پنج سال طول کشید تا برای فیلم «نوروز» سرمایه‌گذار پیدا شود
سهیل موفق کارگردان فیلم «نوروز» گفت: متاسفانه پنج سال طول کشید تا بتوانم برای این فیلم سرمایه‌گذار پیدا کنم؛ با خیلی از نهادها مذاکره کردیم، ولی کسی زیر بار نرفت.
سهیل موفق از فیلم‌سازان حاضر در جشنواره چهل و دوم فیلم فجر در پاسخ به این سوال که چه انگیزه ای باعث شد سراغ فیلمی درباره آیین‌های نوروزبروید، گفت: به عنوان یک ایرانی از وقتی چشم باز کردم، یک جشن آیینی مهم را با خانواده‌ام جشن گرفته‌ام. نوروز مهمترین جشن آیینی ماست. نوروز محدود به مرزهای ما نیست و ۱۲ کشور در تمدن پارس آن را جشن می‌گیرند.
موفق با یادآوری این‌که متاسفانه پنج سال طول کشید تا بتوانم برای این فیلم سرمایه‌گذار پیدا کنم اظهار داشت: نهادها پای کار نمی‌آمدند. با خیلی جاها مذاکره کردیم. هیچ کسی زیر بار نرفت. کل فیلم در بخش خصوصی تولید شده است و این سومین فیلم من در بخش خصوصی است. بزرگترین درد من این بود که چرا به فیلم به این مهمی بی‌توجهی می‌شود.
وی با اشاره به این‌که فیلم قبلی‌اش «پاستاریونی» دو پروانه زرین از جشنواره کودک و نوجوان گرفته بیان کرد: با این وجود بازهم به فیلم «نوروز» اعتماد نکردند. البته موضوع برایشان مهم نبوده است. وگرنه پای کار می‌آمدند. به هر حال فقیر و غنی نوروز را جشن می‌گیرند و آیین مهمی برای ماست.
موفق با یادآوری این‌که متاسفانه پنج سال طول کشید تا بتوانم برای این فیلم سرمایه‌گذار پیدا کنم اظهار کرد: نهادها پای کار نمی‌آمدند
وی افزود: آقای نصیریان اصلا فیلم‌های من را ندیده بودند. وقتی فیلم‌نامه را تقدیم‌شان کردم، بعد از سه روز تماس گرفتم. از من پرسیدند «بابا جان! کی می‌توانی با نویسنده‌ات به خانه ما بیایی؟» من حیرت زده شدم که ایشان این قدر با نقش نوروز ارتباط برقرار کرده بودند. همان‌جا اتود زدند. باید از ایشان یاد گرفت. می‌خواستند بگویند من نقش را این جوری دیدم. آقای نصیریان سایه سنگینی سر ما و این فیلم دارند. افتخار می‌کنیم که این فیلم را انتخاب کردند.
وی در پاسخ به این سوال که چرا به آمدن بهار بیش از نوروز پرداخته‌اید، گفت: درباره کریسمس چندین سال است که فیلم و سریال ساخته‌اند. ما یک راه را داریم شروع می‌کنیم. در پس زمینه‌مان نماد (عنصر) هفت سین را نشان داده‌ایم.
شعار بدهی و سرگرم نکنی، مخاطب از سالن بیرون می‌رود
موفق گفت: سینما از نظر من اولین رسالتش سرگرمی است. اگر مخاطب را روی صندلی نگه داری، می‌توانی در زیرلایه حرف‌های خودت را بزنی. در غیر این صورت اگر بخواهی شعار بدهی و سرگرم نکنی، مخاطب از سالن بیرون می‌رود.
دیدگاه