قانونی سختگیرانه برای برندگان جوایز اسکار

کیلین مورفی، رابرت دانی جونیور، اما استون و داوین جوی رندولف تنها چند نمونه از ستاره‌هایی بودند که در نود و ششمین مراسم اهدای جوایز اسکار پس از معرفی به عنوان برنده در بخش‌های مختلف، روی صحنه رفتند.

این روند ساده به نظر می‌رسد، اما در واقع قانون خاصی در مورد این مجسمه و دقیقاً اینکه برندگان پس از ترک صحنه چه کاری می‌توانند با آن انجام دهند، وجود دارد.

بیشتر بخوانید: ۱۵ بازیگری که در همان فیلم اول خود برنده جایزه اسکار شدند؛ از هارولد راسل تا آنا پاکین

بخش قوانین وب‌سایت جوایز اسکار توضیح می‌دهد که برندگان این جایزه از تلاش برای فروش مجسمه‌های خود منع شده‌اند، مگر اینکه ابتدا یک شرط خاص را برآورده کنند.

شاید فکر کنید، چرا کسی باید بخواهد جایزه اسکار را که یکی از محبوب‌ترین جوایز در سراسر جهان است بفروشد؟

البته بعید است، اما ممکن است برخی از ستارگان موفق پس از مدتی دیگر جایی برای قرار دادن جوایز خود نداشته باشند و تصمیم بگیرند یکی از آنها را در ازای دریافت پول به فروش برسانند یا شاید بخواهند مجسمه را برای یک هدف بشردوستانه به فروش بگذارند.

هر دلیلی که برای فروش جایزه اسکار وجود داشته باشد، آکادمی اعلام کرده است: «برندگان جایزه نباید مجسمه اسکار را بفروشند، مگر اینکه ابتدا فروش آن را به آکادمی اسکار به مبلغ یک دلار پیشنهاد دهند.»

بله، درست خواندید، هرچند مجسمه روکش طلا دارد، اما برندگان ملزم هستند در صورت تمایل به فروش، ابتدا آن را با قیمت تنها یک دلار به آکادمی پیشنهاد کنند.

در ادامه در این وب‌سایت آمده است: «این قانون همچنین شامل وارثان و جانشینان برندگان جایزه اسکار که ممکن است مجسمه را به ارث برده یا به آنها هدیه شده باشد، نیز می‌شود.»

این قاعده از سال ۱۹۵۱ وضع شده و حتی موجب شکایات حقوقی علیه برخی از افرادی شد که از آن تخطی کرده‌اند.

در سال ۲۰۱۴، جوزف توتالو یک جایزه اسکار را که عموی او، جوزف رایت، در سال ۱۹۴۳ دریافت کرده بود را به مزایده گذاشت. این مجسمه با قیمت ۷۹,۲۰۰ دلار به فروش رسید، اما آکادمی از توتالو و حراجی به دلیل نقض قرارداد شکایت کرد.

یک قاضی در کالیفرنیا بعداً به نفع آکادمی رأی داد و فرد برنده مزایده را ملزم به بازگرداندن مجسمه کرد.