا در سینمای ایران ندیدیم. من برای این نقش در نزدیک به ۲ ماه ۱۷ کیلو وزنم را کم کردم و ۷ ماه با یک رژیم سخت آن را حفظ کردم. هر روز صبح روی وزنه می‌رفتم و وزنم را چک می‌کردم که نکند ۱۰۰ گرم اینور آنور شده باشم. چون فیزیکی که در ذهن وحید بود خیلی اهمیت داشت. ما در پیش تولید تمرین‌های ندیدن داشتیم و در طول تولید یکبار لوکیشن فیلم را دیدم. بعد از فیلم هم شخصیت علی را در خانه هم ادامه دادم و این کاراکتر در من چنان تاثیری گذاشت که بعد از پایان فیلم نسبت به خانواده و عشقم یک نوید متفاوت را بروز دادم. بازی در این نقش یک سفر معنوی بود که توانست من را تغییر دهد و خوشحالم این اتفاق افتاد و فراتر از بحث سینما و بازیگری بود. از تمام گروه هم ممنونم چون یک قانونی وجود داشت که وقتی من وارد لوکیشن می‌شوم سکوتی برقرار می‌شد و من حتی جای دوربین را هم نمی‌دانستم. وقتی فیلم را اولین بار در دفتر تولید دیدم یکی دو ساعت سکوت کردم و وقتی با همسرم فرشته به کوچه رفتیم شروع کردم به گریه کردن. به من گفت چه احساسی داری گفتم تمام رویایی که از اولین روزی که به بازیگری ورود کردم توی این فیلم تبدیل به واقعیت شده.

نوید محمدزاده، امیر آقایی، علیرضا کمالی، سعید داخ، با معرفی دایانا حبیبی و دانیال خیری‌خواه و جمعی از بازیگران و هنرجویان تئاتر بازیگران این فیلم هستند.