خاویر باردم شکست‌ها را سازنده خواند/ «تل ماسه» مهیجی می‌رسد

باردم که ۴ بار نامزد اسکار شده و یک اسکار برای بازی در «پیرمردان سرزمینی ندارند» ساخته برادران کوئن دریافت کرده گفت اولین فیلمش را زمانی ایفا کرد که زمان سلولویید بود. وی گفت: ۲۰ ساله بودم و زندگی آن موقع متفاوت بود. روش ساختن فیلم‌ها هم متفاوت بود. ساخت فیلم یک رویداد بود، رویدادی که باید در سینما دیده می‌شد و اگر همه چیز خوب پیش می‌رفت ممکن بود یک فیلم یک سال هم در اکران بماند؛ اما امروز بیشترین ماندگاری یک فیلم در اکران یک ماه و نیم تا ۲ ماه است. بنابر این ما در زمانی متفاوت با آن دوره به سرمی‌بریم؛ زمانی که سرعتش زیاد است و انتخاب‌های زیادی هم داریم که تعیین یکی از آنها کار را سخت می‌کند.

وی افزود: آن موقع که من کارم را شروع کردم همه چیز فرق می‌کرد. باید یک نقش را بازی می‌کردی و همه وقتت را صرف آماده کردن خودت برای آن نقش می‌کردی. یک کار مقدس بود و بعد فیلم اکران می‌شد و فضایی خاص ایجادمی‌کرد؛ معنایی خاص داشت. اما حالا همه چیز آن قدر سریع شده که من برای افرادی که حالا کارشان را شروع می‌کنند تاسف می‌خورم. نمی‌دانم دیگر امروز به عنوان بازیگر، کارگردان، تهیه کننده یا نویسنده تلاش برای ساختن یک فیلم چه معنایی دارد و بیشترین چیزی که از آن دوران به یاد دارم سرعت متفاوت با امروز در انجام کارهاست.

باردم یادآوری کرد که هرگز در نقش‌شخصیت‌هایی که ایفا کرده گم نشده و هرچند رویای هر بازیگری این است که خودش را در شخصیت‌هایش محو کند، اما معتقد است هدف از ایفای نقش یک شخصیت یافتن روان‌شناسی و رفتار و ویژگی‌هایی است که او را منحصر به فرد می‌کند و این بخشی از کار است که او خیلی دوست دارد.

خاویر باردم در پاسخ به پرسش دیگری گفت که نقاشی هم می‌کند و علاقه‌اش بیشتر به فیزیک چهره و بدن افراد است و به کشیدن منظره علاقه‌ای ندارد. وی افزود چشم‌های مردم را دوست دارد و معتاد توجه به رفتار مردم در خیابان است و زدن ماسک در دوران پاندمی یک مزیت برای او بوده که موجب شده راحت شناخته نشود و بتواند به تمرکز روی مردم در خیابان بپردازد.

این بازیگر اسپانیایی به پرسش خبرنگاران درباره فیلمی به کارگردانی شان پن که در کن ۲۰۱۶ اکران شد هم واکنش نشان داد. «آخرین چهره» درام عاشقانه‌ای بود که با انتقاد زیاد روبه‌رو شد و باردم در آن در نقش یک امدادگر ظاهر شده بود. وی از آن فیلم چنین یاد کرد: یک فاجعه بود! و بگذارید بگویم یک فاجعه بزرگ بود. اما اینکه به جشنواره ای مانند کن بیایی و هو بشوی یادآوری می‌کند که کاری که انجام می‌دهی می‌تواند واقعاً بد و وحشتناک هم باشد. در غیر این صورت زیادی به خودمان باور پیدا می‌کنیم. البته من نظر خودم را درباره آن فیلم دارم. ما برایش سخت کار کردیم و اصولاً در هیچ فیلمی نبوده‌ام که با جدیت ساخته نشده باشد. اما این فیلم یک فرصت از دست رفته شد. افرادی که فیلم را دیدند به سرعت نظر دادند و بعد از آن بود که قوانین جشنواره تغییر کرد. حالا دیگر منتقدان نمی‌توانند در همان روز افتتاحیه نظر خود را منتشر کنند؛ چون افتتاحیه آن فیلم شبیه تشییع جنازه شده بود. ولی خوب ساختن فیلم همین است؛ یک وقت فیلمی مثل «پیرمردان سرزمینی ندارند» می‌سازی و یک وقت فیلمی مثل «آخرین چهره». در هر حال ادامه دادن کار اهمیت دارد که درست مثل زندگیست.

وی درباره صریح حرف زدنش هم گفت که ناشی از تربیتی است که از مادرش پذیرفته و این را خیلی خوب می‌داند.

باردم گفت: گاهی صریح صحبت کردن دشمن ایجاد می‌کند، اما خوب است دشمن داشته باشید. داشتن مخالف اشکالی ندارد و گرنه بزرگ شدن غیرممکن است. خوب است که مجادلاتی داشته باشیم زیرا زندگی همین است. معتقدم باید ایده داشت به جای اینکه ایده‌ها را حذف کرد؛ به خصوص امروز که مردم در مورد همه چیز بسیار حساس هستند و امروز نظر داشتن هرچند بسیار خطرناک است و همه به سرعت واکنش نشان می‌دهند اما فکر می‌کنم باید در مورد مسایل نظر داشته باشیم زیرا در غیراین صورت بحث و چالشی ایجاد نمی‌شود.