برای آهنگسازی که دو گوش برای شنیدن آثارش کم است

 اگر مستند جذاب «بزرم رزم» ساخته‌ی سید وحید حسینی را دیده باشید علیزاده را نه فقط به عنوان یک هنرمند موسیقی که به‌عنوان یک شخصیت تحسین خواهید کرد. انتخاب از میان کارهای حسین علیزاده کار دشواری است و بهترین توصیه اگر اهل شنیدن موسیقی سنتی هستید این است که از همان اوایل گروه چاووش به صدای ساز علیزاده گوش بدهید و بعد سراغ آلبوم‌هایی بروید که از ابتدا تا انتها آهنگسازی برعهده‌ی خودش بوده است.

حسین علیزاده در بزم رزم تأکید می‌کند که: «موسیقی شجاعت می‌دهد. موسیقی احساس می‌دهد. موسیقی غیرت می‌دهد.» موسیقی حسین علیزاده و نوای سه تارش دقیقا همین کار را انجام می‌دهد.

حسین علیزاده متولد اول شهریورماه سال ۱۳۳۰ است. او در هنرستان موسیقی درس خواند و بعد به دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران رفت. در همان زمان تحصیل در مرکز حفظ و اشاعه‌ی موسیقی هم فعال بود و کنار دیگر نوازندگان و آهنگسازان مطرح آن سال‌ها کنسرت برگزار می‌کرد.

در دهه‌ی پنجاه علیزاده عضو گروه موسیقی چاووش شد. محمدرضا لطفی و حسن کامکار این گروه را راه‌اندازی کرده بودند و البته حامی گروه هوشنگ ابتهاج بود. آلبوم‌های چاووش به جز ارزش هنری‌شان بسیار متأثر از جریانات سیاسی و انقلابی و جنگ بودند. گروه شیدا به سرپرستی محمدرضا لطفی و گروه عارف به سرپرستی حسین علیزاده و پرویز مشکاتیان دو ستون کانون چاووش بودند.

علیزاده در آن سال‌ها آهنگساز آوانگاردی محسوب می‌شد و البته تا همین امروز هم جزء کسانی است که فقط به نواختن ردیف‌های ایرانی اکتفا نکرده و حتی سعی در ارائه‌ی موسیقی تلفیقی داشته است؛ تلفیقی به معنای واقعی خودش که ترکیب از دو شیوه‌ی موسیقی دو فرهنگ است. حسین علیزاده سازنده‌ی پنج آهنگ از آلبوم چاووش ۳ و در ساخت برخی قطعات آلبوم چاووش ۷ از جمله «خاموشی» با صدای شهرام ناظری هم مشارکت داشت.

علیزاده به سینما هم علاقه‌مند است و موسیقی متن چند فیلم مهم را ساخته است. اولین فیلمی که موسیقی متن آن را ساخت مربوط به سال ۱۳۵۹ و فیلمی مهجور به نام «چوپانان کویر» ساخته‌ی حسین محجوب است. با ساخت موسیقی فیلم «دلشدگان» علی حاتمی با صدای محمدرضا شجریان بود که اهالی سینما متوجه شدند حسین علیزاده چه درک درخشانی از موسیقی روی تصویر دارد. اتفاقی که سال ۱۳۷۵ با فیلم «گبه» تکرار شد و موسیقی علیزاده روی تصاویر رنگین و تار و پودها گبه‌ها و آن داستان عاشقانه فراموش‌نشدنی است.

حسین علیزاده برای آلبوم مشترکش با ژیوان گاسپاریان، آهنگساز مشهور ارمنستان و نوازنده‌ی دودوک نامزد جایزه‌ی گرمی معتبرترین و مهم‌ترین جایزه‌ی جهانی موسیقی شده است.

علیزاده چهار بار برای فیلم‌های گبه، «زشت و زیبا»، «آواز گنجشک‌ها» و «ملکه» برنده‌ی سیمرغ بلورین جشنواره‌ی فیلم فجر شده است و البته کارهای به یادماندنی دیگری هم دارد که برای فیلم‌های بهمن قبادی و سریال «زیر تیغ» ساخته است. آخرین کار علیزاده در حوزه‌ی سینما ساخت موسیقی متن فیلم «آتابای» بود.

