«اسکار» بزرگ‌تر می‌شود
تندیس‌های رویدادهای مهم همواره برای مخاطبان رشته‌های مختلف جذاب و محبوب بوده‌اند. خبرگزاری «سی.ان.ان» به تازگی از ساخت تندیس‌های اسکار و روند شکلگیری آن گزارشی مکتوب و تصویری تهیه کرده است.
ساخت تندیس‌ها و مجسمه‌های محبوب و پرطرفدار کاری یک شبه نیست و پیش از هر اقدامی طراحی کلی اثر اهمیت دارد و در ادامه است که مباحثی چون سبک و تکنیک و نحوه ساخت مطرح می‌شود. در اینگونه آثار به جز طراحی نکات مهم دیگری مانند کیفیت و ماندگاری اثر مطرح است. حال در این میان تندیس‌ها و مجسمه‌های ویژه‌تر آنهایی هستند که در مراسم و جشنواره‌های مهم دنیا به برگزیدگان اعطا می‌شوند. مجسمه جام جهانی فوتبال، تندیس گرمی در موسیقی و اسکار و شیرطلایی در سینما سازه‌های محبوبی هستند که حال پس از چندین و چند سال به نماد رویدادهای مذکور بدل شده‌اند.
«سی.ان.ان» به تازگی گزارشی از نحوه ساخت مجسمه اسکار منتشر کرده و جزییات جدیدی از این روند را ارائه کرده است. این رسانه، طی انتشار گزارشی تصویری به متریال‌های به کار گرفته شده، نحوه قالب‌گیری و ساخت در فضای کارگاه اصلی، پرداخته است.
«سی.ان.ان» نوشته است: در رابطه با عنوان«اسکار» داستان محبوب این است که «مارگارت هریک»، کتابدار آکادمی علوم و هنرهای تصاویر متحرک، برای اولین بار این جایزه را دیده و گفته شبیه عمویش است که اسکار نام داشته است. اما در ادامه این بت دیویس (هنرپیشه سینما) بود که بر انتخاب نام «اسکار» تاکید کرده است؛ به این دلیل که آن را از نمای پشت سر شبیه همسر سابق هارمون اسکار نلسون می‌دیده است.
در ادامه بوده که سیدنی اسکولسکی (ستون‌نویس شایعات هالیوود) نیز مدعی شد که او این نام مستعار را ساخته است. او در سال 1934، پس از اینکه کاترین هیپورن برای اولین بار تندیس اسکار را از آن خود کرد، این مسئله را مطرح کرد.
حال نزدیک به 100 سال بعد، ما هنوز مطمئن نیستیم که چه کسی این جام را نامگذاری کرده است. اما هیچ ابهامی در مورد اینکه چه کسی آن را ساخته است، وجود ندارد. این رسانه در ادامه به موضوعی پرداخته که کمتر به آن پرداخته شده است؛ اینکه چه کسی برای اولین بار تندیس «اسکار» را ساخته است.
ماجرای ساخت اولین «اسکار»
اولین «اسکار» توسط سدریک گیبون مدیر هنری « MGM» طراحی و توسط هنرمند لس آنجلسی جورج استنلی ساخته شد. این مجسمه شبیه «اسکار» امروزی نبود؛ بلکه به شوالیه‌ای شباهت داشت که شمشیری صلیبی در دست دارد و روی حلقه‌ای فیلم ایستاده است. پنج پره روی حلقه فیلم هم نشان دهنده پنج شاخه اصلی آکادمی بوده است که بازیگران، کارگردانان، تهیه کنندگان، تکنسین ها و نویسندگان را شامل می‌شده است.
«اسکار» از برنز تا گچ رنگ شده!
باید گفت مجسمه «اسکار» از برنز با روکش طلا ساخته شده بود. اما هنگامی که در طول جنگ جهانی دوم کمبود فلز وجود داشت، جایزه از گچ رنگ شده ساخته شد؛ که البته برندگان پس از جنگ توانستند آن مجسمه‌های گچی را با برنز روکش طلا تعویض کنند. از سال 1982 به بعد بود که هسته تندیس به فلز بریتانیا (نوعی آلیاژ مبتنی بر پیوتر) تغییر یافت. اما این همه ماجرا نبود و تندیس مجددا در سال 2016 دچار تغییر شد.
