پروژه ساخت مستند «فاروق کیانی» تعطیل شد

«احمد منصوری قزالحصار» مجری طرح، گفت: کار ساخت مستند فاروق با قول همراهی نهادهای فرهنگی و فرهیختگان تربت جامی آغاز و بخش‌هایی از این مستند در خانه استاد فاروق کیانی و در مجموعه تاریخی مزار شیخ احمد جام، فیلمبرداری شد اما ادامه آن به خاطر نرسیدن بودجه، تعطیل شد.

وی ادامه داد: پیشرفت مختصر پروژه هم مدیون خود استاد کیانی و دوستان نزدیک ایشان بود که بخشی از هزینه‌های ساخت آن را تقبل کردند.

مستندساز تربت جامی افزود: استاد فاروق کیانی با وجود آن که پس از سی سال معلمی، صرفا حقوق بازنشستگی زندگی می‌کند اما با هدف ثبت و ضبط رقص‌ها در شرق خراسان، بخشی از پس‌انداز شخصی‌اش را در اختیار این پروژه قرار داد اما از آن طرف، برخی ادارات و بخشهای دولتی که قول همکاری داده بودند نیز بنا به دلایل مختلف از همراهی با ساخت این مستند خودداری نمودند؛ آن هم مستندی که بنا داشت وجهه ملی و فراملی استاد کیانی مرد اول بازیهای آیینی جهان و دارنده مدال طلای چندین فستیوال خارجی را قرار است به تصویر بکشد.

وی همچنین به تلاش ناکام برای جلب حمایت فعالان فرهنگی اشاره کرد و گفت: کارت دعوت و فراخوان جلب همراهی و حمایت مالی برخی متمکنین فرهنگ‌دوست شخصاً توسط مشاور پروژه به آنان تحویل داده شده و حتی جلسه‌ای با دعوت از عزیزان نیز برگزار شد اما متاسفانه این تلاش‌ها هم ناکام ماند.

احمد منصوری گفت: واقعیت آن که به جز یکی دو مستند کوتاه، و کلیپ نوایی، به کارگردانی «رامین حیدری فاروقی» که استاد کیانی در آن هنرنمایی کرده است، کار تصویری درخوری برای ثبت و ضبط زندگی و هنر استاد فاروق کیانی انجام شده است؛ این در حالی است که استاد، بیش از نیم قرن است که مشغول هنرنمایی در بازی‌های آیینی است.

مستند ناتمام «فاروق» به کارگردانی رضا حامدی‌خواه و مدیرتصویری مهدی کلالی، محصول شرکت سینمایی «رویا فیلم جام» است. در این پروژه، احمد منصوری قزالحصار مجری طرح است.

استاد فاروق کیانی، بارها در مراکز مختلف فرهنگی جهان به اجرای رقص آیینی خراسان پرداخته است. استاد کیانی سال ۱۹۷۸ در کانادا در رقابت بین ۵۵ گروه مقام اول را از آن خود کرد. استاد کیانی سال ۱۹۹۶ در سی و سومین جشنواره لفکادای یونان بین ۱۶ گروه منتخب جهان، عنوان بهترین بازیگر مرد جهان را کسب کرد و اختتامیه آن جشنواره با حضور او در آکروپولیس برگزار شد.

نام استاد فاروق کیانی، دی‌ماه ۹۹ به عنوان «گنجینه زنده بشری» در فهرست «میراث ناملموس فرهنگی» قرار گرفت.