اول شیتیل بده، بعد رد شو!

همه اثاثیه آنها در بدو ورود از سوی مأموران تفتیش می‌شد و گاهی مجبور می‌شدند با رشوه‌دادن از دروازه‌ها عبور کنند. این دروازه‌های ۱۲‌گانه، تنها راه ورود و خروج به شهر تهران بود که از اذان صبح باز و کمی بعد از اذان مغرب بسته می‌شد و مردم فقط در این زمان می‌توانستند از شهر خارج‌ یا به شهر وارد شوند و در ساعات غیرمجاز فقط با راضی‌کردن دروازه‌بانان و دادن پول و رشوه اجازه عبور و مرور داشتند، در غیراین صورت باید تا باز شدن آنها صبر می‌کردند.

این دروازه‌ها بهترین محل برای وصول مالیات و عوارض از کاروان‌ها و تجار هم به‌حساب می‌آمد، چون برای هر لنگه‌ بار قاطر یک عباسی، برای هر لنگه‌ بار شتر ۵شاهی، ۲‌قران برای هر درشکه، ۳قران برای هر کالسکه، ۴قران برای هر دلیجان، ۵قران برای هر گاری پستی و یک تومان برای هر گاری تجاری از مسافران و تاجران گرفته می‌شد.