جیک جویس، مدیرکل کارگاه « UAP » در « Rock Tavern» واقع در نیویورک که اکنون مجسمه‌ها را می‌سازد، گفت: ما درگیر ساختن نسخه جدیدی از مجسمه بودیم که ویژگی‌های اصلی و مدرن‌تر را داشته باشد.
ساخت مجسمه‌ای مدرن به درخواست آکادمی «اسکار»
جیک جویس در توضیحات بیشتر گفته آکادمی برای ساخت نسخه جدیدی از تندیس اسکار یک مجسمه اصلی مربوط به سال 1928 و یک نسخه مدرن‌تر را به کارگاه « UAP » ارائه کرده است.
او در ادامه توضیحاتش گفت: ما هر دو مجسمه را اسکن سه بعدی کردیم و سپس هنرمندان دیجیتال ما با آکادمی همکاری کردند تا ویژگی‌های مورد نظر هر دو مجسمه را ارزیابی کنند.
توضیحات سازنده درباره روند ساخت مجسمه جدید «اسکار»
جیک جویس درباره روند ساخت مجسمه در کارگاه « UAP » گفت: اکنون ساخت مجسمه به مرحله ریخته‌گری جامد در برنز رسیده است. در ادامه هم با طلا روکش می‌شود.
هر مجسمه «اسکار» 13.5 اینچ قد و 8.5 پوند وزن دارد که معادل یک گالن شیر است. درست است که مجسمه وزن زیادی دارد اما یادمان باشد که این تندیس سنگین بسیار با دوام و ماندگار است و دلیل سنگین بودنش هم همین موضوع است.
«سی.ان.ان» در ادامه با بهره‌گیری از عکس‌های کریستوفر پین نحوه ساخت را در قالب تصویر ارائه کرده که توضیحات مکتوب این گزارش را کامل کرده‌اند. این عکس‌ها از کارگاه « UAP » واقع در شمال نیویورک برداشته شده‌اند.
در سال چند تندیس «اسکار» ساخته می‌شود؟
جیک جویس درباره تعداد آثار ساخته شده توسط او و همکارانش، گفت: کارگاه « UAP » در سال حدود شصت مجسمه می‌سازد و ساخت همه آنها شش ماه، یعنی نیمی از سال زمان می‌برد.
او همچنین درباره روند ساخت در ابتدای کار توضیحاتی داده است. جویس گفته است: این فرآیند با یک مدل پرینت سه بعدی شروع می‌شود که آن را در یک موم با وضوح بالا می‌ریزیم. و اینکه یک قالب لاستیکی سیلیکونی از این الگوی اصلی ساخته شده است تا مجسمه‌های مومی بیشتری ایجاد شود.
جویس گفت: اینطور نیست که مجسمه‌های مومی دیگر به کار نیایند؛ بلکه دوباره مورد استفاده قرار می‌گیرند. این سازه‌ها در واقع سیستمی محسوب می‌شوند که طی آن پوسته سرامیکی در ماسه سیلیس فرو می‌رود. زمانی که این پوسته کامل شد، ضخامت آن با جزییات کامل در همه جای اطراف موم حدود 3/8 اینچ است.
آیا می‌دانستید شیوه ساخت تندیس «اسکار» سنتی است؟
جیک جویس در ادامه توضیحاتش گفته است: آنچه در قسمت بعدی روند ساخت اهمیت دارد انجام درست مرحله لوله‌کشی سیستماتیک است چون در ادامه محصول به دست آمده در داخل کوره‌ای قرار می‌گیرد که موم در آن ذوب می‌شود و یک ظرف توخالی (با شکل قالب نگاتیو یا منفی کامل از مجسمه) را پر می‌کند. در ادامه برنز سیلیکون در یک بخش جدا ذوب و در محل قبلی موم ریخته می‌شود.
جویس می‌گوید: این یک روش سنتی ریخته‌گری است که به آن موم گمشده می‌گویند.
به گفته مدیر کارگاه مجسمه ریخته‌گری شده باید یک شب بماند تا حرارت آن فروکش کند و خنک شود.
در ادامه پوسته سرامیکی با چکش شکسته می‌شود. سپس مجسمه ساخته شده از دستگاه جدا می‌شود تا نواقص احتمالی آن رفع شود. پس از این مرحله مجسمه به بخش تکمیل سپرده می‌شود تا مراحل پایانی را طی کند.
