تئاتر در خرداد حدود ۱۳میلیارد تومان فروخت
نتیجه خصوصی‌سازی در تئاتر
فروش در سینمای ایران پایین است و سینماگران در روزهای اخیر بارها درباره این وضعیت هشدار داده‌اند. فیلم «لامینور» ساخته داریوش مهرجویی بعد از دو ماه اکران کمتر از یک میلیارد و پانصد میلیون تومان فروش داشته است. فیلم «مجبوریم» ساخته رضا درمیشیان بعد از یک ماه و نیم اکران، یک میلیارد و ششصد میلیون به فروش رسیده و فیلم «مغز استخوان» ساخته حمید رضا قربانی هم بعد از دو ماه اکران حدود دو میلیارد فروخته است. «بدون قرار قبلی» ساخته بهروز شعیبی نیز در بیست روز، یک میلیارد و سیصد و هشتاد میلیون فروش داشته است. این در حالی است که تعداد زیادی از ستاره‌های سینمای ایران در این فیلم‌ها حضور دارند اما مخاطب اقبالی به دیدن آثارشان ندارد.
در چنین شرایطی جدیدترین آمار فروش سالن‌های تئاتر در تهران نشان می‌دهد که این مجموعه‌ها در طول یک ماه بیش از ۱۲میلیارد و ۴۸۹ میلیون تومان فروش را تجربه کرده‌اند. نکته عجیب این است که مبلغ ده میلیارد تومان از این فروش فقط به مجموعه خصوصی «شهرزاد» اختصاص دارد که سه تالار اقماری دارد. مجموعه‌های بزرگ تئاتر شهر با پنج تالار اقماری و تماشاخانه ایرانشهر با دو تالار اقماری بسیار پایین‌تر از رقیب خود در طول یک ماه فروش داشته‌اند. اقتصاد هنر اصلی‌ترین مؤلفه زنده ماندن و تضمین گردش چرخ اقتصادی فعالیت‌های هنری در تمامی شاخه‌های آن به شمار می‌رود. حوزه هنرهای نمایشی به‌عنوان یکی از معدود حوزه‌های هنری که در تمامی جهان همواره از حمایت‌های دولتی بهره می‌برد، در ایران نیز همواره از حمایت‌های بخش دولتی برخوردار بوده است. در سال‌های اخیر اما مجموعه‌های خصوصی در حوزه تئاتر راه‌اندازی شدند و تا پیش از کرونا توانستند خودشان را با تمام مشکلات سرپا نگه دارند.
در این میان حضور چهره‌های سرشناس در مجموعه‌های خصوصی و همچنین قیمت‌گذاری بالاتر بلیت‌ها باعث شده فروش در مجموعه‌های خصوصی اوج بگیرد. این اما همه ماجرا نیست. ماجرای افت فروش در مهم‌ترین مجموعه‌های دولتی پایتخت مدت‌هاست شروع شده اما متولیان فرهنگی کشور به این موضوع بی‌اعتنا بوده‌اند. در همین رابطه پیش‌تر خبرگزاری مهر گزارش سفر چندساعته یک خبرنگار با مسافران اتوبوس خط راه‌آهن - تجریش را منتشر کرد که در مسیر از مقابل «تئاتر شهر» می‌گذشت.
نتیجه آن گزارش نشان می‌داد تئاتر به‌واسطه افزایش هزینه‌ها و بهای بلیت، بخش مهمی از مخاطبانش را کنار گذاشته است، اما بحث ممیزی و حذف هنرمندان نامدار از صحنه‌ها مورد مهم دیگری بود که مخاطبان قدیمی «تئاتر شهر» به عنوان دلیل روی‌گردانی خود از تئاتر اعلام کرده بودند. پیش از این نیز بارها تحلیلگران حوزه تئاتر نیز نوشتند که «ویترین تئاتر ایران» در نتیجه عملکرد مدیران دولتی دستخوش آسیب جدی شده است. طوری‌که امروز کارگردانان صاحب‌نام تئاتر هم قادر به بازگرداندن اعتبار از‌دست‌رفته‌اش نیستند. به نظر می‌رسد سیاستگذاری نادرست در بخش دولتی و تصمیم‌های درست در بخش خصوصی حالا تئاتر ایران را به یک بزنگاه تاریخی کشانده است. شاید نشانه‌های یک خصوصی‌سازی درست این روزها در عرصه تئاتر ایران به نمایش گذاشته شده باشد.
دیدگاه