یادبود مریم کاظم‌زاده برگزار شد/ زنی که همچنان الگوست

یادواره مریم کاظم زاده عکاس و روزنامه نگار دفاع مقدس هفتم خردادماه در بنیاد روایت فتح برگزار شد.

مریم مجلسی گوینده خبر و مجری برنامه‌های رادیویی اجرای این برنامه را بر عهده داشت.

در این مراسم مریم بی ازاران دختر مریم کاظم‌زاده روی صحنه رفت و در سخنانی بیان کرد: ما وقتی کودک بودیم و با خواهرم در کمد دنبال شکلات می‌گشتیم عکس پیدا می‌کردیم فکر می‌کردم این روال است و جای عکس در کمد است. آقای میرهاشمی و آقای بهرامی از مدیران انجمن عکاسان، سالی که خواستند عکس‌های مادر را منتشر کنند فکر نمی‌کردیم اینقدر دیده شود. این عکس‌ها باعث شد مادرم دوباره زنده شود.

محمدحسین حیدری مدیرعامل انجمن عکاسان انقلاب و دفاع مقدس در ادامه بیان کرد: خداوند را هزار بار شکر می‌کنیم که امروز توفیق شد در خدمت شما باشیم. خوشحالم بعد از مدتی که به دلیل کرونا و دیگر مسایل نتوانستیم مجلسی ترتیب دهیم امروز یاد و خاطر خانم کاظم زاده باعث شد این برنامه تدارک دیده شود. او طی حیات پربار و پر ثمرش مایه وفاق عکاسان بود. حضورش در دل حوادث مختلف خصوصاً انقلاب و آتش و خون دوران دفاع مقدس از او زنی شجاع ساخت. از او زنی هنرمند و دغدغه مند ساخت و ما افتخار داریم که این دست از زنان توانسته‌اند گوشه‌ای از تاریخ انقلاب را ثبت کنند. امیدواریم تا هستند قدرشان را بدانیم و وقتی رفته‌اند یادشان را نگه داریم.

وی در پایان سخنانش به نام‌های دیگری از درگذشتگان اشاره و از احمد علیزاده نوری، اکبر عالمی احمد نصیرپور، نادر طالب زاده و… یاد کرد.‌

در بخش دیگر محسن راستانی عکاس روی صحنه رفت و گفت: شاید من خیلی خانم کاظم زاده را نمی‌شناختم و آشنایی نزدیکی با او نداشتم. اما گاهی ما مسیول این دوری نبودیم بلکه طبقه بندی‌های بود که در جامعه شکل می‌گرفت و آدم‌ها را متفاوت جلوه می‌داد. من وقتی چهره او را در جوانی می‌دیدم یاد خواهران در خرمشهر می‌افتادم که امروز بخشی از واقعیات جنگ در خرمشهر هستند.

وی اضافه کرد: رزمنده‌ای که می‌جنگد رو به رویش را نگاه می‌کند و حتی کنار یا پشتش را نمی‌بیند اما به نظرم زنان شهامت بیشتری داشتند که صحنه را کامل‌تر نگاه کنند. بخشی از ادبیات دفاع مقدس ما توسط زنان نگاشته شد و می‌فهمید اگرچه زن چیزی نمی‌گوید و سکوت کرده اما همه را در دلش نگه داشته است. بخشی از دردهای جنگ در درون زنان شکل می‌گیرد.

این عکاس با طرح سوالی گفت: چرا امروز دانشجویان ما این زن بزرگ را نمی‌شناسند؟ مگر قرار است همه خود را معرفی کنند و پشت این تریبون بیایند. بسیاری بودند که انسان‌های بزرگی بودند و فارغ از طبقه بندی‌ای که جامعه دینی به آنها می‌بخشید انسان بودند. مریم کاظمی متعلق به همه ماست. او خوب زندگی کرد. هر جا بوده از حقیقت چنگ زده است در جنگ هم به دنبال حقیقت بوده است.

وی اضافه کرد: او نزدیکترین فاصله را با واقعیت داشت و انسانی که بتواند با واقعیت مماس شود به رنج‌ها، غم‌ها، ایثار، قدرت‌های بشری و… نزدیک شود در عکس هم به واقعیت نزدیک است. این عکاسان شاخص سرمایه اجتماعی ما هستند.

در بخش دیگر فاطمه نواب صفوی در سخنانی تصریح کرد: مریم کاظم زاده زنی بود که خیلی زندگی کرده بود. ممکن است کسی صد سال زندگی کرده باشد اما یک ماه هم زندگی اش پر از تجربه نباشد. او در خانواده‌ای بود که بسیار او را با اعتماد به نفس بار می‌آورند خودش به انگلیس می‌رود و حجابش را هم دارد. اعتقاداتش را حفظ می‌کند. زیباترین عکس‌ها را از امام می‌گیرد و شهر به شهر و کوچه به کوچه تصویر می‌گیرد از انقلاب. شخصیت او برای همه زنان جوان یک الگوست.

طیبه میرزااسکندری سردبیر اسبق نشریه زن روز نیز در سخنانی بیان کرد: ما سال‌ها در حوزه زنان کار مطبوعاتی کردیم و یک دغدغه داشتیم که این بود که زنی که انقلاب می‌خواست بسازد و به جامعه ایران و جهان معرفی و عرضه کند معرفی شود.

وی اضافه کرد: ما کمتر توانستیم چنین زنانی را نشان دهیم. نه اینکه زنان قابل عرضه به جهان و جهانیان نداشته باشیم اما در نمایش این چهره‌ها کم توفیق بودیم.

وی در پایان گفت: مریم کاظم زاده بزرگ‌تر از هنرمندی اش در عکاسی، هنرمندی اش در نحوه‌ای از زیستن بود که توانست زن مسلمان انقلابی را به بهترین شکل به تصویر بکشد و ما هنوز در یکسالگی درگذشت او احساس می‌کنیم او را همچنان داریم و همچنان از او ایده می‌گیریم و الگو است.