امیر بهاری در توییتر این رشتو را با عنوان 《درباره‌ی حمله تتلیتی‌ها به تپه‌های برلین》منتشر کرده که در ادامه می‌خوانید:

آلبرت‌هال لندن با حدود ۵۲۰۰ صندلی را ظاهرا بین ۱۵ تا ۲۰ هزار دلار اجاره می‌دهند اگر سالن رودولف را ۵۰ هزار دلار به تتلو اجاره داده‌ باشند و تتلو هم ۱۰۰ هزار دلار هزینه کرده باشد (که محال است)،از این عدد ۷.۵ میلیارد کسر می‌شود. یعنی باز بیش از ۷۵ میلیارد تومان گیر تتلو آمده است.

تتلیتی‌ها می‌آیند تا کسی به آنها توهین کند، و با شنیع‌ترین ادبیات آنها را مورد خطاب قرار دهد.

حدس می‌زنم اگر قوانین بین‌المللی اجازه می‌داد مخاطبان تتلو گران‌ترین بها را برای بلیتی می‌دادند که در آن نوشته بود تتلو در حین اجرا شما را شلاق خواهد زد.

‌تا پیش از اینکه تتلو به معترضان حمله کند، چندان مشکلی با او نداشتم. با خودم می‌گفتم رندِ بی‌پدرمادری است که کاسبی کردن از  ایرانی‌ها را یاد گرفته ولی بعد از اظهار نظر او ماجرا برایم فرق کرد.

این تاریخ چه بر سر این فرهنگ آورده که بچه‌‌ی پرو و بی‌نزاکت تا این حد جذاب مردم می‌شود؟ «مرد جذاب بد اخلاق» که خوب «بلندت» می‌کند، می‌شود معشوق جذابِ مذکرِ مدعیان روشنفکری و تتلوی دیوانه می‌شود محبوب توده‌ها. چه کردید با این فرهنگ؟

این همه مردسالاری چگونه در سلول به سلول فرهنگ این مملکت رخنه کرد که مهاجر ایرانیِ مدعیِ تمدنْ ۱۳ هزار بلیت می‌خرد که یک...، روی صحنه وقیح‌ترین توهین‌ها را به او بکند؟

در اروپا حداقل ۳۰ موزیسین درجه یک ایرانی می‌شناسم. اف بر شما که اغلب مخاطبان آنها غیرایرانی است و شما بغ بغو کنان در پی تتلو می‌دوید.

البته درباره متن امیر بهاری و حمله او به مخاطبان تتلو نمی‌شود یکجانبه به ماجرا نگاه کرد، به هر حال مردم معلول یک شرایط اسفناک هستند و هر که به مردم حمله می‌کند، راحت‌ترین کار را انجام داده است، مثل همان ماجرای حمله به مشتاقان رونالدو که بی‌گناه‌ترین بودند، گناه بر گردن آن نظمی است که یک استادیوم ندارد! انقدر فضای هنری‌اش مخدوش و ممنوع است که تتلو از آن درمی‌آید. در نهایت چه موافق متن امیر بهاری باشید و چه مخالف، با نظراتتان لطف کنید همراهی‌مان کنید، گفتگو شاید جاده‌ای‌ست که فردای روشن را خواهد ساخت.