بی‌کنسرتی در ایران به نفع کیست؟
عدم برگزاری کنسرت در ایران در شرایطی ۱۰۰ روزه شده که آسیب‌های زیادی در صورت تداوم این روند برای جامعه موسیقی خواهد خورد و منافع اغتشاش‌گران که از هرگونه تعطیلی عمومی استقبال کرده و آن را در جهت منافع مبارزاتی خود می‌بینند تامین می‌شود.
از ۶ مردادماه که آخرین کنسرت‌های موسیقی در تهران و چند مرکز استان برگزار شد، تا به امروز، ۱۰۰ روز گذشته است و در طول این مدت، هیچ کنسرتی در کشور برگزار نشده است.
اگرچه قرار بود که در مهرماه و با پایان ماه صفر، کنسرت‌های محسن یگانه، فرزاد فرزین، بهنام بانی، علیرضا طلیسچی، ناصر زینلی و مسیح و آرش برگزار شود و حتی برای این مهم، سامانه بلیت‌فروشی نیز آغاز به کار کرد اما با آغاز ناآرامی ها در کشور، این اجراها نیز کنسل شد تا ایران، در دوره‌ای بی‌سابقه از عدم‌برگزاری کنسرت به سر ببرد که طی آن، هم‌اکنون ۱۰۰ روز است که هیچ اجرای موسیقی در کشور به روی صحنه نرفته است.
با توجه به اینکه درگیری‌ها و اغتشاشات کنونی، خساراتی را به مشاغل گوناگون وارد کرده و حالا با آرام شدن اوضاع مدیریت کشور تصمیم به سروسامان دادن به این وضعیت و تثبیت مشاغل گوناگون کرده است که از این زمره فعالیت‌ها می‌توان به باز بودن بیشتر مراکز خرید و پاساژها، برگزاری جشنواره‌های مختلف در موعد مقرر خود، افزایش سانس‌های فیلم و تئاتر و . . . اشاره کرد.
کنسرت، همواره به‌عنوان یکی از ارکان نشاط اجتماعی مطرح بوده که سبب تقویت روحیه عمومی مردم یک جامعه بوده است. رخدادی که تقریبا در تمامی کشورهای جهان، با قدرت از سوی حاکمیت دنبال شده و هر نوع گرایشی را به تخلیه هیجانات وادار می‌کند.
در شرایط کنونی که بسیاری از تحلیل‌گران حوزه جامعه‌شناسی و روان‌شناسی، نبود شادی کافی در تخلیه هیجانات را یکی از دلایل تجمعات نوجوانان و جوانان عنوان کرده‌اند، برگزاری کنسرت، می‌تواند فرمولی مطمئن برای نیل به این منظور باشد.
موضعی که علاوه بر ارزش افزوده‌های موسیقایی خود، سبب آرام شدن بیشتر جامعه و تخلیه هیجانات جوانانی باشد که شاید خیابان را در این روزها، مناسب این رفتار خود می‌بینند. ضمن آن‌که خلاء نبود کنسرت، به دلیل نداشتن جایگزینی هیجانی برای آن، بیشتر از تعطیلی سینماها و تئاترها به چشم می‌آید.
بنابراین دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با همراهی معاونت امور هنری این وزارتخانه، لازم است بنا بر تمام ضرورت‌هایی که عنوان شد، نسبت به احیای کنسرت‌ها در کشور اقدامی فوری انجام دهند. باید به خاطر داشته باشیم که کنسرت، جزو آخرین مشاغلی در کشور بود که پس از فروکش کردن موج کرونا، مجاز به فعالیت شد.
اکنون نیز اگر به دلیل اغتشاشات، تعطیلی کنسرت‌ها بیشتر شود، بیش از آن‌که اقدامی در جهت امنیت بیشتر تفسیر شود، آبی است که به آسیاب اغتشاش‌گران ریخته خواهد شد چرا که آنان از هرگونه تعطیلی عمومی استقبال کرده و آن را در جهت منافع مبارزاتی خود می‌بینند.
دیدگاه