به جای اسم و فامیل بازی کمی تاریخ بخوانید/ انتقاد کیهان از نامگذاری دو خیابان به نام دو هنرمند

جناب آقای شریعتمداری مدیر مسئول محترم روزنامه کیهان با سلام و احترام

نظر به انتشار خبری با عنوان «نامگذاری معابر تهران به نام پوچگراهای عصر طاغوت» شماره ۲۲۶۰۶ مورخ ۲۰ آبان ۱۳۹۹ آن روزنامه و درج تیتر خبر در صفحه نخست، که متضمن نسبت‌های ناروا به شورای اسلامی شهر تهران بوده، مقتضی است ترتیبی اتخاذ گردد که متن ذیل مطابق قانون مطبوعات در شرایط مشابه چاپ و منتشر گردد.

١- شورای اسلامی شهر تهران در هیچ دوره‌ای مصوبه‌ای مبنی بر حذف عنوان شهید از کنار نام برخی معابر نداشته و این اتفاق در ۱۵ سال گذشته و عموما بر اثر تخریب و فرسودگی و تعداد اندکی قصور فنی پیمانکار بوده است. بهره‌برداری از این موضوع توسط برخی رسانه‌ها و نسبت دادن آن به مدیریت شهری و شورای شهر دوره پنجم یک اقدام کاملاً سیاسی، ‌تفرقه‌آمیز و غیراخلاقی است که حاصلی جز خدشه بر سرمایه اجتماعی نظام و جایگاه والای نام شهدا که مورد احترام همه اقشار و گروه‌ها است، ندارد.

٢- در دوره فعلی شورا مصوبات شورای شهر در به‌کارگیری اسامی‌ شهدا در معابر عمومی مؤید توجه ویژه به جایگاه والا و ارزشمند شهدای دفاع مقدس و مدافعین حرم است که این مهم به‌صورت کامل در گزارش کمیته ویژه بررسی موضوع تابلوهای مزین به نام شهداء (مهر و آبان ۹۸) توسط شورای اسلامی شهر تهران منتشر شده است.

۳- درخصوص نامگذاری معابر به نام هنرمندان مذکور در خبر روزنامه کیهان، شورای اسلامی شهر تهران به نمایندگی از عموم شهروندان به تنوع و تکثر دیدگاه‌های مورد اقبال اجتماعی در چارچوب قوانین جمهوری اسلامی ایران بها داده و به وظایف قانونی در نامگذاری معابر می‌پردازد، طبیعی است که ممکن است انتقاداتی از سوی سایر سلایق و دیدگاه‌ها نیز به این نامگذاری‌ها وجود داشته باشد که انتظار می‌رود این انتقادات به جای طرح به‌صورت تخریبی، در فضای کارشناسی و فارغ از برچسب‌زنی‌های سیاسی صورت گیرد تا مسئولان محترم کمیسیون نامگذاری، نسبت به پرسش‌های این بخش از افکار عمومی پاسخگویی لازم را بعمل آورند.

توضیح کیهان:

۱- در هیچ کجای مطلب «نا‌مگذاری معابر تهران به نام پوچ‌گراهای عصر طاغوت» نیامده که در شورای شهر تهران، مصوبه‌ای مبنی حذف یا درج عنوان شهید بر معابر عمومی وجود داشته، بلکه صرفاً بر اساس مشاهدات و اخبار تأیید شده که مستندات آن نیز قبلاً همراه عکس و خبر به چاپ رسیده و در این خبر نیز به آن‌ اشاره شده؛ صرفا «حذف عنوان شهید از کنار نام برخی معبرهای مزین به نام شهدا» مدنظر بوده که موضوع کتمان‌شده‌ای نبوده و نیست.

۲- نویسنده پاسخ شورای شهر، این شورا را «نماینده عموم شهروندان» دانسته است که می‌تواند به «تنوع و تکثر دیدگاه‌های مورد اقبال اجتماعی در چارچوب قوانین جمهوری اسلامی» بها دهد. سؤال اینجاست آیا نامگذاری پیشانی سفیدترین وابستگان به دربار پهلوی و مجیزگویان شاه و فرح، از نظر اعضای این شورای شهر، «دیدگاه مورد اقبال عمومی» به شمار می‌آید؟ آیا تجلیل از فردی که از عوامل اداره اطلاعات آمریکا بوده و به دلیل ساخت مجسمه‌های برنزی رضا و محمدرضا پهلوی مورد تحسین فرح دیبا قرار گرفت، در چارچوب قوانین جمهوری اسلامی محسوب می‌شود؟

۳- اعضای شورای شهر تهران باید میزان مطالعه خود در تاریخ و به‌خصوص عوامل فرهنگی رژیم طاغوت را کمی ‌بالا ببرند تا ببینند پرویز تناولی در شهریور ۱۳۴۸، نمایشگاهی از آثار به اصطلاح تجسمی‌اش برپا کرد و در آن به‌طور علنی به اعتقادات و باورهای دینی مردم توهین نمود، به‌طوری که حتی مجله فردوسی آن را تاب نیاورده و در ۱۸ شهریور نوشت: «(از جمله آثار وی) یک ضریح که داخل آن آفتابه رنگ کرده گذاشته، با این عنوان که «ما همه را دوست داریم.» یک دانشجوی شیرازی دارد به رفقایش می‌گوید که این کار توهین آشکاری است به مقدسات و ضریح و حرم...»

