این روحانی برای تماشای فیلم‌های ژاپنی وضو می‌گیرد/ ویدئو
شاید شما هم هنگام اکسپلورگردی‌هایتان به یک روحانی برخورده باشید که فیلم نقد می‌کند.
خب ما انتظاری نداریم که یک روحانی، جهان سینما را از دید یک شهروند معمولی ببیند و قطعا برخی سویه‌های دینی روی نگاهش تاثیرگذار است. مثل مصطفی سویف‌زاده که سوژه امروز روزنتامه ایران شده. در همین ارتباط این روزنامه در شماره امروز خود به سراغ این روحانیِ منتقد سینما رفته که در ادامه با هم آن را مرور می‌کنیم. با ما همراه باشید.
حاج آقا دوربین؛ حرکت!
وقتی به دنیا آمد، پدرش به خدمت سربازی رفت و همین باعث شد کودکی او در کنار دایی‌هایش سپری شود که اهل فیلم و سینما بودند. اوایل دهه 70 بود که با آنها ساعت‌ها در صف می‌ایستاد تا بلیت فیلم بخرند. آن زمان سینما رقیب نداشت و همیشه این علامت سؤال در ذهن «مصطفی» بود که سینما چه چیزی دارد که مردم حاضرند برای رسیدن به آن ساعت‌ها منتظر بایستند. به نوجوانی که رسید به موضوع دین و فقاهت علاقه زیادی پیدا کرد. باید تصمیم می‌گرفت سینما را انتخاب کند یا وارد دنیای دین شود.
روحانی سینمایی
اینکه به‌رغم تمام کلیشه‌های موجود، یک روحانی کاملاً سینمایی است، بخش جالبی از زندگی یوسف‌زاده را تشکیل می‌دهد. او به‌روزترین فیلم و سریال‌های داخلی و خارجی را رصد کرده و برای آثاری که با اهداف او و همراهانش همخوانی دارد، محتواهای تأمل‌برانگیز تولید می‌کند. از او می‌پرسم آیا تمام فعالیت‌های سینمایی‌اش در مشهد است و او با یک پاسخ کوتاه، شخصیت متفاوت و تلاش مستمر برای رسیدن به نقطه فعلی را عیان می‌سازد:«در طول زندگی‌ام بیشتر از 3 یا 4 بار از استان خراسان خارج نشدم. از سال 93 که به لباس روحانیت ملبس شدم در جلسات نقد سینمایی شرکت می‌کنم.»
او سریال و فیلم‌های داخلی و خارجی، از بازی مرکب 2 ، گلادیاتور 2، «نامه زنی ناشناس» اثر «مکس اوفولس» گرفته تا سریال‌های بازنده و قهوه پدری را از زاویه‌ای متفاوت مورد نقد و بررسی قرار می‌دهد. دیدن فیلم و سریال از دریچه نگاه این روحانی جوان عالم دیگری دارد، شاید به این خاطر که می‌گوید:«خانواده مذهبی به معنای عرفی آن ندارم. پدربزرگم کدخدا بود و اقبال بلندی داشتم که از همان ابتدا چندان با جنبه تجاری و عامه‌پسند سینما رفیق نشدم، بلکه جنبه هستی‌شناسی سینما برای من جذاب بود.»
برای دیدن فیلم‌های یک ژاپنی وضو می‌گیرد
مصطفی یوسف‌زاده به مخاطبانش حق می‌دهد در نگاه اول نتوانند یک روحانی دغدغه‌مند در حوزه سینما را بپذیرند به همین دلیل با ظرافتی مثال‌زدنی با مخاطبان خود برخورد می‌کند؛ چندی پیش یکی از کسانی که صفحه اینستاگرامی‌این روحانی را دنبال می‌کرد با شوخی یا طعنه برای او نوشت: حاج‌آقا قبل از دیدن فیلم‌ها وضو هم می‌گیرید؟
یوسف‌زاده که از روزهای کودکی و نوجوانی مسحور جادوی سینما شده بود و همین علاقه‌مندی باعث شد زیر و بم سینما را زیر ذره‌بین ببرد و با مطالعه و دقت بسیار این دنیای جذاب را دنبال کرده است، در کمال آرامش و با چهره‌ای متبسم، چشم در چشم لنز دوربین در جواب آن مخاطب گفت:«اگر بخواهم برای دیدن فیلم‌های یک نفر وضو بگیرم، او «یاسوجیرو اُزو» است. به تعبیر حاج‌آقا، «اُزو» ژاپنی‌ترین یا حتی بهترین فیلمساز تاریخ سینماست که فیلم‌های او در مورد زندگی و تنهایی انسان و پر از سادگی و مینیمالیسم است و همین سادگی مدخل ورود من و همکارانم به جهان ساده و بی‌آلایش یاسوجیرو اُزو شده است. فیلم‌های او مثل شعر می‌ماند؛ تطهیرکننده است و به همین خاطر به مخاطبانم پیشنهاد می‌کنم پیش از دیدن آثار «اُزو» وضو بگیرند.»
طلبه‌ای که انیمیشن می‌بیند و با رقص مردان مخالف است
اما نکته اصلی مطلب اینجاست. یوسف‌زاده تلاش می‌کند تا خود را فردی به‌روز نمایان کند و با نقد آثار روز سینمای جهان محتوای خود را آپدیت می‌کند اما خودش می‌گوید که با رقص مردان در سینما مشکل دارد.
دیدگاه