هان کانگ ۵۳ ساله همچنین اولین نویسنده زن آسیایی است که جایزه نوبل به خاطر «نثر شاعرانه‌اش که آسیب‌های تاریخی را شامل می‌شود و شکنندگی زندگی انسان را آشکار می‌کند» دریافت کرد. 

این نویسنده در جریان دریافت جایزه نوآوری پونی چونگ در سئول گفت: «برنده شدن نوبل لحظه‌ای شاد و شکرگزارانه بود و آن شب را به آرامی جشن گرفتم». 

پیروزی هان باعث شگفتی در کره جنوبی شده است، به‌طوری که وب‌سایت‌های کتابفروشی‌ها و انتشارات بزرگ پس از اعلام این خبر، به دلیل هجوم ده‌ها هزار نفر برای سفارش کتاب‌های او با اختلال رو به رو شدند.

هان اظهار کرد: «هفته گذشته، پر از افرادی بود که شادی من را مانند شادی خودشان با من به اشتراک گذاشتند، که به عنوان تجربه‌ای خاص و تأثیرگذار برای من باقی خواهد ماند» 

پس از کسب جایزه نوبل، بیش از یک میلیون نسخه از جمله نسخه‌های الکترونیکی، از این نویسنده فروخته شده و کتابفروشی‌ها به خبرگزاری فرانسه گفتند که فروش کتاب‌های او "بی‌سابقه" بوده و فروش ادبیات کره جنوبی به طور کلی به شدت افزایش یافته است.

این نویسنده ضمن ابراز امیدواری از این که بتواند روال عادی زندگی خود را حفظ کند و همچنان بر نوشتن تمرکز کند و زندگی روزمره‌اش تغییر زیادی نکند، اظهار کرد: «من کسی هستم که از طریق نوشتن با جهان ارتباط برقرار می‌کنم و امیدوارم بتوانم همچنان به نوشتن و دیدار با خوانندگان از طریق کتاب‌هایم ادامه دهم، همان‌طور که همیشه این کار را کرده‌ام. من الکل نمی‌نوشم. اخیراً به دلایل سلامتی، مصرف کافئین از جمله قهوه را متوقف کرده‌ام. دیگر به ندرت سفر می‌کنم، چیزی که قبلاً از آن لذت می‌بردم. به عبارت دیگر، اغلب از من می‌پرسند، در زندگی چه چیزی را لذت‌بخش می‌دانی؟' به جای آن، از پیاده‌روی لذت می‌برم». 

هان کانگ اعلام کرد که در حال کار بر روی تکمیل رمانی است که در بهار شروع کرده و امیدوار است سال آینده آماده انتشار باشد.

او افزود: «اما از آنجا که اغلب زمان‌بندی نوشتن خود را اشتباه می‌کنم، نمی‌توانم به طور قطعی بگویم چه زمانی دقیقاً آن را تمام خواهم کرد.«

هان با اعلام این که سه کتاب دیگر در ذهنش دارد که می‌خواهد بنویسد و امیدوار است شش سال آینده از زندگی‌اش - قبل از ۶۰ سالگی - را به آن‌ها اختصاص دهد، گفت: «با این حال، همان‌طور که همیشه بوده است، حدس می‌زنم که در حین نوشتن این کتاب‌ها، ایده‌های جدیدی برای کتاب‌های بیشتر به ذهنم خواهد رسید و هرگز از فکر کردن به کتاب‌هایی که می‌خواهم بنویسم دست نخواهم کشید. این روند باعث می‌شود که نگران باشم که حتی نتوانم به درستی بمیرم، همیشه در فکر سه کتابی هستم که قرار است بنویسم».