اسکار چگونه در بسیاری موارد حق «بهترین‌ها» را پایمال کرد

سناریونویس بزگ هالیوود دالتون ترومبو که در دوران مک کارتی در لیست سیاه بود آن را یک واقعه غم‌انگیز سینمایی توصیف کرد کرد وگفته است:«وقتی بزرگانی چون هیچکاک، ولز، چاپلین و هاکس اسکار نگرفته‌اند آیا نباید در ماهیت آن شک داشت؟» در اینجا دهه به دهه فیلم‌ها را مورد بررسی قرار داده تا ببیند آکادمی چگونه در بسیاری موارد حق «بهترین‌ها» را پایمال کرده و درواقع ارزش‌های یگانه هنری آنها را نادیده گرفته است.

دهه۱۹۳۰

آکادمی دو فیلم پرارزش چارلی چاپلین یکی «روشنایی‌های شهر» (۱۹۳۱) و دیگری «عصر جدید» (۱۹۳۶) را نادیده گرفت همچنین کمترین توجهی به فیلم‌های «دردسر در بهشت » ۱۹۳۲ و «طرحی برای زندگی» ۱۹۳۳ ساخته ارنست لوبیچ نکرد. فیلم‌های «چای تلخ ژنرال ین» ۱۹۳۳ اثر فرانک کاپرا و «خائن» ۱۹۳۵ اثر جان فورد و البته فیلم کلاسیک ژآن نوآر توهم بزرگ(پخش در امریکا به سال ۱۹۳۸) هیچ‌گونه موفقیتی نیافتند؛ از همه بدتر کارتون زیبای والت‌دیزنی، سفید برفی و هفت‌کوتوله ۱۹۳۷ اصلا به حساب نیامدند و نیز اثر جاودانه ویکتور فلمینگ «جادوگر شهر زمرد» ۱۹۳۹ مورد کم‌لطفی آکادمی واقع شد.

دهه ۱۹۴۰

طنز بی‌مانند چاپلین دیکتاتور بزرگ (۱۹۴۰) در سکوت باقی ماند. اثر شاعرانه پرستون استرجس با نام سفرهای سالیوان ۱۹۴۱ و کمدی یگانه ارنست لوبیچ بودن یا نبودن ۱۹۴۲ با بی‌اعتنایی روبه‌رو شد. فیلم شگفت‌انگیز اورسن ولز همشهری کین ۱۹۴۱- که امروز جزو بهترین آثار تاریخ سینماست- فقط اسکار سناریو را برد. همین‌طور فیلم نوآر ژآک تورنر«از درون گذشته» ۱۹۴۷ نادیده گرفته شد. در همین دهه اثر اجتماعی درخشان جان فورد «خوشه‌های خشم»، وسترن سیاه ویلیام ولمن «حادثه آکس- بو» ۱۹۴۳، کمدی تلخ فرانک کاپرا «زندگی شگفت‌انگیز است» و وسترن بزرگ هاوارد هاکس «رودخانه سرخ» هیچ جایزه‌ای نگرفتند.

دهه ۱۹۵۰

آکادمی از دو پدیده مهم در میان قرن بیستم چشم‌پوشی کرد؛ یکی فیلم نوآر و دیگری آلفرد هیچکاک ... در دهه ۵۰ هیچکاک بزرگ‌ترین آثار خودش را به وجود آورد: «پنجره رو به حیات»، «سرگیجه »، «شمال از شمال غربی» و «مرد عوضی» اما هیچ کدام از آنها جدی گرفته نشد. فیلم نوآرهای ماندگاری چون «جیب بر خیابان جنوب» ۱۹۵۳ اثر ساموئل فولر و «مرا مرگبار ببوس » ۱۹۵۵ اثر رابرت آلدریچ کنار گذاشته شد به غیر از آن کلاسیک‌هایی مانند «سانست بلوار » از بیلی وایلدر، «مکانی در آفتاب» از جورج استیونسن، «آواز در باران» از استنلی دانن «تعطیلات رمی» (شبی در زم) از ویلیام وایلر «جویندگان» از جان فورد و «غول» از جورج استیونسن در لیست شکست‌خورده‌ها بود.

دهه ۱۹۶۰

فیلم ترسناک بی‌نظیر هیچکاک «روانی»۱۹۶۰ به دلیل تم جنایت و صحنه قتل در حمام اصلا موفقیتی پیدا نکرد همین‌طور اثر انتقادی اجتماعی فدریکو فلینی «زندگی شیرین». فیلم‌های دیگری که آکادمی رد کرد، عبارت بودند از: «بیلیاردباز» ۱۹۶۱ساخته رابرت راسن که تنها نامزد اسکار شد، « لولیتا» ۱۹۶۲و «دکتر استرنج لاو» ۱۹۶۴ و «۲۰۰۱: اودیسه فضایی» ۱۹۶۸ ساخته استلنی کوبریک، «رومئو ژولیت» ۱۹۶۸ فرانکو زفیرلی و «بوچ کسیدی و ساندنس کید» ۱۹۶۹ ساخته جورج روی هیل ... ضمن آنکه به ارزش‌های «بانی و کلاید» ۱۹۶۷ اثر آرتورپن هیچ توجهی نشد.

