فریده سپاه‌منصور: سریال‌های ماهواره جذاب نیستند، کارهای ما عقب‌افتاده هستند!/ انتقاد این بازیگر از سانسورهای عجیب کارهایش
فریده سپاه‌منصور ـ هنرمند پیشکسوت کشورمان ـ می‌گوید: این روزها هیچکس دل و دماغ کار کردن ندارد. او که سال‌هاست برای سینما، تئاتر و تلویزیون نقش بازی کرده، معتقد است: تلویزیون هنرمندان را اذیت می‌کند و دوست دارد همه مجانی برایش کار کنند؛ مگر ما زندگی نداریم؟!
سپاه منصور ابتدا درباره مساله بزرگ این روزهای سازمان صداوسیما، اینگونه بیان کرد: در حال حاضر کسی دل و دماغ کار کردن ندارند، به خاطر اینکه مسئولان فکر می‌کنند فقط خودشان هستند که خرج زندگی دارند، اجاره خانه می‌دهند و زن و بچه دارند. مدیران فکر می‌کنند تمام کسانی که طرف قرارداد تلویزیون هستند اجاره خانه ندارند، خرید نمی‌کنند، زن و بچه ندارند، خرج رخت و لباس نمی‌دهند، فقط چون عاشق کارشان هستند چشم‌شان کور، دنده‌شان نرم، باید بیایند مجانی کار کنند و بروند!
این بازیگر تصریح کرد: متاسفانه حقوق عوامل کارها درست پرداخت نمی‌شود؛ فرقی هم نمی‌کند چه در تلویزیون و چه در سینما این روزها اوضاع خوب نیست. خیلی مواقع پیش می‌آید که متاسفانه برخی عوامل قهر کرده، کار را رها می‌کنند و می‌روند. به خدا ما هم زندگی داریم، وقتی ما می‌آییم و کار می‌کنیم، به امید این هستیم که زندگی‌مان بچرخد وگرنه آزار که نداریم. متاسفانه آنهایی که مسئولان سینما و تلویزیون هستند، این مسائل را متوجه نمی‌شوند و به شکل انگشت‌شمار فقط ممکن است تهیه‌کنندگانی در تلویزیون باشند که ما را درک کنند.
سپاه منصور سپس در پاسخ به اینکه پیام اصلی‌تان به عنوان یک هنرمند پیشکسوت به رییس صداوسیما (پیمان جبلی) برای حل معضلات فعلی تلویزیون چیست؟ خاطرنشان کرد: اول سانسورها را کم کنند. دوستان بنشینند و ببینند شبکه‌های ماهواره‌ای چه دارند که مردم ما را جذب می‌کنند؟ چه چیزهایی از این شبکه‌ها را ما نمی‌توانیم نشان بدهیم و چه چیزهایی را می‌توانیم نشان می‌دهیم؟ برای مثال موسیقی که می‌توانیم داشته باشیم. متاسفانه تلویزیون در بخش سانسور سخت‌گیری‌های عجیب و غریب می‌کند و آنچه در موردش سختگیری می‌کند، بد اندر بدترش را جوانان در شبکه‌های ماهواره‌ای می‌بینند، آیا این اتفاق برایشان مهم نیست؟
این هنرمند در ادامه همین بحث اظهار کرد: سریال‌های ماهواره آنچنان جذابیتی هم ندارند اما کارهای ما عقب‌افتاده هستند و باید حتماً تمهیداتی بیندیشیم که چه کار کنیم فیلم و سریال‌هایمان برای جوانان جذاب‌تر باشند. نمی‌گوییم خلاف موازین شرع عمل کنیم، اما در حال حاضر خیلی محدودیت داریم؛ به عنوان مثال مادری که دست و بالش تنگ است و مجبور است هر روز به فرزندانش تخم‌مرغ بدهد، یک روز تخم مرغ را خاگینه می‌کند، یک روز املت درست می‌کند، یک روز تخم مرغ شل درست می‌کند و ...؛ بالاخره تنوعی ایجاد می‌کند تا بچه‌ها غذا را بخورند و می‌گوید بیشتر از این ندارم و نمی‌توانم چیز دیگری بخرم اما همان تخم مرغ را به پنج ـ شش مدل درست می‌کند تا برای بچه‌ها تکراری نشود.
یک ژانر داستانی را مدام زیراکس می‌کنیم؛ چقدر تکرار؟
بازیگر سریال های «معصومیت از دست رفته»، «دوران سرکشی»، «مرگ تدریجی یک رویا»، «اغما»، «دردسرهای عظیم۲» و «نون خ ۱» همچنین به تنوع موضوع و ژانر در سریال‌های تلویزیونی اشاره کرد و این بخش را یکی دیگر از معضلات بزرگ صداوسیما دانست.
