«راهبۀ ۲»، یکی از بی‌روح‌ترین فیلم‌های ترسناک امسال

 اما صرف نظر از جنبۀ اقتصادی، به لحاظ کیفی می‌توان «راهبۀ 2» را یکی از بدترین و بیهوده‌ترین فیلم‌های این مجموعه دانست. فیلمی پر از کلیشه و نسبتا حوصله‌سربر که نقابی روی سر یک بازیگر کشیده و او را هر از گاهی جلوی دوربین می‌آورد تا تماشاچی را از جا بپراند؛ هیچ ترس خزنده و عمیقی در فیلم در کار نیست و هیچ خلاقیت و ابداعی هم در آن دیده نمی‌شود.

 

یکی از چشمگیرترین ضعف‌های فیلم خود راهبۀ اهریمنی است که شکل و شمایلش بیش از ترسناک بودن مضحک و مصنوعی است. این قیافه مثلا در مقایسه با چهرۀ مرموز و هراس‌انگیز اهریمن دلقکی فیلم «It» یا حتی چهرۀ رازآلود عروسک آنابل در همین فرانچایز Conjuring، هیچ ترس واقعی، زیرپوستی و عمیقی را نمی‌تواند ایجاد کند؛ درست مثل یک ماسک ترسناک بی‌روح که از اسباب‌بازی فروشی خریده باشید.

فضای تاریخی فیلم هم بیش از هراس، در مخاطب ایجاد ملال می‌کند؛ ملالی که البته بیش از هر چیز به خاطر یکنواختی و کشدار بودن داستان فیلم ایجاد می‌شود؛ البته اگر اصلا بشود اسم آن چه در فیلم اتفاق می‌افتد را داستان گذاشت.