دهه ۱۹۷۰

به فیلم‌های قابل اهمیتی چون «مش» ۱۹۷۰ ساخته رابرت آلتمن، «آخرین نمایش فیلم» ۱۹۷۱ اثر پیتر باگدانوویچ، «دیوار نوشته‌های امریکایی» ۱۹۷۳ ساخته جورج لوکاس و«زنی تحت نفوذ» ۱۹۷۴ اثر جان کاساوتی هیچ جایزه‌ای تعلق نگرفت. در سال ۱۹۷۶ دو فیلم «راننده تاکسی» از مارتین اسکورسیزی و « شبکه» از سیدنی لومت توفیق نیافتند. فیلم دیگر اسکورسیزی هم به نام «خیابان‌های پایین شهر» ۱۹۷۳ قبلا شکست خورده بود. یکی از بهترین آثار رومن پولانسکی «محله چینی ها» ۱۹۷۴ تنها اسکار سناریو را ربود.

دهه ۱۹۸۰

در اولین سال این دهه یکی از بهترین فیلم‌ها درباره دنیای مشت‌زنی اثر مارتین اسکورسیزی «گاو خشمگین» در مقابل فیلم ساده و کوچک رابرت ردفورد«آدم‌های معمولی» از پای درآمد. در همین سال چند فیلم عمده دیگر مثل «تلالو» اثر کوبریک، «پستچی همیشه دوبار زنگ می‌زند» اثر باب رافلسون و «تس» اثر پولانسکی ناکام ماند. اثر فوق‌العاده لویی مال «آتلانتیک سیتی» ۱۹۸۱ نادیده گرفته شد. «ارابه‌های آتش» ۱۹۸۱که تصور می‌رفت بهترین فیلم سال شود در برابر «سرخ‌ها»ی وارن بیتی رنگ باخت. «رگتایم» ۱۹۸۱ اثر میلوش فرومن گم‌وگور شد. در سال ۱۹۸۲ فیلم مشهور استیون اسپیلبرگ «ای‌تی» همچنین «سال زندگی خطرناک» اثر پیتر ویر اسکارهای فرعی را گرفتند. «فانی و الکساندر» اثر اینگمار برگمن با سردی مواجه شد و البته مهم‌تر از همه آخرین فیلم دیوید لین« گذرگاهی به هند» مغلوب «آمادئوس» میلوش فورمن شد.

دهه ۱۹۹۰ در همان ابتدای این دهه فیلم تند سیاسی انتقادی آلیور استون «جی اف کی» در برابر یک اثر ترسناک از جاناتان دمی «سکوت بره‌ها» شکست خورد. از فیلم‌های دیگری که در دهه ۹۰ بی‌اهمیت تلقی شدند، می‌توان از فیلم «آخرین موهیکان» اثر مایکل مان، «نمایش ترومن» اثر پیتر ویر و «مردی روی ماه» اثر میلوش فورمن نام برد. آیا اسکار بهترین بازیگر در طول چند سال متوالی حق جیم کری در این فیلم‌ها نبود؟

دهه ۲۰۰۰

به نظر می‌رسد در اوایل قرن ۲۱ آکادمی اسکار همچنان دچار خطاهای گذشته است. بسیاری از آثار قابل تامل در این دوره از دیدگاه آکادمی به دور مانده است.« رودخانه میستیک» ۲۰۰۳ اثر کلینت ایستوود و خاصه «۲۱ گرم» از الخاندرو گونزالس اینیاریتو در همان سال به حساب نیامدند. فیلم «استاد و فرمانده» ۲۰۰۳ اثر پیتر ویر هم کنار گذاشته شدند. در سال ۲۰۰۴ فیلم عاشقانه «دفترچه خاطرات» و اثر ساده اما تکان‌دهنده «بی‌حفاظ» در سکوت باقی ماندند. «تاریخچه خشونت» ۲۰۰۵ از دیوید گراننبرگ به همراه ۲۰۴۶ اثر وانگ کار- وای به سلیقه آکادمی خوش نیامد. همچنین دو فیلم گیرای «گل‌های شکسته» و «باغبان همیشگی» در همان سال فراموش شدند. مستند قوی مایکل مور «سیکو» هم باب طبع واقع نشد. فیلم‌های دیگر در سال ۲۰ ۲۰ از جمله «داستان ازدواج» اثر نوآبامباک، «مرد ایرلندی» اثر مارتین اسکورسیزی به خاطر فیلم کره‌ای «انگل» نادیده گرفته شدند.

منبع: اعتمادآنلاین