پژمان جمشیدی: امیر آقایی بهترین پارتنر من در چند سال اخیر بود
پژمان جمشیدی که امسال با دو فیلم «علف‌زار» و «بی‌مادر» در جشنواره حضور دارد، معتقد است امیر آقایی بهترین پارتنر او برای ایفای نقش در چندسال گذشته بوده است.
چند سالی است که به عنوان پای ثابت در جشنواره‌ها حضور دارد، کسی که در ابتدای ورودش به عرصه بازیگری، با انتقادهای زیادی مواجه شد، اما پس از گذشت زمان و بازی در نقش‌های گوناگون ثابت کرد که هنرمندی با استعداد است. برخلاف جشنواره‌های گذشته که پژمان جمشیدی مورد نقد و حمله‌های منتقدان و اهالی رسانه قرار می‌گرفت، امسال از بازی او در دو فیلم «علف‌زار» به کارگردانی کاظم دانشی و «بی‌مادر» به کارگردانی سیدمرتضی فاطمی استقبال شده است.
امروز عصر (جمعه ۱۵ بهمن)، «بی مادر» روی پرده سالن اصلی برج میلاد (خانه جشنواره) به نمایش درآمد و در حاشیه آن، به گفت‌وگو با پژمان جمشیدی پرداختیم.
«بی‌مادر» چگونه تجربه‌ای برای شما بود؟
تجربه بسیار درخشانی بود و از همان اول که با سیدمرتضی فاطمی صحبت کردم، از انتخابم مطمئن بودم. فیلم را در جشنواره دیدم و از آن لذت بردم. پایان فیلم را خیلی دوست دارم، چون پایان قبلا به گونه دیگری بود ولی با حذفیاتی که خود کارگردان و فیلمبردار انجام دادند، حالا پایان بهتری داریم.
هم‌بازی شدن با امیر آقایی چگونه بود؟
عالی. درباره امیرآقایی بگویم که یکی از به یادماندنی‌ترین پارتنرهای من در طول این چندسال است.
پژمان جمشیدی در فیلم «بی‌مادر» هردو فیلم «علف‌زار» و «بی‌مادر» تاثیر فقر مالی در زندگی آدم‌ها را به تصویر می‌کشد. نظرتان در این باره چیست؟
نه، صرفا تاثیر فقر نیست. در فیلم «بی‌مادر» خانواده امیرعلی با بازی امیر آقایی، متمول هستند و دغدغه مالی ندارند، اما آن‌ها هم دچار چالش می‌شوند. درسی که من از این فیلم گرفتم، تغییری است که در طول زندگی می‌کنیم. امیرعلی به خیلی چیزها اعتقاد داشت، که شاید در آخر فیلم دیگر به آن‌ها اعتقاد ندارد، یا برعکس. برای همه ما هم پیش آمده، سن و سال‌مان که بالاتر می‌رود، نگاه‌مان به زندگی عوض می‌شود، یا مشکلاتی که در طول زندگی سر راه‌مان قرار می‌گیرد، ما را تغییر می‌دهد. قطعا من الان نگاه بیست سال پیش را ندارم و به نظرم بزرگ‌ترین پند «بی‌مادر» این است که صرفا پای یک ارزش یا عقیده که به آن باور دارید نمانید، چون ممکن است نظرتان تغییر کند.
پرداخت و ساخت فیلم‌هایی مانند «بی‌مادر» و «علف‌زار» که تا این اندازه به معضلات جامعه توجه دارند، در کاهش آسیب‌های اجتماعی تاثیرگذار است؟
اگر نگاهی درست، پرداختی قوی و ترکیب‌بندی درستی داشته باشد، من فکر می‌کنم بله این اتفاق خواهد افتاد ولی اگر درباره هر مشکلی که در سطح جامعه وجود دارد، فیلم بسازیم و مخاطب این‌گونه نگاه کند که سیاه‌نمایی می‌شود، به نظرم ایراد است، چون در هر جامعه و کشوری، مشکلات وجود دارد و درباره آن فیلم ساخته می‌شود.
همکاری قوه قضاییه، تاثیر زیادی در ساخت فیلم سینمایی «علف‌زار» داشته، فکر می‌کنید این نهاد به این موضوع رسیده که از طریق فرهنگ و هنر مخصوصا سینما، می‌توان آثار جرم و جنایت را کاهش داد؟
درباره«علف‌زار» باید بگویم انتظار حذفیات بیشتری را داشتم. اما بازهم جای شکرش باقی است که یک تعاملی شکل گرفت و فیلم همچنان سر و شکل‌دار است. ما همیشه درباره ممیزی‌ها و فشارها غر می‌زنیم، برخی مواقع که تعاملی شکل می‌گیرد اگر تشکر کنیم، شاید در آینده بتوانیم تعامل بیشتری با سازمان‌ها و ارگان‌های دیگر داشته باشیم.
پژمان جمشیدی در «علف‌زار» فکر می‌کنید این دو فیلم با اعمال محدودیت سنی اکران شوند؟
باید محدودیت سنی درباره هر دو فیلم اعمال شود.
امروز سالگرد علی انصاریان است، درباره ایشان صحبت کنید.
جای علی خیلی خالی است و خیلی نمی‌توانم درباره او صحبت کنم چون جای خالی او، آزارم می‌دهد.
دیدگاه