صداوسیما غیر از این دونفر، بازیگر که نقشهای تکراری بازی می کنند ندارد؟

مریم کاویانی دیگر بازیگری است که در ماه‌های اخیر، درتلویزیون حضوری جالب توجه داشته است. او در حالی که از اواخر مرداد تا اواخر شهریور با سریال «راز ناتمام» در شبکه یک سیما دیده می‌شد، مدتی است که «آتش سرد» را نیز روی آنتن شبکه دو سیما دارد و از چند شب پیش نیز با «آزادی مشروط» بار دیگر مهمان شبکه یک شده است. نقش‌های ایفا شده توسط کاویانی در این سه مجموعه، فرعی و کمابیش متنوع‌تر از پرویز فلاحی‌پور است، هرچند که در طراحی لباس و چهره‌پردازی این بازیگر، تفاوتی دیده نمی‌شود. البته این مورد را نمی‌توان نقطه ضعف خاصی برای این سه سریال به شمار آورد، چراکه در بسیاری دیگر از بازیگران زن نیز مشترک است و قواعد معمول تلویزیون در این زمینه، اهمیت فراوانی دارد.

نقش‌های مشابه پرویز فلاحی‌پور

پرویز فلاحی‌پور این شب‌ها همزمان دو سریال جدید در حال پخش دارد: «آتش سرد» که از نیمه پخش رد شده و «آزادی مشروط» که به تازگی به آنتن رسیده است. او در «آتش سرد» نقش یک مرد درستکار را ایفا می‌کند که نمی‌خواهد حق کودک یتیم تحت قیمومیت او، خورده شود. فلاحی‌پور در «آزادی مشروط» نیز در نقش یک فرد نیکوکار جلوی دوربین رفته است که فعالیت نیروهای جهادی را در مبارزه با کرونا سازمان می‌دهد. این هنرپیشه پیش از این دو سریال، «بی‌نشان» را نیز در شبکه سه داشت که از نیمه مرداد تا اوایل مهر روی آنتن رفت. او در این سریال نیز یک نقش مثبت را ایفا کرد؛ یک خبرنگار افشاگر فساد که مثل نقش او در «آتش سرد»، جانباز دفاع مقدس بود. جالب این که چهره‌پردازی این بازیگر نیز در هر سه سریال، شباهت‌های واضحی با یکدیگر دارد: ریش سفید با سبیل جوگندمی. اگرچه موی او در «آزادی مشروط»، بلندتر از موی این بازیگر در «آتش سرد» و «بی‌نشان» است و رنگ آن‌ها نیز کمابیش متفاوت است. نقش‌آفرینی این بازیگر نیز در هر سه اثر، به شدت شبیه به یکدیگر است؛ چراکه کاراکترهای او شبیه هم است.

در کنار این دو بازیگر که در کمتر از سه ماه، سه سریال روی آنتن سیما داشته‌اند و دارند، چهره‌های دیگری نیز هستند که با حضور در دو سریال، کمابیش پررنگ بوده‌اند. فریبا متخصص با «برف بی‌صدا می‌بارد» و «آتش سرد»، مجید واشقانی با «رعد» و «بی‌نشان»، کاظم هژیرآزاد با «بی‌نشان» و «بی‌همگان» و اکبر رحمتی با «آزادی مشروط» و «بی‌نشان» از جمله این بازیگران‌اند. اگر بازه زمانی را از 2-3 ماه اخیر گسترده‌تر کنیم، این فهرست طولانی‌تر هم خواهد شد.

همه آن چه گفته شد، در حالی است که به نظر می‌رسد تلویزیون می‌تواند از هنرپیشه‌های فراوانی جلوی دوربین استفاده و به خصوص چهره‌های تازه را معرفی کند، اما اصرار به استفاده از شماری بازیگر محدود، این اتفاق را رقم زده است. به علاوه این که بعضی از هنرپیشه‌های سینما و تلویزیون به دلایل مختلف مالی، سیاسی و ... شاید حاضر به همکاری با تلویزیون نباشند. از سوی دیگر هماهنگی نیز میان شبکه‌های تلویزیون لازم است تا سریال‌هایی با بازیگران مشابه، همزمان یا پشت سر هم روی آنتن نروند. این اتفاق زمانی بغرنج‌تر می‌شود که قصه‌ها و حال‌وهوای سریال‌ها نیز به یکدیگر شباهت دارد؛ ناگهان چند ملودرام غمگین روی آنتن می‌آید یا به شکلی عجیب، چند سریال با مضمون ضد فساد و رانت، در فاصله زمانی کوتاهی به آنتن می‌رسد. آن چه گفته شد، از جمله عللی است که مخاطب را درباره تلویزیون دل زده کرده و او را به علت آن که سریال‌ها را «تکراری» می‌داند، از پای تلویزیون فراری می‌دهد. مدیران سیما باید علاوه بر قصه‌های مشابه، برای معضل تکراری شدن بازیگران سریال‌ها هم راهکاری بیابند.