تناولی ساخت این‌گونه آثار موهن را ادامه داد تا اینکه در جریان جشن به اصطلاح هنر شیراز، مجسمه‌ای که از آلت تناسلی ساخته بود را به نمایش گذاشت. این اقدام وی با اعتراض شدید مردم رو‌به‌رو شد تا آنجا که برپاکنندگان جشن هنر، او را تحت حمایت مأموران ساواک و شهربانی از شیراز به تهران منتقل کردند و برای مدت زیادی از‌ ترس مردم زندگی پنهان داشت.

پرویز تناولی در دهه ۱۳۴۰ که عضو شورای به اصطلاح هنری دفتر فرح پهلوی بود، با بودجه و تبلیغات این دفتر تبدیل به سمبل هنرمندان به اصطلاح مدرنیست شد و مجسمه‌هایی با الهام از اندام تناسلی برای نمایش در محوطه کاخ نیاوران ساخت که همین باعث شد در میان برخی محافل هنری به پرویز تناسلی شهرت یابد.

۴- فردی با چنین کارنامه سیاه هنری از نظر اعضای شورای شهر تهران «مورد اقبال عمومی» محسوب می‌شود؟! آیا چنین رویکردی تحقیر و توهین آشکار به شهروندان و مردمی نیست که شورای یاد شده خود را نماینده عموم آنها می‌داند؟!

بهتر است اعضای محترم شورای شهر تهران سطح سواد تاریخی خود را افزایش دهند چرا که به‌نظر می‌رسد جریانی با سوءاستفاده از بی‌اطلاعی آنها به‌دنبال مطرح کردن شخصیت‌های سیاه تاریخ ایران است. پیشتر شورای شهر تهران خواستار احداث گنبد و بارگاه برای قبر ملک‌المتکلمین عنصر بابی‌مسلک و بدسابقه عصر مشروطه شد. همچنین آذر ۱۳۹۶ کتابی تحت عنوان «مساجد دارالخلافه» با حمایت شورای شهر تهران منتشر شد که به تطهیر برخی چهره‌های فرقه ضاله بابیه می‌پرداخت.

متأسفانه مدت‌هاست شورای شهر تهران به‌جای پرداختن به مشکلات عدیده مردم و حل و فصل گرفتاری‌های فزاینده آنها در حوزه شهری، وقت خود را به اسم و فامیل بازی با معابر تهران می‌گذراند.

خبر روزنامه کیهان با عنوان «نامگذاری معابر تهران به نام پوچ‌گراهای عصر طاغوت» در تاریخ ۲۰ آبان ۱۳۹۹

شورای شهر تهران نامگذاری خیابان‌هایی در تهران به نام دو فعال فرهنگی پوچگرا را تصویب کرد! هنوز مدت چندانی از حذف عنوان شهید از کنار نام برخی معبرهای مزین به نام شهدا با تصمیم مدیریت شهری تهران نگذشته است؛ اتفاقی که با انتقادات بسیاری از سوی عموم مردم مواجه شد و اصلاح شد. اما این‌بار شورای شهر تهران تصمیم گرفته که نام دو فعال فرهنگی با گرایش به ‌ترویج پوچی در دوران طاغوت را روی دو معبر در تهران بگذارد! با رأی اعضای شورای شهر تهران بناست یک معبر در تهران به نام «پرویز تناولی» و یک معبر دیگر در تهران نیز به نام «سهراب شهید ثالث» نام‌گذاری شود! این در حالی است که پرویز تناولی، از وابستگان به دربار ستمشاهی پهلوی بود؛ او یک مجسمه‌ساز است که به‌خاطر طراحی مجسمه‌هایی با مضمون نیهیلیسم و پوچگرایی و همچنین آثاری با مضمون جنسی شهرت یافته است، تا آنجا که حتی نشریه فردوسی چاپ قبل از انقلاب، در واکنش به برپایی نمایشگاه آثار تناولی نوشته بود: «خوب شد مردم به نمایشگاه این مجسمه‌ساز نیامدند و ندیدند که چه آثار ضد‌اخلاقی به ‌نمایش درآمده است.»

همچنین سهراب شهید ثالث، از سردمداران جریان موسوم به سینمای موج نو بود که با بودجه رژیم طاغوت، فیلم‌هایی با درونمایه شبه‌روشنفکرانه و پوچگرایانه می‌ساخت.

گفتنی است، این‌گونه اقدامات این دوره از مدیریت شهری تهران مسبوق به سابقه است. به‌طور مثال، حدود یک سال قبل نیز در برخی ایستگاه‌های مترو تهران نمایشگاه عکسی تحت عنوان «یادگار ماندگار» برگزار شد. در این نمایشگاه، عکس‌های برخی عناصر غربگرا و بعضاً از وابستگان پیشانی‌سفید دربار شاه و فراماسونری تحت عنوان متفکر و اندیشمند و فرهیخته به نمایش درآمد!