اسنادی برای یک قتل عام تاریخی

نیروهای مهاجم توسط جنایتکار جنگی موشه دایان رهبری می‌شدند. حمله از سمت غرب روستا آغاز شد، سپس خودروها به سه گروه تقسیم شدند: گروه اول به سمت شمال، گروه دوم به سمت جنوب و گروه سوم به سمت غرب روستا حرکت کردند؛ سمت شرق باز مانده بود و کسانی که از کشتار جان سالم به در بردند، می‌توانستند از این جناح به مناطق دیگر فرار کنند.

نکته قابل توجه و دردناک آن روز، کشتاری بود که در غاری به نام «عراق الزاع» رخ داد. ۱۰ خانواده اثاثیه و آذوقه برداشته و در این غار در ضلع جنوب شرقی روستا در فاصله یک کیلومتری جنوب دوایمه مخفی شده بودند که در آنجا توسط نظامیان صهیونیست پیدا و اعدام شدند.

ده‌ها تن از روستاییان هنگام فرار در خیابان‌ها شکنجه شدند که بیشتر آنها زنان، کودکان و افراد مسن بودند. برخی از افراد مسن در مسجد روستای «الزاویه» و برخی دیگر در خانه‌های خود به شهادت رسیدند.

نیروهای رژیم صهیونیستی پس از کشتار غیرنظامیان از جمله کودکان، زنان و سالمندان موفق شدند خانه به خانه روستا را اشغال کنند. سپس اجساد را جمع‌آوری و در گورهای دسته‌جمعی دفن کردند.

اسرائیل دستوراتی برای سرپوش گذاشتن بر این کشتار صادر و از تحقیقات بیشتر درباره‌ی آن جلوگیری کرد. جزئیات این کشتار مخفی نگه داشته شد تا اینکه حدود ۳۶ سال بعد، در سپتامبر ۱۹۸۴، یک خبرنگار روزنامه صهیونیستی ​تحقیقی را آغاز و در جریان مصاحبه‌هایی که با شهردار وقت روستا و فرمانده دسته در واحد حمله انجام داد، جزئیات قتل عام را فاش کرد.

روستای «دوایمه» تنها چند ماه بعد تخریب شد و تخریب به تدریج در طول سه سال ادامه یافت. پس از آن، این روستا به یک مرکز آموزشی نظامی تبدیل شد و در ادامه شهرکی مسکونی شد.

بعدها در گزارش‌های موجود در سازمان ملل و همچنین گزارش‌های محفوظ در آرشیو نظامی رژیم صهیونیستی، شواهد فراوانی برای این کشتار ثبت و در فیلمی مستند هم به تصویر کشیده شد.

بعدها نامه‌ای از یکی از سربازان رژیم صهیونیستی که در قتل عام دوایمه شرکت داشت، منتشر شد، مبنی بر اینکه: «اولین فاتحان روستا در بدو امر ۸۰ تا ۱۰۰ زن و کودک فلسطینی را کشتند. کودکان به واسطه‌ی شکستن جمجمه‌هایشان با چوب کشته شدند. آیا ممکن است درباره‌ی این اتفاقات سکوت کنم؟»

منبع این خبر سایت « palaestina-portal» است که توسط ایسنا ترجمه شده است.