سریال کمدی Shrinking؛ روانشناسی به روش ضربتی
شاید قسمت اول این سریال زیاد چنگی به دل نزند؛ اما ایده جالبی در دل داستان وجود دارد که کم کم در قسمتهای بعدی ساخت و پرداخت جذابتر و بهتری پیدا میکند.
اگر تا به حال به روانشناس مراجعه کرده باشید (یا اگر خودتان روانشناس باشید) حتما میدانید که روانشناسها معمولا قرار نیست خیلی حرفشان را سریع و صریح و رک و راست بزنند. نه به این خاطر که بخواهند بیدلیل جلسات شما را طولانیتر کنند، بلکه به این خاطر که قرار است اجازه بدهند خودتان در نتیجه یک روند درمان یا مشاوره به تصمیم درست برسید.
اما این روشی نیست که روانشناس این سریال دیگر حال و حوصله آن را داشته باشد. جیمی (با بازی جیسون سیگل) حدود یک سال است که همسرش را از دست داده و با دختر نوجوانش زندگی میکند؛ رابطهای که چندان گرم و صمیمانه هم نیست. خستگی و افسردگی از سر و روی این روانشناس میبارد و یکی از چیزهایی که آزارش میدهد جلسات مشاورهای است که با مراجعانش دارد؛ او احساس میکند که بیشتر مراجعانش در طول جلسات هیچ پیشرفتی نمیکنند و انگار قرار نیست «خودشان» هیچوقت به جواب درست برای مشکلاتشان برسند.
بالاخره این خستگی باعث میشود که یک روز او همه قواعد معمول روانشناسی را کنار بگذارد و خیلی مستقیم و سرراست (البته با عصبانیت و داد و بیداد) به یکی از مراجعانش بگوید که باید از نامزد سلطهگر و بدرفتارش جدا شود.
مسئول بخش روانشناسی (با بازی هریسون فورد) جیمی را به خاطر این کار سرزنش میکند، اما یکی دو روز بعد، آن مراجع تماس میگیرد و ضمن تشکر از جیمی به او میگوید که بالاخره توانسته از آن رابطه بیرون بیاید. این برای جیمی لحظه تبدیل شدن به یک روانشناس ضربتی است! او تصمیم میگیرد همین روش را ادامه بدهد و به جای حاشیه رفتن و حرف کشیدن از مراجعان، راه حل را مستقیم توی صورت آنها بکوبد!
قسمت اول تا حدی کند و کسالتبار آغاز میشود و یک مقدار بین کمدی بودن و جدی بودن سرگردان به نظر میرسد، اما قسمتهای بعدی رفته رفته انسجام بهتری پیدا میکنند و حال و هوای شاد سریال خودش را بیشتر نشان میدهد.
درخشانترین نکتۀ این سریال بازی هریسون فورد ۸۰ ساله است که حضورش به عنوان یک روانشناس مقرراتی که اعتقاد زیادی به اصول و روشهای معمول دارد، تضاد جالب و خندهداری با روش ضربتی جیمی پیدا میکند.
دیدگاه