مراحل ساخت مهمترین تندیس سینمایی با دست!
جویس تاکید می‌کند که از این مرحله به بعد کارها دستی و با ظرافت انجام می‌شود. همه چیز باید دقیق باشد زیرا هر گونه نقص بعداً در مرحله آبکاری طلا مشخص خواهد شد.
او در ادامه گفت: هیچ راهی برای انجام این کار وجود ندارد جز اینکه ساعت‌ها پشت میز بنشینید و با دقت بسیار مطمئن شوید که سطح را بدون حذف هیچ‌یک از ویژگی‌ها می‌سابید.
ادامه روند ساخت و مراحل نهایی
هنگامی که انجام تمام مراحل به پایان رسید، نوبت به جانمایی اثر روی پایه می‌رسد. در ادامه تمبرهای فلزی آکادمی اسکار شماره سریال‌های ساخت دریافت می‌کنند که روی آنها نصب می‌شود. و بعد تندیس‌ها برای شریکی دیگر در محله بروکلین شهر نیویورک ارسال می‌شوند تا آبکاری طلا روی آنها صورت گیرد.
این شریک یا همکار کارگاه « UAP »، کمپانی « Epner Technology » است که هر مجسمه را ابتدا در مس، سپس نیکل و در ادامه طلای بیست و چهار عیار قرار می‌دهد تا آبکاری شوند.
جویس به «سی.ان.ان» گفت: در این مرحله کنترل کیفیت بسیار برای ما مهم است و به همین دلیل با کمپانی « Epner Technology » در این زمینه تعامل زیادی داریم.
در ادامه پس از اطمینان از کیفیت تندیس‌ها آنها را به کارگاه خودمان بر می‌گردانیم تا روی پایه‌های اصلی مونتاژ شوند. در ادامه مجسمه‌ها توسط یک سطح دیگر از طلا روکش می‌شوند و پایه آنها نیز پتینه سیاه دریافت می‌کند.
پایان ماجرا برای جیک جویس و همکارانش خداحافظی با مجسمه‌های طلا و تحویل آنها به آکادمی «اسکار» است. پس از برگزاری مراسم در صورت اضافه آمدن تندیس‌ها آنها را تا سال بعد به خزانه آکادمی انتقال می‌دهند.
گفتگو با کریستوفر پین عکاس کارگاه «UAP»
پین که عکاسی حرفه‌ای است، درباره حضورش در کارگاه « UAP » گفته است: طی حضورم موضوع جالب برایم دیدن شکل و سازه‌های متمایز از تندیسی بود که همه ما آن را می‌شناسیم. این روند از صفر تا صد ساخت مجسمه «اسکار» اتفاقی است که کسی تا به امروز شاهدش نبوده است.
تخصص کریسوفر پین در عکاسی صنعتی است. او اغلب به سراغ پروژه‌هایی می‌رود که ساخت محصولاتی را به عهده دارند. او درباره حضورش در کارگاه ساخت تندیس اسکار گفت: چالش این عکس‌برداری‌ها نشان دادن روندی است که ما نتیجه آن را می‌دانیم. تندیس «اسکار» هم در زمانی که محصول هنوز در حال شکلگیری است، قابل تشخیص است. این یعنی ابهامی وجود ندارد و کل این پروژه هم اتفاقی نمادین محسوب می‌شود.
با همه این‌ها پین می‌گوید با وجود اینکه می‌دانسته نتیجه کار چه خواهد بود اما با دیدن روند ساخت تندیس بسیار شگفت زده شده و دیدش به این جایزه مهم و سازه آن تغییر کرده است.
او گفت: موضوع جالبی که کسی از آن مطلع نیست این است که تندیس نهایی از آنچه در کارگاه ساخته شده کوچکتر است چون سمباده خورده و صیقل داده شده است.
گفتنی است کارگاه « UAP » پلاک برنزی برگزیدگان اسکار را نیز طراحی و تولید می‌کند. این پلاک‌ها در ابتدا نامی بر خود ندارند به این دلیل که پیش از برگزاری هنوز نام برگزیدگان مشخص نیست. لذا نام برندگان در ادامه و پس از مراسم اسکار در پشت صحنه روی پلاک‌ها حک می‌شود.
دیدگاه