علی رضاقلی به عرضه ناب‌ترین و اصیل‌ترین اندیشه‌های بومی توسعه پرداخت

مراسم تشییع پیکر علی رضاقلی (جامعه‌شناس و پژوهشگر)  ۱۰ فروردین ۱۴۰۱ در مسجد اعظم قلهک برگزار شد.

احسان شریعتی، احمد منتظری، علی ربیعی، علیرضا بهشتی، نسرین ستوده، محمد توسلی، حسین راغفر، جواد امام، لطف‌الله میثمی، فرشاد مومنی، زهرا شجاعی، تقی آزاد ارمکی، حبیب‌الله پیمان و محمد غرضی از جمله چهره‌های حاضر در مراسم تشییع او بودند.

«فرشاد مومنی» استاد دانشگاه و رئیس مؤسسه دین و اقتصاد و در این مراسم درباره شخصیت علی رضاقلی و خدماتش گفت: ایشان وجودش برای ایران از نظر اندیشه‌ای یک منزلت استثنایی داشت؛ به دلیل اینکه در اوج بی‌اعتنایی‌ها و غربت اندیشه توسعه، بیشترین اهتمام را در این زمینه مصروف کرد و به غیر از آثار قلمی و گفتاری منحصر به فرد و بی بدیلی که فراهم کرد، این امکان را هم ایجاد کرد که تعدادی دانش پژوه ممتاز تربیت شوند.

این استاد دانشگاه ادامه داد: رضاقلی برای اعتلای اندیشه توسعه همه لوازم آن را در بالاترین سطح از منظر اندیشه‌ای با جد و جهد غیر قابل وصف در خودش فراهم کرد و بعد از آن هم آن را در طبق اخلاص گذاشت و برای شاگردانش و علاقه‌مندان به یادگار گذاشت.

مومنی خاطرنشان کرد: او به همان اندازه که به وصیت نیوتون یعنی قرار گرفتن بر شانه غول‌های اندیشه‌ای این سرزمین اهتمام داشت، در مورد موضوعات جاری و روز کشور هم با نهایت حساسیت و دقت مسائل را دنبال می‌کرد و گمانش بر این بود که انسان‌های توسعه خواه باید در چهارچوب آن انسان شناسی که حکیم طوس مطرح کرده و نماد منحصر به فرد آن را هم رستم می‌دانست، حرکت کند. کسی که هم از مرزهای ایمانی و هم از قلمرو سرزمینی ایران و هم از ستاندن داد مظلومان و محرومان از ظالمان و مستکبران، لاینقطع تلاش‌های ارجمند عقیدتی و اندیشه‌ای و عملی می‌کرد.

رئیس مؤسسه دین و اقتصاد با تاکید بر اینکه آقای رضاقلی «هر وقت که در جریان حرکت با یک آرزوی اجتماعی روبرو می‌شد قلبش سخت فشرده می‌شد.» تصریح کرد: ایشان وقتی که مسأله قتل‌های زنجیره‌ای برملا شد، صرف‌نظر از وجوه فردی این مسأله، از باب اینکه گشوده شدن این باب چه خطراتی برای آینده ایران و تمامیت ارضی آن دارد به قدری تحت تاثیر قرار گرفت که حدود هفت ماه افسردگی شدید با ایشان همراه بود و چند بار از شدت ناراحتی و نگرانی درباره آینده این سرزمین تا آستانه مرگ پیش رفت.

مومنی ادامه داد: اما خداوند اینطور مقدر کرده بود که ایشان بمانند و با عرضه ناب‌ترین و اصیل‌ترین اندیشه‌های بومی توسعه با تکیه بر آخرین دستاوردهای نظری در مقیاس جهانی در این زمینه، افق‌گشایی‌هایی را از خودش به یادگار گذاشت که انشاالله واکاوی آن‌ها و بحث و نقد آن‌ها بتواند همچون یک صدقه جاریه برای او باشد و مثل یک چراغ راهنما برای همه عدالت خواهان ‌و توسعه خواهان در این سرزمین باشد.

پس از صحبت‌های مومنی، احمد منتظری برای علی رضاقلی نماز خواند تا پیکر او به سمت آرامگاه ابدی‌اش در بهشت زهرا(س) بدرقه شود.