سال ۱۳۹۳ از سوی وزارت فرهنگ فرانسه به علیزاده نشان شوالیه‌ی هنر و ادب فرانسه اهدا شد. علیزاده ضمن تشکر از مسئولان فرانسوی از قبول نشان خودداری کرد و گفت به احترام مردم هنرپرور و هنردوست ایران به نام حسین علیزاده قناعت می‌کند و تا آخر عمر پیشوند و پسوندی به آن نمی‌افزاید.برخورد علیزاده نشان از بزرگ‌منشی او داشت و باعث می‌شود ما تا آخر عمرمان فراموش نکنیم که او استاد علیزاده است.

این فهرستی از چند آلبوم درخشانی است که حسین علیزاده آهنگسازی‌شان را برعهده داشته است.

نی‌نوا

شاهکار حسین علیزاده که حزن و سوز غریبی دارد. آلبومی که سال ۱۳۶۲ منتشر شد. حسین علیزاده درباره‌ی نی‌نوا می‌گوید: «هر هنرمندی انگار در کارنامه‌اش فقط یک اثر دارد و بقیه‌ی آثارش بلوغ پیدا کرده‌ی آن اثر است. در واقع در هر اثر جدیدی اثر قبلی وجود دارد. اگر اجرای سال ۱۳۵۶ جشن هنر را گوش بدهید می‌بینید که جوهره‌ی دستگاه نوا که در آن اجرا بود در نی‌نوا هم وجود دارد. نی‌نوا بسط و گسترش گوشه‌هایی است که در دستگاه نوا وجود دارد.»

در بخشی از مستند بزم رزم اشاره می‌شود که برای اولین‌بار در دهه‌ی ۶۰ مردم برای خریدن یک اثر موسیقی یعنی آلبوم نی‌نوا صف کشیدند. خود علیزاده در این رابطه می‌گوید: «وقتی یکی از مسئولان رادیو موقع ضبط کردن نی‌نوا را شنید به من گفت که هر چه بخواهید در اختیارتان می‌گذاریم برای فتح‌المبین هم قطعه‌ای بساز. من آن موقع ۳۲ سال داشتم و ایشان آدم مسنی بود. به ایشان گفتم من جنگ را جور دیگری می‌بینم. من فجایع جنگ را می‌بینم. می‌بینم وقتی این بمب می‌افتد و خرابی پیش می‌آید بعد از آن چه اتفاقی می‌افتد.

نی‌نوا یعنی همین. خیلی‌ها می‌گویند که نی‌نوا قطعه‌ی مذهبی است. این را جدا نمی‌کنم. خودم بزرگ‌شده‌ی محله‌ی مذهبی و مسجد و جنوب تهران هستم. وقتی واژه‌ی نی‌نوا را آن موقع شنیدم هنوز نمی‌دانستم که نی‌نوا یعنی کربلا. بعد که فهمیدم خوشحال شدم چون چند چیز هست که همیشه به من گفته‌اند. مادرم به من می‌گفت چون تو روز عاشورا به دنیا آمده‌ای اسمت را حسین گذاشتیم و من همیشه این اسم را دوست داشتم. با اینکه آدم مذهبی هم نبودم.»

نی‌نوا جزء معدود کارهایی است که رادیو با مجوز پخش می‌کند چون حسین علیزاده قراردادی به مبلغ ۲۵ هزارتومان بسته بود تا رادیو بتواند از آن استفاده کند.

نی‌نوا با استقبال از مصرع «بشنو از نی چون حکایت می‌کند» مولانا ساخته شده است. این دومین کاری بود که حسین علیزاده برای اجرا توسط ارکستر نوشت و البته باعث شهرت جهانی‌اش هم شد. نوازنده‌ی نی این آلبوم جمشید عندلیبی است و نوای نی با سازهای زهی ترکیب می‌شود.