دستمزدهای باورنکردنی مجریان زن شبکه‌های آمریکایی و خداحافظی هدی قطب از NBC

پایان عصر طلایی مجریان کهنه‌کار

هدی قطب

شبکه‌های تلویزیونی در حال فاصله گرفتن از استعدادهای باتجربه و قدیمی هستند که سال‌ها چهره‌های آشنای تلویزیون آمریکا بوده‌اند. عامل اصلی این تصمیم، مسائل مالی است. هدی قطب ۶۰ ساله، سالانه بیش از ۲۰ میلیون دلار از NBC دریافت می‌کرد و همکارش ساوانا گاتری نیز دستمزدی مشابه داشت. هرچند هدی دلیل ترک برنامه را پایان دادن به حرفه‌اش در اوج و گذراندن وقت بیشتر با فرزندانش عنوان کرد، اما واقعیت‌های اقتصادی رسانه‌های پخش زنده، فشار زیادی بر شرکت‌هایی مانند NBC وارد کرده است.

کاهش مخاطبان چالشی جدی برای شبکه‌های تلویزیونی

برنامه‌هایی مانند «امروز» و «صبح بخیر آمریکا» (Good Morning America) که یک دهه پیش حدود ۵ میلیون بیننده داشتند، اکنون مخاطبانشان نصف شده‌اند. علاوه بر این، جذب مخاطبان جوان برای این برنامه‌ها تقریباً غیرممکن شده است، به طوری که تنها حدود ۶۰۰ هزار بیننده در رده سنی ۲۵ تا ۵۴ سال دارند.

مجریان جوان‌تر با دستمزدهای کمتر

کیتلین کالینز

شرکت‌هایی مانند NBC اکنون به دنبال پرداخت دستمزدهای کمتر به مجریان زن خود هستند. برای مثال، کیتلین کالینز ۳۲ ساله، مجری برنامه «منبع» (The Source) در CNN، سالانه ۳ میلیون دلار دریافت می‌کند که به گفته منابع آگاه، اگر یک دهه پیش وارد این صنعت شده بود، این رقم دو برابر می‌بود.

استثناها

البته استثناهایی نیز وجود دارد. ریچل مدو از NBC سالانه ۳۰ میلیون دلار برای اجرای یک شب در هفته دریافت می‌کند، اما گفته می‌شود که در قرارداد بعدی افزایش حقوقی نخواهد داشت. حتی CBS News نیز در حال برنامه‌ریزی برای جایگزینی نورا اودانل با مجریانی کم‌هزینه‌تر است.

به استثنای ریچل مدو، هیچ مجری زن دیگری نتوانسته است به دستمزد ۲۵ میلیون دلاری مت لوئر برسد که آخرین دستمزد او در سال ۲۰۱۷، پیش از رسوایی آزار جنسی او پرداخت می شد.

چشم انداز آینده

به نظر می‌رسد روند کنار گذاشتن استعدادهای باتجربه با زمان تمدید و مذاکره مجدد قراردادها سرعت بیشتری خواهد گرفت. این تغییرات نشان‌دهنده تحولی عمیق در صنعت رسانه است که می‌تواند آینده تلویزیون و نحوه ارائه اخبار و سرگرمی را دستخوش تغییرات اساسی کند.

این تحولات، پرسش‌های مهمی را درباره آینده رسانه‌های سنتی، نقش تکنولوژی در تغییر الگوهای مصرف رسانه‌ای و اهمیت تنوع و برابری در صنعت پخش مطرح می‌کند. آیا این تغییرات می‌تواند به نوآوری و جذب مخاطبان جدید منجر شود یا خطر از دست دادن کیفیت و تجربه را به همراه خواهد داشت؟ پاسخ به این سؤالات در سال‌های آینده، شکل جدیدی به چشم‌انداز رسانه‌ای خواهد داد.