داستان عجیب افطار اجباری

علیرغم پیامد‌های همه‌گیری کرونا، شرایط اقتصادی و گرانی‌های سرسام‌آور و سختی‌های زندگی که مردم سودان از آن رنج می‌برند، اینگونه مشکلات نتوانستند سنت افطاری جاده‌ای را شکست دهند.

عبدالله بشیر، یکی از اهالی منطقه الجدید الثوره که از طریق جاده اصلی خارطوم به چندین شهر سودان می‌گذرد، می‌گوید: این رسم موروثی تأثیر ویژه‌ای در بین ساکنان منطقه و روستا‌های مجاور دارد. جاده ملی، و ساکنان قبل از ماه رمضان با آماده کردن محل‌هایی برای افطار جمعی برای مسافران آماده می‌شوند.

بسیاری از کسانی که مجبور به توقف می‌شوند، چه در وسیله نقلیه شخصی باشند و چه اتوبوس، در ابتدا از این رفتار تا حدی غرغر و عصبانیت خود را ابراز می‌کنند و حتی آن را نوعی خودسری می‌دانند، اما خیلی زود به راحتی با آن‌ها یکی می‌شوند. آن‌ها اوضاع را درک می‌کنند و قهوه و چای می‌نوشند و تشکر می‌کنند و با روی خوش خداحافظی می‌کنند.

محمد ابراهیم البشری، فعال اجتماعی انسداد جاده‌ها در ماه رمضان را یک عادت و سنت می‌داند که بسیاری از ارزش‌های سودانی را در تکریم و بزرگداشت میهمانان تقویت می‌کند و در عین حال روحیه برادری را بین خانواده و همسایگان القا می‌کند که آن‌ها غذای خود را به اشتراک می‌گذارند.