صدای پای تلویزیون خصوصی؟

طی ۳ هفته اخیر، پلتفرم فیلیمو در همه روزهای هفته، سریال یا برنامه غیرنمایشی جدید و اختصاصی داشته و علاوه بر این‌ها، برنامه‌هایی را نیز به صورت مشترک با پلتفرم فیلم‌نت پخش کرده؛ محصولاتی که نه صرفا سرگرم‌کننده، بلکه متنوع و در حوزه‌های گوناگون است. مثلا «پسر دلفینی» سریالی کودکانه است، «کارمانی» رئالیتی‌شوی اقتصادی و «سپنج» گفت‌وگوهای فرهنگی نخبه‌پسند.

اگرچه از نظر کیفی یا محتوایی، به بسیاری از محصولات این پلتفرم، نقد وارد است و بعضی مانند «قطب شمال» کیفیت چندان بالایی ندارند، ولی احتمالا می‌توان این ادعا را با اطمینان مطرح کرد که محتوای در حال پخش در فیلیمو و رقبای اینترنتی آن، از آنجا که بر اساس قواعد بازار تولید شده، با ذائقه تماشاگر نمایش خانگی مطابقت می‌کند و برای این مخاطب، جذابیت نسبی دارد.

 این حجم بالای محتوای جدید، فیلیمو را به عنوان نخستین تلویزیون خصوصی کشور که البته امکان پخش از طریق آنتن ندارد و تنها می‌تواند اینترنتی باشد، نشان می‌دهد. این در حالی است که بعضی از شبکه‌های سیما با وجود بودجه هنگفت رسانه ملی، شاید هرروز هفته محتوایی دارای حداقل کیفیت تماشا نداشته باشند و حالا پلتفرم‌ها بیش از هر زمان دیگر، توان رقابت با آنان را دارند.