ونیز هفتادونهم و سودای پس گرفتن جایگاه از جشنواره کن

فارغ از رونمایی‌های ویژه‌ای که ونیز ۲۰۲۲ در تدارک آن است، سینمای ایران نیز در این دوره، حضور شکوهمندی دارد که این حضور، فارغ از فیلم، در بخش‌های دیگری نیز به چشم می‌خورد.

فارغ از ۲ فیلم بدون خرس و شب، داخلی، دیوار که در بخش مسابقه حضور دارند و ۲ فیلم جنگ جهانی سوم و بی‌رویا که در بخش افق‌ها هستند، حضور لیلا حاتمی در هیبت داور بخش مسابقه،  داریوش خنجی به عنوان مدیر فیلمبرداری فیلم باردو ساخته آلخاندرو ایناریتو و  کتایون شهابی به عنوان تهیه‌کننده فیلم آذربایجانی بانو در بخش کالج سینما، سال پرباری را برای سینمای ایران به همراه آورده است.

البته که ونیز هفتادونهم، با اسم‌های بزرگی بدرقه می‌شود. قدیمی‌ترین جشنواره سینمایی جهان، از آغاز کرونا تا به امروز، تنها جشنواره سینمایی است که تا این اندازه نام‌های بزرگ را در خود جای داده است. انتقاد پررنگی که به جشنواره‌های بزرگی چون کن وارد آمده بود که پس از کرونا، با نام‌های کوچک و اتفاق‌های نه‌چندان بزرگی برگزار شده و نتوانسته‌اند ابهت سالیان قبل خود را در دوران پس از کرونا، احیا کنند.

حالا در ونیز ۲۰۲۲، نام‌های بزرگی در بخش‌های مختلف به چشم می‌خورند. از ایناریتو که ۷ سال پس از از گور برخواسته، حالا با باردو، دُز کنجکاوی‌ها در مورد آخرین ساخته خود را به اوج رسانده است. فیلمی کمدی که فیلمبرداری آن، ۵ ماه به طول انجامیده و خیلی‌ها منتظر هستند تا تجربه جدید ایناریتو را ارزیابی کنند.

در این دوره از ونیز، دارن آرنوفسکی محبوب هم حضور دارد. آرنوفسکی که با مادر در سال ۲۰۱۷، نتوانست تحسین چندانی را متوجه اثر خود کند، حالا و ۵ سال پس از آن فیلم، به ژانر تخصصی خود یعنی درام روانشناختی بازگشته است و به همین دلیل چشم‌های بسیاری در سراسر جهان منتظر هستند تا ببینند آیا این استعداد بزرگ، پس از تجربه چند ناکامی متوالی، حالا با نهنگ، به روزهای درخشان خود بازخواهد گشت؟

حضور یک چهره معتبر و استثنایی چون مارتین مک‌دونا ، به‌تنهایی کافی است تا سینمادوستان، ونیز ۲۰۲۲ را دنبال کنند. مک‌دونا که در سال ۲۰۲۲ با سه بیلبورد خارج از ابینگ، میزوری، به قهرمان بلامنازع فصل جوایز تبدیل شده بود، حالا برای فیلم جدیدش یعنی بنشی‌های اینیشیر، از یکی از نمایشنامه‌های خود اقتباس کرده است. اقتباسی که کنجکاوی‌های بسیاری را برانگیخته است.

همین که قرار است نخستین فیلمی که لوکا گوادانینو در آمریکا ساخته، در ونیز ۲۰۲۲ رونمایی شود، خود بهانه خوبی برای طرفداران این کارگردان سرشناس ایتالیایی است. کارگردانی که امسال مشتی پوست و استخوان را با بازی تیموتی شالامی راهی ونیز کرده تا به تنهایی، یک از قطب‌های تاثیرگذار جشنواره امسال باشد.

در بخش خارج از مسابقه جشنواره امسال نیز نام پل شریدر و فیلم آخرش یعنی استاد باغبان، حسابی می‌درخشد. شریدر که امسال شیر طلای افتخاری ونیز را نیز دریافت می‌کند، یکی از کانون‌های توجه در جشنواره امسال است.

در بخش غیرداستانی نیز الیور استون با فیلم هسته‌ای و جان‌فرانکو رزی با در ویاجو حضور دارند که سنگینی این بخش را بیشتر می‌کنند.

در سال‌هایی که عموم جشنواره‌های سینمایی جهان، با معضل نبود ستارگان و کمبود فیلم‌های مهم روبرو هستند، حالا ونیز ۲۰۲۲، با این ترکیب خیره‌کننده، درصدد پس گرفتن کرسی خود از کن و تاثیرگذاری بیشتر در فصل جوایز است. رویکردی که نمود آن در همین دوره آشکار شده و باید منتظر پس‌لرزه‌های آن در فصل جوایز باشیم.

ونیز هفتادونهم از ۹ تا ۱۹ شهریورماه در ایتالیا برگزار می‌شود