سپاه منصور تاکید کرد: بعد از سانسور، تنوع موضوع در صداوسیما واقعا جای بحث دارد. ما در کارهایمان تنوع نداریم و بعضا موضوعی را که مردم خوششان می‌آید، در دستگاه چاپ می‌اندازند و زیراکس می‌زنند. متاسفانه تمام داستان‌ها شبیه هم شده‌اند. دوستان کمی به خودشان زحمت بدهند یا اینکه یکسری افرادی که آگاه‌تر و باسوادترند به این کار را بیاورند تا فهم این را داشته باشند که حداقل کارهای متنوع‌تری را تصویب کنند.
و قسط آخر تلویزیون را کی داده کی گرفته
وی همچنین مساله بحث دستمزدهای برنامه‌سازان و هنرمندان را از دیگر معضلات صداوسیما دانست و در این زمینه گفت: دیگر معضلی که ما را اذیت می‌کند، همان‌طور که اشاره کردم دستمزدهای عوامل و بازیگران است. تلویزیون دستمزدها را نمی‌دهد و می‌گوید بیایید همه مجانی برای من کار کنید! چرا؟؟ این موضوع فقط حرف من نیست و درد خیلی‌هاست. قسط آخر تلویزیون هم که مثل مهریه می‌ماند، کی داده و کی گرفته! در واقع دوستان قسط آخر پروژه‌ها را حق خودشان می‌دانند، باقی قسط‌ها را هم که به موقع نمی‌دهند. متاسفانه کسی به داد هنرمندان و برنامه‌سازان تلویزیون نمی‌رسد. حداقل یک نفر باید حرف‌های ما را هم بشنود و دردی دوا کند.
چرا حال خوب را از تماشاگر تلویزیون دریغ می‌کنیم؟
این بازیگر پیشکسوت تلویزیون همچنین درباره بحث نیاز و ضرورت ساخت سریال‌های کمدی که این روزها از مهم‌ترین مطالبات مردمی از رئیس صداوسیماست و اینکه چرا تلویزیون نتوانسته در سال‌های اخیر طنزهای قابل توجهی داشته باشد و آثار ماندگار گذشته را تکرار کند؟ خاطرنشان کرد: مردم خسته و کوفته به خانه‌هایشان می آیند، همراه با فشارهای اقتصادی و مشکلات و محدودیت‌های کرونایی، حداقل باید این امید را داشته باشند که در تلویزیون یک کار طنز خوب تماشا کنند و لذت ببرند. این سوال را باید از مسئولان بپرسید که چرا نمی‌خواهیم مردم وقتی خسته به خانه‌هایشان می آیند بخندند؟ حالا ما انتظار قهقهه زدن از مخاطب نداریم اما در حدی که حالشان خوب شود؛ چرا حال خوب را از تماشاگر تلویزیون دریغ می‌کنیم؟
نمی‌دانم درباره «خوشنام» چه بگویم
او که این روزها مقابل دوربین علیرضا نجف‌زاده در سریال طنز «خوشنام» ایفای نقش می‌کند، درباره اینکه این مجموعه را چطور می‌بیند؟ گفت: من هیچ وقت عادت نکردم از آثاری که در آنها حضور دارم تعریف کنم. واقعاً نمی‌دانم «خوشنام» موفق هست یا خیر، باید در زمان پخش ببینیم چطور می‌شود. خودم از گروه بسیار راضی‌ام چون هم گروه و هم بازیگران بسیار عالی‌اند و همکاران خوبی دارم. همچنین کارگردان و تهیه‌کننده همه خوب هستند فقط تلویزیون ما را اذیت می‌کند. نقشم را هم در این مجموعه خیلی دوست دارم وگرنه اصلاً قبول نمی‌کردم بعد از یک سال و نیم دوری ایفای نقش کنم اما در مورد نقشم دوست دارم در زمان پخش صحبت کنم.
از مردن می ترسم!
سپاه منصور که اوایل پروژه «خوشنام» به کرونا مبتلا شده بود، درباره دشواری‌های کار در ایام کرونا به ویژه در سریال‌های آپارتمانی مثل «خوشنام» که در لوکیشن‌های سربسته ریسک بالاتری برای عوامل دارند، بیان کرد: من یک سال و پنج ماه به خاطر کرونا کار نکردم، چون از مردن می‌ترسم (با خنده). خوشبختانه هر دو دُز واکسنم را تزریق کرده بودم اما بعد از گذشت حدودا
روز، در پروژه «خوشنام» علیرغم رعایت‌هایی که می‌کردم اما کرونا گرفتم ولی خوشبختانه خفیف بود و به خیر گذشت. درست است که می‌گویند از هرچه بترسی سرت می آید.
وی افزود: در حال حاضر همچنان پروتکل‌ها سر صحنه «خوشنام» رعایت می‌شود و به غیر از بازیگرانی که مقابل دوربین هستند، همه ماسک دارند؛ ضمن اینکه یک خانم پرستار سر صحنه حاضر می‌شود و مرتب تب، فشار و اکسیژن ما را چک می‌کند و ویتامین ب یک به ما می دهند، اگر خدای ناکرده موردی هم باشد سریعا اخطار می‌دهند. هر کسی هم که وارد صحنه می‌شود باید ماسک داشته باشد، هر بازیگری هم که کارش تمام می‌شود بلافاصله ماسکش را می زند.
دیدگاه