جزئیات بازگشت و تشییع پیکر محمدعلی اسلامی ندوشن

در ابتدای این نشست به برخی حاشیه‌ها درباره اقامت محمدعلی اسلامی ندوشن در کانادا پرداخته شد و غیاثی ندوشن _ مدیر بنیاد _ گفت که «آقای دکتر هر از گاهی برای دیدار با فرزندانشان به کانادا می‌رفتند و حتی در مواردی برای تدریس در دانشگاه نیز دعوت می‌شدند.

سپس محمدجواد حق‌شناس با بیان این‌که این نشست برای بازگشت یکی از فرزندان این مملکت بنا بر وصیت اوست که پس از حدود یک و نیم سال برآورده می‌شود گفت: همان‌طور که اشاره شد آقای ندوشن فردی نبود که جلای وطن کند، ولی پس از بروز بیماری و بعد شیوع کرونا و لغو پرواز‌ها با یک منع پزشکی مواجه شدند، ولی ایشان تأکید داشتند که اگر فوت خارج از خاک ایران اتفاق افتاد حتما پیکر به کشور منتقل شود.

او در ادامه افزود: دکتر شیرین بیانی (همسر اسلامی ندوشن) با بنده تماس داشتند که با توجه به حضور خانواده در خارج از کشور مسئولیت حقوقی این انتقال و خاکسپاری به بنده محول شود که من هم درخواست کردم به صورت مکتوب باشد و این وکالت حقوقی مهرماه به من ابلاغ شد. در ابتدا ستادی را راه‌اندازی کردیم و از آقای غیاثی ندوشن که مورد اعتماد آقای اسلامی ندوشن هم بودند و پیش‌تر سابقه مدیریت فرهنگی هم داشتند، به همراه آقای محمد، ولی زاده برای حوزه رسانه‌ای دعوت کردیم تا همکاری داشته باشیم.

در این بخش یادآوری شد که زنده‌یاد دکتر ندوشن به‌جز جایگاه استادی در دانشگاه، در عرصه قلم نیز فعال بوده و بخش قابل توجهی از نوشته‌های او در روزنامه اطلاعات بوده است.

حق‌شناس گفت: بررسی‌ها نشان داد که دکتر ندوشن حدود ۸۰ یادداشت برای روزنامه اطلاعات نوشته و تلاش می‌کنیم به زودی شاید تا پایان آبان‌ماه این یادداشت‌ها به صورت کتاب منتشر شود.

او با اشاره به محل وصیت‌شده برای خاکسپاری به جمله‌ای از محمدعلی اسلامی ندوشن اشاره کرد که گفته بود، «خراسان پرتاریخ‌ترین ایالت ایران و نیشابور بلاکش‌ترین شهر است» و ادامه داد: این مکان با توجه به سابقه تاریخی‌اش پررمز و راز بوده که به نوعی دلیل این انتخاب را از سوی آقای ندوشن نشان می‌دهد.