تاریخچه عجیب مردمانی که شکل جمجمه خود را تغییر می دادند!/ عکس

تغییر شکل جمجمه که به نام های دیگری مانند شکل دادن به سر، صاف کردن سر، یا کشیدگی جمجمه نیز شناخته می شود، نوعی تغییر دائمی بدن است که ایجاد تغییر عمدی در شکل اصلی جمجمه فرد را شامل می شود.

رویه ای گسترده بوده است

اقدام به تغییر شکل جمجمه در زمان ها و مکان های جغرافیایی مختلف رایج بوده است. این عملی گسترده بوده که تقریبا در هر قاره جهان شواهد آن دیده شده و در طول ده ها هزار سال در بسیاری از فرهنگ ها رواج داشته است.

در واقع، دانشمندان شواهدی از تغییر شکل جمجمه را بین بومیان استرالیا یافته اند که قدمت آن به حدود 30 هزار سال پیش باز می گردد. مایاها، اینکاها، و برخی دیگر از بومیان آمریکای شمالی نیز با روش هایی در راستای تغییر شکل جمجمه آشنا بودند.

در بیش از 12 هزار سال پیش در چین باستان نیز مردم اقدام به تغییر شکل جمجمه می کردند. چینی ها یکی از قدیمی‌ترین مردمانی هستند که مشخص شده است به اصلاح و تغییر شکل جمجمه خود اقدام می کردند.

شیوه های شکل دادن به جمجمه در پرو باستان نیز رواج داشته است. کولاگواها و کاباناها از جمله قبایلی در پرو بودند که از روش های تغییر شکل جمجمه استفاده می کردند.

در اروپا، شواهد استفاده از روش های تغییر شکل جمجمه به حدود پنج هزار سال پیش باز می گردد و به نظر می رسد بین قبایل خاصی که از منطقه قفقاز آسیای مرکزی مهاجرت کرده بودند مانند سامری ها، آلان ها و آوارها رایج بوده است.

در آفریقا نیز روش های مورد استفاده برای تغییر شکل جمجمه در برخی مناطق رواج داشته است. کشیدگی سر ویژگی بارز قبیله مانگبتو بود. این قبیله به دلیل روش هایی که برای تغییر شکل سر نوزادان خود استفاده می کنند، شناخته شده هستند.

روش تغییر شکل جمجمه

روش های مختلفی برای شکل دادن به جمجمه استفاده می شود اما رایج‌ترین آن استفاده از پارچه و پیچاندن محکم آن به دور جمجمه است تا سر شکل استوانه ای بیشتری به خود بگیرد.

در بسیاری از فرهنگ ها، روند کشیده کردن جمجمه از بدو تولد آغاز می شود زیرا در آن زمان جمجمه بیشترین انعطاف‌پذیری را دارد. زمانی که نوزاد متولد می شود، سر وی با پارچه محکم بسته می شود و به این ترتیب به مرور زمان ظاهر کشیده‌تری به خود می گیرد. زمانی که فشار به آرامی و به طور مداوم اعمال شود، موجب بزرگ شدن پیشانی می شود.

این روند می تواند تا چند سال ادامه یابد تا سر شکل مورد نظر را به خود گرفته یا کودک آن را پس بزند.

استفاده از تخته های چوب برای شکل دادن به جمجمه کودکان روش دیگری است که بین بومی های آمریکا رایج بوده است. به عنوان نمونه، مایاها به طور معمول از این روش استفاده می کردند.  

خواباندن نوزاد در حالتی یکسان طی ماه های نخست زندگی برای ایجاد قسمتی صاف در پشت سر یکی دیگر از روش هایی است که مورد استفاده قرار می گیرد.  

شکل جمجمه ممکن است با توجه به منطقه و گروه مربوطه متفاوت باشد. این اشکال از نمونه های مخروطی تا استوانه ای، مسطح یا حتی با برآمدگی ها را شامل می شوند.

باور بر این است که این تغییر شکل بر مغز تاثیر نمی گذارد، به ویژه اگر فشار جمجمه ای وجود نداشته باشد. از این رو، فردی که شکل جمجمه وی تغییر یافته است قادر خواهد بود همانند هر فرد دیگری از مغز خود استفاده کند. مغز به شکل جدید جمجمه رشد می کند و خود را با این شرایط سازگار می کند.

دلایل ایجاد تغییر در شکل جمجمه

در گذشته، افرادی که از این روش استفاده می کردند قصد داشتند تا خود را از دیگران متمایز کرده و حس متفاوتی از بازشناسی و تعیین هویت داشته باشند. همچنین به آنها یک حس تعلق می داد.

یک نمونه خوب در این زمینه افراد قبیله مانگبتو هستند که باور داشتند تغییر شکل جمجمه یکی از ویژگی های طبقه حاکم و نمادی از قدرت، هوش، زیبایی و شکوه است.

جدا از اهداف فرهنگی و زیبایی‌شناختی، برخی قبایل نیز ایده های شبه علمی درباره توانایی مغز برای حفظ اطلاعات بر اساس شکل آن داشتند.

آیا مصریان باستان از روش های تغییر شکل جمجمه استفاده می کردند؟

پرسش درباره استفاده از روش های تغییر شکل جمجمه در دوران مصر باستان، به ویژه در زمان دودمان هجدهم مطرح است. نقاشی های دیواری و مجسمه ها نشان می دهند که آخناتون، نفرتیتی و فرزندانشان دارای جمجمه هایی با کشیدگی غیرمعمول بوده اند.

بررسی اجساد مومیایی آخناتون و توت عنخ آمون جمجمه ای کشیده با علائمی که با ویژگی های بستن سر برای تغییر شکل جمجمه در مناطق دیگر جهان مطابقت دارند را نشان داده اند.

در شرایطی که دانشمندان موزه فیلد اطمینان دارند که این نشان دهنده استفاده از روش های تغییر شکل جمجمه است، اما مدرک مکتوبی در این زمینه وجود ندارد.

از سوی دیگر، برخی مصرشناسان به طور کلی احتمال استفاده از روش های تغییر شکل جمجمه در مصر باستان را رد می کنند. در همین راستا، کشیدگی جمجمه ها در نقاشی های دیواری و مجسمه ها به عنوان نوعی اغراق در سبک تعبیر شده و شکل غیرمعمول جمجمه برخی مصریان باستان به دلایل مرتبط با وضعیت سلامت پیوند داده می شوند.