از مرضیه تا هیچکس

بعد از انقلاب اسلامی که منافقین با نظام اسلامی زاویه پیدا کردند، دست به حملات مسلحانه زدند و عملا و علنا، ترور اشخاص مختلف را دنبال کردند. در دوران جنگ تحمیلی هم بایکوت بودند و در خارج از کشور، تعامل با صدام حسین را داشتند. 
سازمان منافقین اگرچه در جنگ تحمیلی پایگاهی نداشتند، اما بعد از جنگ خودشان را احیاء کردند و با استفاده از رسانه‌های مختلف و ماهواره‌ها، برنامه‌ای چیدند تا بتوانند در داخل کشورمان سرمایه اجتماعی پیدا کنند. رفتن سازمان به سمت هنرمندان، دارای یک عقبه تاریخی است. مثلا سازمان، در مقطعی خانم مرضیه را جذب کردند و الان برخی ورزشکاران و هنرمندان را به سمت خود می‌کشانند چون تنها گروه مرجع و مورد اقبال منافقین، جامعه دهه هشتادی‌ها هستند که آرام‌آرام به سن بیست سالگی و دوران دانشجویی می‌رسند و به نوعی مطالبه‌گری دارند، تا بدین صورت اهداف و سناریوهای خود را بهتر دنبال کنند. 
منافقین به سبب مشکلات اقتصادی و تنگناهای موجود در کشورمان، تلاش دارند تا از این گسست سوءاستفاده کنند تا مگر بتوانند دهه هشتادی‌ها را به سمت خودشان بکشانند. لازم به ذکر است که بچه‌های دهه هشتادی در دوره تحریم‌ها بزرگ شده‌‌اند و ذاتا مطالبه‌گر هستند، به همین دلیل منافقین تمرکزشان را روی بچه‌های این دهه گذاشته‌اند. منافقین با استفاده از این گسست‌ها و مطالعه روی علاقه‌مندی آنها، خواننده‌هایی مثل «هیچ‌کس» را به سوی خود کشانده‌اند. این افراد کسانی‌اند که مورد علاقه‌ و توجه بچه‌های دهه هشتادی هستند. صرف‌نظر از اینکه منافقین چه نتیجه‌ای می‌گیرند، اقدام آنها در جذب افراد، تیری در تاریکی برای آنهاست. به هر حال این بستر وجود دارد و منافقین از آن استفاده می‌کنند. باید از بچه‌ها، فرهنگ انقلاب و انتقال آن به دهه هشتادی‌ها مراقبت می‌کردیم که نکردیم. ارزش‌ها به نسل دهه هشتادی منتقل نشد. همه ما در این ماجرا مسئول هستیم و منافقین از این گسست، سوءاستفاده می‌کنند. البته، منافقین از این سیاست خود نتیجه نمی‌گیرند. آنها اساسا قائل به اپوزیسیون نیستند و تلاش دارند تا جمعیتی دور خودشان جمع و پولی برای سازمان خود از خارج کشور، جذب کنند. آنها نمی‌توانند در داخل کشور موفق باشند.